„Po ślubie mąż pokazał prawdziwe oblicze. Pił bez umiaru, nie powstrzymał się, nawet gdy nosiłam pod sercem jego dziecko”2 lata temu

„Rano, zanim Jagoda znów zadzwoniła, wiedziałam już, co zrobię. Nie odwiedzę Tomka w szpitalu. Nie zajmę się jego samochodem. W niczym go nie wyręczę, żeby odczuł na własnej skórze, co zrobił. A potem poczekam, aż wróci, i postawię mu ultimatum: albo alkohol, albo rodzina”. Czytaj więcej

„Po operacji sądziłam, że na zawsze utraciłam kobiecość. To Michał uświadomił mi, że dzięki chorobie zyskałam dużo więcej”2 lata temu

„Wiedziałam wszystko – od tego, że mówią tak, bo się o mnie boją, po fakt, że kolejki do rekonstrukcji są bardzo długie. Ale miałam cel. Jasną wizję odzyskania kobiecości. I to ona trzymała mnie przy życiu. I Michał, który spędzał ze mną każdą wolną chwilę”. Czytaj więcej

„Kamila dała mi kosza, ale znalazłem pocieszenie u jej przyjaciółki. Nagroda pocieszenia stała się kobietą mojego życia”2 lata temu

„I pomyśleć, że mój ostateczny sukces na polu damsko-męskim oraz wielkie szczęście zaczęły się od sromotnej porażki. Wniosek z tego taki, że czasami to, co na początku wygląda na katastrofę, może zakończyć się powodzeniem. W moim przypadku powodzeniem u kobiety, za którą szaleję!”. Czytaj więcej

„Urodziłam dzieci i mąż zapędził mnie do garów. Padałam na twarz ze zmęczenia, ale to umęczony tatuś zasługiwał na urlop”2 lata temu

„Musiałam radzić sobie sama. To ja wstawałam w nocy, gdy dzieci płakały, to ja woziłam je do lekarza, przytulałam, bawiłam się z nimi. A do tego prałam, sprzątałam, robiłam zakupy, gotowałam. Często byłam tak wykończona, że przysypiałam na stojąco”. Czytaj więcej

„Ojciec zataił, że mama pogrąża się w chorobie. Biedna biegała boso po mieście i nie poznawała własnej rodziny”2 lata temu

„Nie miałam pojęcia, dlaczego moja matka uważała, że jej własny wnuk ją okrada i dlaczego go nie poznawała. Jak to się stało, że stała się agresywna, skoro to była najłagodniejszą osobą, jaką znałam? Z nerwów robiło mi się niedobrze, a w głowie miałam najczarniejsze scenariusze”. Czytaj więcej

„Wypadek zniszczył mi życie. Myślałam tylko o tym, że gdy dojdę do siebie, narzeczony zostawi mnie dla zdrowej i pięknej”2 lata temu

„Nie mogłam przestać płakać, a później po prostu zamknęłam się w sobie. Nawet kiedy narzeczony mnie odwiedzał, unikałam kontaktu. Bo wyglądałam jak potwór, a czułam się jeszcze gorzej. Mój ukochany nie zasługuje na normalną, zdrową i atrakcyjną partnerkę, a nie związek z obowiązku”. Czytaj więcej

„Wymieniłem Anitę na lepszy model, bo nie pasowała do luksusowych kręgów. Była zwykła, a ja chciałem modelki z wybiegu”2 lata temu

„Odepchnąłem ją, beztrosko lekceważąc nasze uczucie, bo sądziłem, że trafi mi się coś lepszego. Anita nie była specjalnie piękna, zgrabna ani wielce mądra. Ale wiedziała, co zrobić, gdy padam na twarz ze zmęczenia, umiała się mną zaopiekować, rozśmieszyć mnie, podtrzymać na duchu”. Czytaj więcej

„Zamiast akademika i studiów, były pieluchy i ciasna kawalerka. Wpadłam w sidła smutnego życia, z którego pragnę uciec”2 lata temu

„Krzysiek szedł niczym taran, a ja podążałam za nim. Bezwolnie, ale tego jeszcze wtedy nie wiedziałam. Oczarowały mnie jego siła i pewność siebie. Nie musiałam długo czekać, by zrozumieć, że to tylko ułuda. Piękna fasada, za którą odnalazłam brudne podwórko z tynkiem osypującym się ze ścian”. Czytaj więcej

„Przyjaciele odsunęli się ode mnie przez fałszywą plotkę. Nikt nie chciał słuchać moich wyjaśnień! To ma być przyjaźń?!”2 lata temu

„– No co się tak gapisz? Przecież to ty sprzedałeś im nasz pomysł na kampanię reklamową! Opłacało się chociaż? A zresztą to nieważne. Mam nadzieję, że szef zrobi z tobą porządek. Nie chcemy w naszym zespole parszywych zdrajców. Prawda? – zwróciła się do współpracowników, a oni pokiwali głowami i posłali mi nienawistne spojrzenia”. Czytaj więcej

„Narzeczony trzymał się spódnicy swojej matki, jak jakiś smarkacz. W porę opamiętałam się, do jakiego bagna wchodzę”2 lata temu

„Szlag mnie trafiał. Nic nie mogłam zaplanować, bo zaraz zaborcza mamusia znajdowała Marcinowi jakieś pilne zajęcie, jakąś niecierpiącą zwłoki sprawę. Zawsze coś się znalazło. Jakby robiła to celowo. I chyba robiła. Pokazywała mi moje miejsce w szeregu…”. Czytaj więcej