„Wysłałam dziecko w gości… w piżamie! Dzieciaki wyśmiewały się z mojego syna tygodniami. Co ze mnie za matka?”rok temu

„Najpierw się dziwiłam, lecz potem uzmysłowiłam sobie, że sama bym tak ubrana nie wyszła. A przecież dzieci są szczególnie złośliwe – potrafią śmiać się z różnych cech. Wyszło na to, że potrafią śmiać się też z tych niestosownie ubranych. To był prawdziwy dramat, który wbrew moim nadziejom wcale się szybko nie skończył”. Czytaj więcej

„Wstydzę się mojej córki, to płytka smarkula. Nie chce jej się uczyć, od zawsze tylko ciuszki, kosmetyki i chłopaki”rok temu

„Szkoła zawsze była dla niej wybiegiem dla modelek, a nie miejscem, gdzie się zdobywa wiadomości. Wprawdzie nigdy nie doszło do tego, żeby powtarzała klasę, ale zawsze plasowała się bliżej tych najsłabszych i co rok przeżywaliśmy huśtawkę: przejdzie, nie przejdzie? Miałem tego dosyć, niech ten leń w końcu zacznie się uczyć!”. Czytaj więcej

„Moja wnuczka jest rozpuszczona do granic możliwości. Terroryzuje rodzinę, gdy coś nie idzie po jej myśli”rok temu

„Od samego początku była rozpieszczana do nieprzyzwoitości. Przez pierwszy rok życia nie umiała zasnąć, jeśli nie była noszona na rękach. Czasem, kiedy zięć z córką wychodzili wieczorem, były to moje ręce… Pamiętam, jak niemal omdlewałam ze zmęczenia, zanim udało mi się utulić wnuczkę do snu. Już wtedy wydawało mi się, że tak być nie powinno”. Czytaj więcej

„Mąż mojej sąsiadki przepuścił całą wypłatę w jeden dzień. Biedaczka nie ma czym dzieci wykarmić, a ten bałwan baluje”rok temu

„Zaproponowałam pożyczkę, ale ona podziękowała. Tłumaczyła, że nie mogłaby mi oddać tych pieniędzy, bo zarabiają z mężem tak mało, że ledwo wiążą koniec z końcem i nie ma z czego odłożyć. W domu trójka dzieci, a mąż, rzeczywiście, średnio rozgarnięty. Przejęłam się kobieciną, więc wróciłam przytłoczona jej problemami i smutna”. Czytaj więcej

„Zaprzyjaźniłam się z dziewczyną chłopaka, który mi się podobał. Liczyłam, że się rozstaną i będę go miała dla siebie”rok temu

„Spodziewałam się, że będzie wściekła na swojego chłopaka i odbije to sobie na mnie. Ale okazała się sympatyczną i inteligentną dziewczyną. Od razu wytworzyła się między nami nić porozumienia. Ewelina trochę się zdziwiła, gdy zamiast do schroniska od razu zaprowadziłam ją na Komendę Miejską”. Czytaj więcej

„Od zawsze byłem zakochany w żonie przyjaciela. Nie sądziłem, że będzie musiał umrzeć, żeby spełniło się moje marzenie"rok temu

„Nie próbowałem jej pocieszać. Też byłem zrozpaczony, straciłem prawie brata, ale ból Iwony był większy. Nie powiedziałem jej tego, lecz postanowiłem, że będę przy niej zawsze, nawet jeśli nie będzie mnie chciała. Przez moment pomyślałem, że los dał mi szansę na odzyskanie kobiety, którą kochałem, ale aż się otrząsnąłem. Nie takim kosztem!”. Czytaj więcej

„Żona szefa mojego męża mnie szantażuje. Tylko ja wiem, że oddała dziecko, o którym nie wie jej mąż”rok temu

„Mieszkałyśmy w sąsiedztwie. U Hanki w domu bieda aż piszczała. Jako trzynastolatkę widywano ją w podejrzanych miejscach. Kiedyś od pewnej koleżanki dowiedziałam się, że jest w ciąży, a miała mniej niż 18 lat”. Czytaj więcej

„Po śmierci męża nie miałam za co żyć. W wieku 46 lat zostałam bez domu i pracy, bo całe życia byłam kurą domową”rok temu

„Pracowałam tylko kilka lat. Potem wyszłam za mąż i od tamtej pory dbałam o rodzinę. Mirek miał własną, świetnie – jak mi się wydawało – prosperującą firmę. Mieszkaliśmy w dużym domu pod Warszawą, przekonani, że w dostatku i szczęściu dożyjemy późnej starości. Niestety, myliłam się”. Czytaj więcej

„Najlepsza przyjaciółka odbiła mi faceta. Marzyłam o zemście i byłam w szoku, kiedy moje złe życzenia się spełniły”rok temu

„Litości, Agnieszko, ogarnij się, kobieto. Ludzie mają poważniejsze problemy niż to, że koleżanka odbiła im chłopaka i w ekspresowym tempie wyszła za niego za mąż, w dodatku proponując porzuconej rolę świadka! Tyle tylko, że nic mnie nie obchodzili inni i ich problemy. Ciągle żyłam przeszłością”. Czytaj więcej

„Nasze dzieci to leniwe, krnąbrne nastolatki, które siedzą z nosem w telefonach. Mąż w końcu znalazł na nie sposób”rok temu

„Wreszcie pobędziemy trochę razem, będzie czas na przytulanki, pogaduszki… Ostatnio wcale ze sobą nie rozmawiamy, tylko wygłaszamy komunikaty, co trzeba zrobić albo kupić, wiecznie jesteśmy zagonieni i wieczorem nie mamy ani siły, ani ochoty na żadne rozrywki. Dzieci to wyczuwają i same zajmują się swoimi sprawami”. Czytaj więcej