„Szef wodził żonę za nos, a ona biegała jak potulny koń za marchewką. Musiałem ją zmusić, żeby zawalczyła o siebie”2 lata temu

„Dawni koledzy dawali je odczuć na każdym kroku swoją wyższość i to, że w tej chwili ona ma wobec nich podrzędny status. Zwolnić nie bardzo ją mogli, dlatego wymyślili inne formy, jak dosadniej udowodnić jej, że popełniła błąd. Nie mogłem już dłużej bezczynnie na to patrzeć”. Czytaj więcej

„Szczyciłem się tym, że nie dałem się żadnej uwiązać, ale prawda była inna. Samotność doskwierała mi na każdym kroku”2 lata temu

„Gdy cztery lata temu Jurek dał się zaobrączkować Bożenie, zostałem sam. Zacząłem spędzać czas z piwkiem w ręku przed telewizorem. Wakacje? Raz pojechałem nad morze z Romkiem, jego żoną i dziećmi. Czułem się jak piąte koło u wozu. Beznadzieja”. Czytaj więcej

„Córka, zamiast z rodziną, spędzała godziny z nosem w telefonie. Chciałam dać jej nauczkę i... wysłałam do babci na wieś”2 lata temu

„Zaczynałam myśleć, że te dwie kobiety, które dzielą zaledwie dwa pokolenia, nie mają szans, żeby znaleźć wspólny język. Dla Oli nie tylko SMS-y były przeżytkiem! Cenny kajecik babci, pełen przepisów i rad, które od lat zapisywała dla przyszłych pokoleń, też”. Czytaj więcej

„Terroryzowałem syna i kazałem mu łamać prawo, bo byłem przeświadczony o swojej racji. W końcu ojciec wie najlepiej!”2 lata temu

„– Tato, czy mógłbyś nie mówić o mnie tak, jakby mnie tutaj nie było? – odezwał się w końcu mój syn. Już mu miałem odpowiedzieć, że aby zasłużyć sobie na moją uwagę, nie można być takim beztalenciem. Chyba ojciec lepiej wie, co może, a czego nie?!". Czytaj więcej

„Wylałam szambo gorzkich żali na obcą kobietę. Obsmarowywałam własne dzieci, aż zorientowałam się, że... wszystko słyszą”2 lata temu

„Zanim się zorientowałam, co i do kogo mówię, wylałam cały swój żal, rozdrażnienie, zmęczenie. Obcej babie... Nagadałam jej, jakie to moje chłopaki są niedobre, że wytrzymać z nimi nie mogę, że najchętniej, tobym uciekła na bezludną wyspę. I że nie nadaję się na matkę”. Czytaj więcej

„Mogłem albo zostać uczciwym bohaterem, albo zarobić fortunę i zabezpieczyć rodzinę. Każdy wybrałby to drugie…”2 lata temu

„– Zostało sporo złota ukrytego z dokumentami. Dla jednego człowieka na parę rzeczy by wystarczyło, ale wierzę, że pan się nie połasi, tylko wskaże miejsce, żeby sprawiedliwości stało się zadość. Przez tyle lat nie znalazłem uczciwej osoby…”. Czytaj więcej

„Zamiast wiernej, psiej miłości, dostałem końskiego kopniaka w serce. Przez 58 lat byłem dla niej >>nagrodą pocieszenia<<”2 lata temu

„Starała się być jak najlepszą żoną i matką, pragnęła mnie uczynić szczęśliwym, ale tajemnica ją uwierała jak gwóźdź w bucie, dlatego jest nawet zadowolona z choroby. Gdyby nie to, pewnie by się nie zdecydowała powiedzieć prawdy. Teraz jej ulżyło. A ja słuchałem jak ogłuszony”. Czytaj więcej

„Nie mam męża, dzieci, ani nawet kariery. Nieważne, że jestem szczęśliwa. Dla mamy i taty zawsze będę życiową porażką”2 lata temu

„Zapewne po dziś dzień stanowię dla ich konfliktów wyjątkowo bujną pożywkę. Taką byłam grzeczną, posłuszną córeczką, inteligentną i pracowitą, tak dobrze się zapowiadałam, tak wspaniałą przyszłość wszystkie gwiazdy mi wróżyły. I co? I kiszka! Ciekawe, czyja to wina?”. Czytaj więcej

„Mąż wypomina córce nieudany związek z sąsiadem, choć nie zna całej prawdy. Drań zgotował jej piekło na ziemi”2 lata temu

„Próbowałam jakoś wytłumaczyć Ziutka przed córką, wyjaśnić, że tyle sobie obiecywał, a całe jego plany legły w gruzach. W dodatku nikt nie wiedział dlaczego! Nigdy nie wyjaśniła przecież, co się wydarzyło, po prostu coś strzeliło jej do głowy z dnia na dzień i wyjechała”. Czytaj więcej

„Opiekowałam się niedołężnymi teściami, a mąż w tym czasie zabawiał się z kochanką. Za zapłatę dostałam papiery rozwodowe”2 lata temu

„Myślałam: tyle miałam marzeń i nic z nich nie wyszło. Moje życie to jak niewolnicza praca. Bez wytchnienia. Bez nagrody. Ale zaraz mówiłam sobie – robisz to dla rodziny. Ich uśmiech jest twoją nagrodą. I pamiętaj, im jest gorzej. Oni cierpią”. Czytaj więcej