„Dawniej to wnusie były wpatrzone we mnie jak w obrazek. A teraz? Tylko te telefony im w głowie. Już ja im pokażę!”rok temu

„Kto to widział, żeby dzieciaki mądrzyły się przed starszymi? Jakby oleju w głowie miały tyle, że aż im się ta mądrość uszami wylewała. Ale one te mądrości mają w telefonach… A co będzie, jak który się popsuje? Całą mądrość diabli wezmą, i co wtedy?”. Czytaj więcej

„Jesień życia była dla mnie koszmarem. Pochowałam męża, a dzieci zapomniały o starej matce. Jedna wycieczka wszystko zmieniła”rok temu

„Kiedy opowiedziałam komuś jakąś historię? To jest właśnie nasz problem: starzy ludzie nie mają do kogo otworzyć ust. Dzieci dawno się wyprowadziły. Wpadają od święta, czasem dzwonią, ale mają tyle własnych problemów, że nie chcą słuchać matczynych i babcinych utyskiwań na samotność”. Czytaj więcej

„Jestem przykładną matką Polką, całe życie poświęciłam mężowi i dzieciom. Co za to mam? Głodową emeryturę i zmartwienia”rok temu

„Można powiedzieć, że jestem niemal modelową matką Polką żyjącą zgodnie z tradycją, tak teraz opiewaną i propagowaną. Dzieci zaopiekowane, oprane, nakarmione. Domowe obiady, szkolne wywiadówki i praca w radzie rodziców, coniedzielne wyjścia do kościoła”. Czytaj więcej

„Kochanka byłego męża wiecznie mnie prześladowała. Żmija nawet na starość nie dała mi zapomnieć, że ukradła miłość mojego życia”rok temu

„Naprawdę wkurzyłam się, gdy i Genek dołączył do grona wielbicieli. Kiedy chorował, czytałam mu książki, woziłam od wnuczki ciastka z makiem, które uwielbiał, a teraz po prostu o mnie zapomniał. Słuchał tej wywłoki z rozdziawioną gębą jak wiejski przygłup, a ta opowiadała o swojej karierze teatralnej, wow, prawdziwa aktorka prowincjonalnego teatru trafiła się emerytowanemu hydraulikowi!”. Czytaj więcej

„Ojciec chciał mieć zięcia >>na poziomie<<. Roberta uważał za prostaka, mimo że był dobry i mnie kochał. Zniszczył nam życie”rok temu

„– Wiesz, z kim się zadajesz? Ten chłopak nie ma przyszłości, nawet zawodówki nie skończył. Nie ma matury ani ambicji, to nie jest towarzystwo dla ciebie. Szanuj się, dziewczyno, jesteś z dobrego domu, masz wielkie możliwości. Nie zawiąż sobie życia przez jakiegoś osiłka budowlańca!”. Czytaj więcej

„Nie przyjęłam bezdomnego do domu w Wigilię. Może jestem bezduszna, ale nie chciałam spędzać świąt z obcym kloszardem”rok temu

„Łzy nabiegły mi do oczu. Patrzyłam, jak ginie w tłumie. Pomyślałam, że nikomu nie powiem o tym, co zrobiłam, bo nie byłam z siebie dumna. W Wigilię, jak zawsze, postawię dodatkowe nakrycie dla zbłąkanego wędrowca. Będziemy udawać, że kiedy zapuka do naszych drzwi – przyjmiemy go z otwartym sercem”. Czytaj więcej

„Byłam gotowa wybaczyć ukochanemu zdradę, ale on wybrał tę przybłędę i jej bękarta. Byłam wściekła, choć zachował się honorowo”rok temu

„Rafał dał mi znać, że wciąż mnie kocha i czeka na moją decyzję. Ale ja nie mogłam się przemóc. On przecież nie tylko zdradził mnie z jakąś kelnerką, ale wybrał zamiast mnie dziecko! I to dziecko jakiejś wywłoki, z którą spędził jedną noc. Odrzucił wszystko to, co mieliśmy, przez tę jedną noc? Nie będę schylała się po resztki”. Czytaj więcej

„Uciekłam do Anglii, by odciąć się od rodziny. Miałam spędzić święta po swojemu, ale w ostatniej chwili coś mnie tchnęło”rok temu

„Kiedy kilka dni później byłam na lotnisku, próbując dopchać się do samolotu lecącego do Warszawy, całkiem poważnie zastanawiałam się, czy nie wychodzę właśnie na prowincjonalną idiotkę. Żeby aż tak zmienić plany pod wpływem półminutowej rozmowy z nieznajomym? Po jakie licho fundowałam sobie tę szopkę?”. Czytaj więcej

„Nie rozumiem tych wiejskich wigilijnych zwyczajów. Po co całymi dniami stać przy garach, jak można leżeć w ciepłych krajach?”rok temu

„Ledwie przyjechałam, a już miałam dość tej wsi. Jak można żyć w takich warunkach?! A kiedy usiadłam do stołu, okazało się, że rodzice nie mają pieczywa pełnoziarnistego. Spojrzałam krytycznie na dania – śledzie w oleju, ryba w panierce, kapusta duszona i pszenne bułeczki... Nic lekkostrawnego! A przecież ja muszę dbać o linię!”. Czytaj więcej

„Pomogłem przyjaciółce odbić się od dna i zostałem bohaterem. Niby zrobiłem to bezinteresownie, ale liczę na coś w zamian”rok temu

„– Bogdan, wiem, że mi nie wierzysz, ale naprawdę to ta nasza rozmowa w kawiarni sprawiła, że zaczęłam żyć na nowo. Wiem, zaraz powiesz, że nic nie zrobiłeś, a jednak… Wolontariusze w hospicjum znają takich historii na pęczki, nie mają czasu, żeby słuchać kolejnej. Nie wiem, skąd wiedziałeś, że to mi pomoże. Masz jakiś dar”. Czytaj więcej