„Wtedy całe życie przeleciało mi przed oczami. Dziś jednak sądzę, że to przeznaczenie. Gdyby nie ta tragedia, nie poznałabym męża”2 lata temu

„Tamtego wieczoru opatrzność czuwała nade mną podwójnie. Po pierwsze, z mojej nocnej przygody wyszłam cała i zdrowa, a przecież to zdarzenie mogło się dla mnie skończyć bardzo źle. Po drugie zaś, jak to dobrze, że jednak nie zadzwoniłam po Leszka! Bo wtedy los nie dałby szansy Markowi, żeby mógł mnie uratować”. Czytaj więcej

„Złośliwy sąsiad uprzykrzał mi życie, lecz byłem sprytniejszy. Wredna menda uciekała w popłochu, a ja mam wreszcie święty spokój”2 lata temu

„Po chwili usłyszałem głośne przekleństwa, jakieś szamotanie i trzaskanie drzwiami. Po czym pan jakoś odjechał na swoich 4 przebitych oponach. Bo ja poprzedniego dnia pojechałem do marketu budowlanego i kupiłem dwie szerokie deski i kilogram długich gwoździ”. Czytaj więcej

„Myślałem, że przeżywam najpiękniejszy romans życia, lecz dostałem w twarz od losu. Moja kochanka miała sporo za uszami”2 lata temu

„Ganiłem się w myślach za to, że przez chwilę wydawało mi się, że między mną a tą piękną kobietą mogłoby się zdarzyć coś więcej. Skoro nie potrafiłem nawet poprosić o numer telefonu... Tymczasem dobry los wziął sprawy w swoje ręce. A właściwie Asia wzięła”. Czytaj więcej

„Panna, za którą kumpel ganiał latami, nagle magicznie się w nim zakochała. Oczywiście po chwili okazało się, że jest w ciąży...”2 lata temu

„– A wie chociaż z kim zaszła? – Jak to? Ze mną! To efekt tamtej romantycznej kolacji. Zostanę ojcem! Wyobrażasz to sobie? – gdy to usłyszałem, aż przysiadłem z wrażenia. Panienka wpadła z którymś ze swoich bogatych kochasiów, a teraz poszukiwała tatusia dla bachora. Bo ten prawdziwy wystawił ją do wiatru. Czy ten idiota niczego się nie domyśla?”. Czytaj więcej

„Jeśli zeznam w sądzie prawdę, mąż będzie podejrzany straszliwą zbrodnię. Niby go kocham, ale nie mogę kryć oszusta”2 lata temu

„- Nie rób tego, Lenka. Jesteś miłością mojego życia. Dla ciebie zrobiłbym wszystko, ale nie skończę z tym. To jest moje życie. Rozumiesz? Ty masz mi je opromieniać miłością i czułością. Chcę mieć dziecko. Dużo dzieci. Ty je wychowasz, a ja stworzę im wspaniałą przyszłość… - wyznał mi. Nie słuchałam, nie chciałam tej rodziny ani jego dzieci”. Czytaj więcej

„Sąsiadka żyła tylko dla dzieci, nie umiała się odnaleźć po ich wyprowadzce. Zmroziło mnie, gdy zobaczyłam, jak wygląda jej dom”2 lata temu

„– Że też ci się chce tak ganiać. I po co… – wzdychała żałośnie, a ja ze współczuciem uśmiechałam się w odpowiedzi, bo co miałam jej powiedzieć? Że wyprowadzka moich dorosłych dzieci nie była dla mnie końcem świata jak dla niej? Że była przewidywalnym, spodziewanym i w głębi ducha pożądanym porządkiem rzeczy?”. Czytaj więcej

„Przyjaciel uważał, że żona jest mu winna małżeńskie zbliżenia. Dałam mu radę i bardzo tego pożałowałam”2 lata temu

„– Konkretnie to chodzi o łóżko – westchnął Jarek – Nie dostaję tego, co mi się należy.
 – Słucham? – wymownie podniosłam brwi. – Nie po to się żeniłem, żeby żyć w celibacie! Joaśce całkiem już nie zależy, pozwala na zbliżenie od wielkiego dzwonu. Robi to, bo musi. – Musi? To jakiś obowiązek?”. Czytaj więcej

„Odkąd ojciec mojego dziecka porzucił mnie jak śmiecia, znienawidziłam wszystkich mężczyzn. Każdy z nich jest tak samo żałosny”2 lata temu

„Wreszcie oderwałam od niego wzrok i przywołałam się do porządku. Mało mi było? Z ojcem Stasia do dziś nie byłam w stanie się porozumieć, synek prawie go nie widywał. Po tej życiowej lekcji postanowiłam dać sobie czas, ostrożniej patrzeć na facetów, byłam to winna również Stasiowi. Miał tylko mnie, musiałam go chronić”. Czytaj więcej

„Gdy Eliza zaszła w ciążę, chłopak uciekł bez słowa. Książe obudził się z letargu, gdy samotna matka stanęła na nogi”2 lata temu

„– Jak śmiesz wtrącać się w moje życie?! Mężczyzna milczał ponuro. – Nie masz prawa mówić mi, z kim mogę być, a z kim nie! – Nie po tym, co kazałeś jej zrobić – dodał Piotr. – Tak, o wszystkim wiem. Twoja miłość nie jest nic warta. Na szczęście Elizie już przeszło”. Czytaj więcej

„Uwielbiałam tatę, był moim idolem. Dopiero po jego śmierci okazało się, że był potworem, który krzywdził ludzi...”2 lata temu

„– Słyszałam tę straszną kłótnię – opowiadała pani Marta. – Stałam z uchem przyciśniętym do drzwi mojego pokoju. Kiedy Tobiasz wychodził, powiedział jeszcze: >>Pożałujecie. Oboje<<. Do głowy mi nie przyszło, że to nie była groźba, tylko obietnica. A Tobiasz zawsze spełniał swoje obietnice”. Czytaj więcej