„Myślałam, że dobrze znam swoje dzieci, a byłam ślepa na ich potrzeby i problemy. Chciałam, żebyśmy byli rodziną z obrazka”2 lata temu

„W samochodzie nie odzywałam się, myślałam o tym, co zrobiłam źle, dlaczego Martusia w podbramkowej sytuacji zwróciła się do Karoliny. Byłam pewna, że córka ma do mnie zaufanie. Poczułam się stara i zmęczona. Wszystko, co dotąd robiłam, okazało się nieprzydatne. Nie potrafiłam wychowywać dzieci”. Czytaj więcej

„Mąż z dnia na dzień wyrzucił mnie z domu z dziećmi. Nie przejmował się, że mieszkamy w ruderze do gruntownego remontu”2 lata temu

„Chciałam dać moim córkom bezpieczny, przytulny dom w tej niewesołej sytuacji. Chciałam, by miały swój pokój, do którego będą mogły zaprosić koleżanki, gdzie spokojnie zasną wieczorem i gdzie będą mogły odrabiać lekcje. Byłam wściekła na siebie i byłego męża, że nasze dzieci muszą ponosić konsekwencje złych wyborów swoich rodziców”. Czytaj więcej

„Moja rodzina adopcyjna zwróciła mnie jak niechcianego psa, bo miałam zły wpływ na ich biologiczne dziecko. Jak oni mogli?!”2 lata temu

„– Długo byłam cierpliwa. Ile można? Ona nie da się zresocjalizować. Ma nieprzystosowanie zapisane w genach, po matce! – każde słowo Ewy raniło do żywego. – Jest z nami sześć lat, a ja nie mam z nią żadnego kontaktu. Nie, trzeba rozwiązać tę adopcję, zanim ta dziewczyna rozwali naszą rodzinę. Popełniliśmy błąd i czas się do tego przyznać!”. Czytaj więcej

„Pokochałem ją całym sercem, a ona z dnia na dzień ze mną zerwała. Nie wierzyła w moje uczucia, myślała, że jestem z nią z litości"2 lata temu

„Mijały dni, tygodnie, miesiące, lata… O rudowłosej przypominałem sobie głównie jesienią. Wiedziałem, że współpracuje z ciotką, że studiuje, ale nie dopytywałem, co u niej. Bo przecież gdyby chciała, to sama by się ze mną skontaktowała. Widocznie nie chciała". Czytaj więcej

„Moi sąsiedzi to czysta patologia. Biją i wyzywają dzieci. Zagłuszałam to muzyką, ale w końcu postanowiłam zareagować"2 lata temu

„Nie mogłam złapać tchu. Całe życie stanęło mi przed oczami. Dobrze, że akurat pani Kosowska wychodziła na zakupy… Gdy usłyszał, jak otwiera drzwi, puścił mnie. Nie, nie uciekał. Jak gdyby nigdy nic zaczął wolniutko wchodzić schodami na górę. Po drodze powiedział nawet sąsiadce dobry wieczór". Czytaj więcej

„Mąż odszedł do młodszej i zaprzepaścił 20 lat wspólnego życia, a ja ciągle go kocham. Chce rozwodu? Niedoczekanie!"2 lata temu

„Trudne? Tak. Bolesne? Jak najbardziej. Ale życie nie jest ani proste, ani bezbolesne. I nikt nie obiecywał, że takie będzie. Ważne, żeby mieć przy sobie kogoś, kto wesprze i pomoże się podnieść. Patrzyłam na Joannę i uwierzyłam, że przetrwam. A potem nadejdą lepsze dni…". Czytaj więcej

„Teściowa nigdy nie pytała, co mój mąż chciałby dostać. Na każdą okazję dawała mu ten sam, do bólu praktyczny prezent”2 lata temu

„Kiedy rok wcześniej mąż dostał pod choinkę szóstą z kolei koszulę, nasz syn zażartował, że babcia wykupiła po korzystnej cenie towar z jakiegoś sklepu w likwidacji i teraz będzie obdarowywać ojca białymi koszulami przez najbliższe 30 lat. Szkoda, że nigdy nie zapytała, z jakiego prezentu ucieszyłby się jej syn”. Czytaj więcej

„Koleżanki zaczęły ustawiać mi życie. Twierdziły, że po 50-tce nic już nie wypada, a ja mam wyglądać i zachowywać się jak babcia”2 lata temu

„– Nie mów tylko, że masz zamiar hodować je do pasa, aż wszystkie będą siwe. Przecież pięćdziesięciolatce nie wypada nosić długich włosów. To już nie dla ciebie. Gdyby jubilatki na urodzinach mogły zamieniać się w kamień, to mnie to właśnie by się przytrafiło. Stałam jak zamurowana, słuchając tych niedorzeczności!”. Czytaj więcej

„Z zazdrości zniszczyłam reputację koleżanki. Rozpuszczałam plotki, że nie zasłużyła na awans, bo jest krewną szefa”2 lata temu

„Ostentacyjnie krytykowałam jej każdy pomysł, nie spieszyłam się szczególnie z wykonywaniem jej poleceń. Okazało się, że nie wszyscy wiedzieli, że Kalina jest siostrzenicą naszego dyrektora generalnego. A ja chętnie dzieliłam się tą wiedzą. Chyba chciałam, żeby ludzie wiedzieli, że ona na ten awans nie zasłużyła…”. Czytaj więcej

„Gdy wróciłam do pracy jako młoda mama, otrzymałam wypowiedzenie, a zaraz po mnie mąż. Żadnej pensji i małe dziecko w domu”2 lata temu

„Nie byłam pierwszą kobietą na świecie, która straciła posadę. Ale wkrótce po mnie mąż także stracił źródło utrzymania. Bałam się, że nie wystarczy nam nawet na podstawowe potrzeby, na jedzenie. Dziecko przecież kosztuje! Może nie potrzebuje nowych zabawek, ale co jeśli zachoruje?”. Czytaj więcej