Mieszkam na małym osiedlu niewielkich domków jednorodzinnych. Nie ma tu mowy o anonimowości: każdy każdego zna – lepiej lub przynajmniej kojarzy z widzenia. Dbamy o to, żeby zacieśniać stosunki dobrosąsiedzkie.
Dwa razy w roku organizujemy imprezy integracyjne zwane ulicznicami. Odbywają się wtedy gry i zabawy, wspólne grillowanie, karaoke, no i gwóźdź programu – loteria usługowa.
Każdy, kto chce wziąć w niej udział, wrzuca do puszki kartkę z usługą, jakiej obiecuje się podjąć wobec wygranego. Przy tym nie wolno się migać. To sprawa honorowa; jeżeli ktoś decyduje się na zabawę, musi wylosowaną usługę przyjąć, a oferowaną wykonać. Umyć samochód, zerwać wiśnie z drzewa, odmalować płot, zgodzić się na kolorowe pasemka, odbyć lekcję salsy itd.
Co do mnie, byłam dość monotonna w moich usługach, bo proponowałam do wyboru: korepetycje z matematyki albo upieczenie dowolnego placka. Obie rzeczy robiłam na tyle dobrze, że nikt nie narzekał.
Jednak podczas ostatniej loterii okazało się, że to ja mam kłopot: wygrałam... masaż stóp. Choć niektóre panie westchnęły z zazdrością, gdy odczytałam na głos wylosowaną kartkę. Jedna nawet rzuciła:
– No to trafiła ci się gratka! Ty to masz szczęście. Zamienisz się?
– Niestety, nie mogę. Takie są zasady – odparłam bez zastanowienia.
Zabrzmiało to dwuznacznie, więc zamilkłam i uśmiechem pokryłam zażenowanie.
Masaż stóp... O rany!
Osoba masażysty też budziła we mnie mieszane uczucia. Przyciągał i odstręczał zarazem. Krystian, rehabilitant w znanym klubie sportowym, wprowadził się rok temu do domku po drugiej stronie ulicy. Był sympatyczny, otwarty na ludzi i dobrze znał się na sporcie. Bez protestów poddał się też procesowi integracji z sąsiadami i chętnie wziął udział w jesiennej oraz letniej ulicznicy. Nic więc dziwnego, że spodobał się sąsiadom.
Zwłaszcza kobietom, na których przystojny, wysoki i muskularny mężczyzna z głową modnie ogoloną na łyso robił spore wrażenie. A to, że był samotny – znaczy potencjalnie do wzięcia – działało jak dodatkowy wabik. Wszystkie babeczki z naszego osiedla, bez względu na stan cywilny, na jego widok zaczynały się dziwnie zachowywać. I zapewne snuły marzenia, że tymi silnymi dłońmi masażysty bierze je we władanie...
Wyznam, że nawet ja nie stanowiłam wyjątku. Przecież nie byłam ślepa. Co gorsza, widziałam też, jak on na mnie patrzy! Taksująco, zachęcająco, pytająco. Jego oczy proponowały... na pewno coś proponowały. Wolałam jednak nie wnikać co. Niech poszuka sobie kogoś innego do komplementowania i uwodzenia. Całe osiedle chętnych!
Nie nadawałam się do niezobowiązujących romansów
Ja, pomna swoich wcześniejszych przykrych doświadczeń, unikałam jak ognia takich rozflirtowanych przystojniaków. Każdego zaboli zarzut o oziębłość, a ja go usłyszałam więcej niż raz, głównie od mojego byłego męża. Nudziarą też mnie nazywał, bo traktowałam życie zbyt serio. Wiem, to moja wada: brakowało mi luzu, ale trudno, taka jestem. Dlatego nie odpowiadał mi ten cały cholerny masaż!
Krystian wziął udział w naszej ulicznej loterii pierwszy raz i to akurat ja musiałam wyciągnąć kartkę z jego usługą. Nawiasem mówiąc, losowałam na samym końcu, tuż za nim. Tylko czemu trafił mi się właśnie masaż stóp?! Wydawało się to, sama nie wiem dlaczego, jeszcze bardziej intymne niż taki masaż – powiedzmy – karku czy pleców.
„I właśnie dlatego Krystian to zaproponował! – przyszło mi do głowy ni z tego, ni z owego. – Żeby mnie omotać, złapać w sieć swych magicznych palców! Omotać? Jednak chyba nie... Absurdalne podejrzenie.
Niby skąd miał wiedzieć, że to będę ja? Mógł trafić choćby na gorącą pięćdziesiątkę, panią Renatę”. Uśmiechnęłam się na tę myśl. Niestety, padło na mnie.
Przypadek lub przeznaczenie
Krystian najwyraźniej uznał, że to drugie, i nie odpuszczał. Choćby dziś. Zaczepił mnie przy bramie, gdy wyjeżdżałem do pracy.
– To kiedy przyjdziesz odebrać swoją nagrodę? Nie mogę się doczekać... – wymruczał, seksownie zniżając głos.
Celowo to robił. Kiedy zorientował się, jak łatwo się rumienię, uwielbiał mnie peszyć. Ja, surowy belfer od matmy zwany przez uczniów Piranią, czułam się przy nim jak pensjonarka, wręcz jak niewyżyta podfruwajka! Trudno więc się dziwić, że go unikałam. Normalnie strach pomyśleć, co będzie, gdy mnie dotknie!
– Nie wiem – bąknęłam niepewnie. – Teraz mamy gorący okres w szkole, wystawianie ocen... Niebawem koniec roku...
– Wykręcasz się. Znowu – oskarżycielsko pomachał palcem. – Łamiesz mi serce, no i... – zawahał się na chwilę – zasady loterii, o ile wiem. Ale ja cierpliwie czekam, kolejny już tydzień. Na taką kobietę... warto – ponownie zasunął basem, od którego zadrżałam. – A może ty się mnie boisz?
– Bez przesady! – żachnęłam się, ale zdradziecki rumieniec natychmiast wypłynął na moją twarz.
Teraz musiałam się z nim umówić. Zresztą ciekawskie sąsiadki wciąż mnie wypytywały, czy już skorzystałam z usługi i czy Krystian jest rzeczywiście dobry. Zaczynało mi brakować wymówek. No bo właściwie czemu tak się wzbraniałam? Czego się bałam? A może nie ufałam... sobie?
– W porządku – zdecydowałam się nagle. – Dziś mam dużo lekcji. W dodatku dwie ostanie w bardzo opornej klasie. Przyda mi się relaksująca akupresura, po której zasnę snem kamiennym – zgrywałam bywalczynię salonów spa, pilnując się, by głos mi nie zadrżał. – Wrócę do domu, zjem coś lekkiego, wezmę prysznic i wpadnę o 19. Może być?
– Jesteśmy umówieni. Przygotuję muzykę, kadzidełka, oliwkę aromatyczną. – wyszczerzył zęby w uśmiechu.
Znowu mu się udało. Zachowałam się jak cała damska populacja na moim osiedlu. Na samą myśl zmieszałam się, zawstydziłam i... przez cały dzień o niczym innym nie mogłam myśleć! Biedni ci moi uczniowie...
Po powrocie do domu zgodnie z planem wzięłam prysznic
Długi i chłodny. Choć właściwie zimny – żeby ostudzić emocje. Spryskałam się najlepszymi perfumami, włożyłam koronkową bieliznę, a potem długo zastanawiałam się, w co się ubrać. Boże, jakie to głupie... Co ja wyprawiam najlepszego?!
„Kaśka, otrzeźwiej! – zbeształam się w duchu. – To nie randka, chociaż tak się zachowujesz, kretynko. Ubierz się po prostu w coś wygodnego. Najlepiej w dres”.
Celna samokrytyka zawsze działała. Już kilka minut później ubrana na sportowo dzwoniłam do drzwi Krystiana.
Sąsiad otworzył mi także ubrany w dres. Co za ulga! I jakież rozczarowanie równocześnie. Znowu ogarnęło mnie pomieszanie uczuć, które zawsze odczuwałam w jego obecności...
Poszłam za nim do pokoju sportowego, w którym wśród przyrządów do ćwiczeń znajdował się profesjonalny stół do masażu. Rozłożony, ustawiony na środku, gotowy do usługi i kompletnie aseksualny, podobnie zresztą jak reszta salki. Nawet palące się kadzidełka, który napełniały pomieszczenie zapachem Dalekiego Wschodu, i sącząca się z głośników orientalna muzyka zdawały się służyć wyłącznie relaksacji klientki. Byłam Krystianowi za to wdzięczna, bo gdyby na początek zaproponował mi kanapę w salonie, nie mówiąc o łóżku w sypialni, chyba uciekłabym z krzykiem.
– Zapraszam. Wskakuj i połóż się na brzuchu – wskazał z uśmiechem stół.
Już nie było odwrotu. Wdrapałam się na górę i ułożyłam równiutko, wyprostowana jak struna...
– Hej, nie denerwuj się tak – szepnął i dotknął moich barków.
Momentalnie zesztywniałam jeszcze bardziej. Już wiedziałam, czemu stopy były lepsze: bo... były dalej!
Krystian mocniej ścisnął moje ramiona i pochylając się nade mną, wymruczał łagodnie:
– Kobieto, mataczyłem z losami, żeby cię tu zwabić, ale przecież cię nie zjem.
– Oszukiwałeś na loterii?! – aż się poderwałam, co w mojej pozycji nie było łatwe.
– No pewnie – przyznał się bezwstydnie – przeznaczeniu trzeba czasem pomóc. Poza tym miałem rację. Jesteś spięta jak agrafka, naprawdę mnie potrzebujesz. Dobra, dość ględzenia, zaczynamy.
Przesunął ręką zawodowca wzdłuż mojego prawego boku, uda, kolana i łydki – zupełnie jakby uspokajał znarowionego konia. O dziwo, na mnie to też podziałało. Kiedy ujął moją stopę, nie fiknęłam, nie pisnęłam słowa; poczułam się przytrzymana, a zarazem irracjonalnie bezpieczna. Złapał mnie, a ja się mu poddałam.
Zdjął mi prawą skarpetkę, potem lewą. Nie spieszył się. Nalał aromatycznej oliwki na dłoń, ogrzał ją oddechem, potarł ręce jedną o drugą i rozpoczął masaż.
Zdecydowanym, acz płynnym ruchem przesunął kciukami wzdłuż podbicia stopy, i znowu, i jeszcze raz. Potem to samo zrobił z drugą stopą. Nie był delikatny. Doskonale wyważał proporcje między łagodnością a siłą dotyku. Masował mnie tak, żeby mnie nic nie bolało, zarazem nie łaskotało.
Przed wizytą u Krystiana poczytałam sobie trochę w internecie, więc wiedziałam, że na stopach jest się najwięcej receptorów, czyli zakończeń nerwowych różnych organów, które znajdują się w ciele człowieka: wątroba, nerki, serce itd. Jeśli któryś z nich niedomaga, można usprawnić jego działanie, naciskając odpowiedni receptor. Wtedy przez dany organ przepływa więcej krwi.
Fachowo wykonana akupresura znakomicie też relaksuje, a Krystian był w niej mistrzem. Stopniowo się rozluźniałam. Odpływałam, pozwalając galopującym myślom leniwie paść się na łące marzeń...
Po półgodzinie napięcie mięśni odpuściło całkowicie. Byłam jak doskonale wyrobione ciasto: mięciutkie, gładziutkie.
Mój masażysta miękkimi kolistymi ruchami gładził teraz moją prawą kostkę, potem lewą, zahaczając kciukami o ścięgna Achillesa. Dreszcz rozkoszy przeszedł mi po krzyżu, unosząc włoski na karku. Krystian przesunął dłońmi wzdłuż bocznych krawędzi moich stóp. Znowu przeszył mnie dreszcz, bardzo przyjemny, a na tym się nie skończyło. Nastąpiła subtelna zmiana i teraz mrowie przejmowało mnie za każdym razem, gdy mnie dotykał.
Miękłam coraz bardziej. Gdzieś tam, głęboko, w samej istocie mej kobiecości, do której dotąd nie dotarł żaden mężczyzna. Przez siedem lat byłam mężatką i ani razu czegoś takiego nie czułam! Więc udawałam. Ale może to nie była wyłącznie moja wina? Może potrzebowałam magii, która mnie obudzi, rozpali, otworzy?
Czarodziej nie ustępował. Gładził moje pięty. Pukał w opuszki palców stóp. Ugniatał knykciami podbicie. A ja chciałam więcej, czułam niedosyt. Nastrój się zmienił, z rozleniwienia w oczekiwanie.
Złapał mnie tak, jak masował – mocno, ale łagodnie. Przytrzymał, ścisnął i... to wystarczyło.
Spazm był tak silny, że krzyknęłam. I ten krzyk również złapał: w pułapkę ust. Całował mnie, wchłaniając mój dreszcz w bardzo intymnej, namiętnej pieszczocie. Gdy po długiej chwili się odsunął, jęknęłam tylko:
– Boże święty...!
Uśmiechnął się.
– Wiem, wiem, tak mnie nazywają, ale zapewniam cię, jestem zwykłym facetem i byłbym szczerze wdzięczny za rewanż, bo już ledwo tu stoję... – i puścił do mnie oko.
Jednak wcale nie był tak wyluzowany, jak udawał. Teraz cały drżał z niecierpliwości i niepewności.
– Z rozkoszą – wymruczałam. – Tylko się przenieśmy na coś wygodniejszego.
Czytaj także:
„Moja żona miała poważny wypadek, gdy wracała od kochanka. Mimo to kocham ją i nie dam jej odejść”
„Za granicą miałem poważny wypadek i dopiero wtedy zrozumiałem, co jest ważne. Szybko wróciłem do rodziny”
„Całe życie byłam zahukaną kurą domową. Mąż był panem i władcą, zabraniał mi się rozwijać, a nawet dbać o wygląd”
