„Po 25 latach pracy dostałam wypowiedzenie. Załamałam się, ale uznałam to za szansę i przeniosłam się do Stanów”3 lata temu

„Miałam 50 lat, z czego ponad połowę poświęciłam tej firmie. Pracowałam nawet w ciąży! Wody odeszły mi w biurze... A teraz co? Jestem za stara? Nie nadaję się już? Przecież oddałam im całą siebie! Nie mogli mi odebrać tego, co trzymało mnie przy życiu!”. Czytaj więcej

„Żona przygruchała sobie kochanka, a mnie wyrzuciła na bruk. Teraz żyją na mój koszt, bo inaczej stracę dzieci”3 lata temu

„Opadłem na stołek. Żona mnie zdradziła, oszukała, a ja mam się wyprowadzić, utrzymywać ją i płacić kredyt za mieszkanie, w którym zamieszka ze swoim gachem. To brzmi jak kpina, ale jednak. Daję z siebie robić frajera, byle zachować przy sobie dzieci”. Czytaj więcej

„Kochałam Jana i pragnęłam, by został ojcem moich dzieci. Ale jak mam zajść w ciążę ze schorowanym staruszkiem?”3 lata temu

„Bałam się życia z kimś, kto będzie coraz bardziej chory i niedołężny. Jak tu się decydować na dziecko, gdy jedno z rodziców samo wymaga opieki, nie wspominając już o tym, że jego schorzenia mogły być dziedziczne. Bałam się, że zostanę wcześnie wdową…”. Czytaj więcej

„Mąż zmusił mnie do adopcji dziecka. Przez 23 lata dawałam córce odczuć, że jest niechciana”3 lata temu

„Ja mówiłam, że za żadne skarby nie przyjmę cudzego dziecka. On mówił coś całkiem odwrotnego: że nie tylko przyjmiemy, ale też będziemy dla niej kochającymi rodzicami i wychowamy nasze trzecie dziecko na porządnego człowieka”. Czytaj więcej

„Koleżanka syna targnęła się na swoje życie, a po synu spłynęło to jak po kaczce. Dowiedziałam się okrutnej prawdy”3 lata temu

„Jak można popełnić samobójstwo mając 15 lat, gdy świat odkrywa dopiero przed człowiekiem tyle możliwości i podniecających doznań? Co musi się stać, żeby jedynym wyjściem stała się ucieczka w nicość? Jak widać wystarczy niewiele, żeby czara goryczy się przelała”. Czytaj więcej

„Czułam się jak sierota, choć miałam matkę. Jej świat kręcił się wokół babci, a ja byłam tylko zbędnym balastem”3 lata temu

Czasem myślę, ze powinnam zrobić naprawdę coś skrajnego – ćpać, zajść w ciążę, ukraść coś… Może wtedy mama przypomni sobie nareszcie także o moim istnieniu? Czytaj więcej

„Lekarz był szorstki i nieprzyjemny, ale miał to coś. Zaintrygował mnie jego chłód wobec mnie, pod nim skrył prawdziwe uczucia”3 lata temu

– A ile pani ma lat, że do gabinetu wchodzi z mamusią? – Nie rzecz w wieku, tylko w urazie. A na Izbie nie dano nam ani kul, ani tym bardziej wózka... – Trzeba sobie radzić. A pani spodziewa się luksusów z NFZ-u? – nadal ironizował. Czytaj więcej

„Sąsiadka z pokorą znosiła upokorzenia i obelgi swojego męża. Cierpiała po cichu, aż wybuchła i kopnęła tyrana w tyłek”3 lata temu

„Pani Stasia podczas spotkań z sąsiadami udaje, że u niej wszystko jest w najlepszym porządku. Wmawia sobie, że nikt nic nie słyszy, że cały świat widzi w jej Lucku tylko nieszkodliwego nerwusa, a nie – wulgarnego awanturnika. A ona cierpi w samotności”. Czytaj więcej

„Walentynki są dla mnie jedynie czasem żałoby i tęsknoty. Mój ukochany zginął, gdy jechał mi się oświadczyć”3 lata temu

„Pierwsze tygodnie po jego śmierci pamiętam jak przez mgłę. Nie byłam w stanie normalnie funkcjonować, zawaliłam rok studiów. Codziennie chodziłam na cmentarz i długo siedziałam przy grobie Marka. Płakałam, rozmyślałam, znowu płakałam. A potem już tylko gapiłam się w przestrzeń. Zwyczajnie brakowało mi łez”. Czytaj więcej

„Po śmierci męża zgubiłam znienawidzony pierścionek zaręczynowy. Lata później oświadczył się nim mój 2 mąż”3 lata temu

„Po latach musiałam przyznać, że moje małżeństwo okazało się trochę jak ten pierścionek. Dostałam nie to, czego oczekiwałam. Urodziłam dwoje wspaniałych dzieci, które wynagrodziły mi oziębłość i egoizm męża. To dla nich zaczynałam każdy kolejny dzień z uśmiechem na twarzy. Nawet wtedy, gdy mąż ciężko zachorował, przestał pracować i często brakowało nam do pierwszego”. Czytaj więcej