„Przystojny, dowcipny, romantyczny… Michał wydawał mi się uosobieniem marzeń. Niestety, jedna noc zaważyła na całym moim życiu"2 lata temu

„Przecież i tak mnie zostawi, gdy pozna prawdę. Powiem mu, że już go nie kocham… Nie, nie powiem mu tego. Nie przejdzie mi to przez gardło. A poza tym on się zorientuje, że kłamię. Zresztą, Paweł zasługuje na prawdę. Musi wiedzieć. Powinien". Czytaj więcej

„Mąż zgotował mi piekło na ziemi, ale znosiłam to dla dobra rodziny. Gdy odkryłam, że krzywdzi też dzieci, musiałam walczyć”2 lata temu

„Mariusz od razu wyznaczył mi miejsce w domu. Kuchnia, pieluchy, praca. Musiałam wracać o określonej porze. Nie wolno mi było pójść bez jego wiedzy do fryzjera, spotkać się z przyjaciółkami, wyjść z dzieckiem na dłuższy spacer po mieście. Kilkuminutowe spóźnienie wystarczało, by podejrzewał mnie o kochanka a każda, nawet najmniejsza próba buntu kończyła się biciem i wyzwiskami”. Czytaj więcej

„Za 8 lat wyjdę z więzienia i w wieku 35 lat będę mogła zacząć nowe życie. Ale czy dam radę? Czy można żyć z wyrzutami sumienia?"2 lata temu

„Wiedziałam jednak, że zasłużyłam na każdy ból, na każdą karę. Byłam winna. Nie zamierzałam się tego wypierać. Wyrok zapadł szybko. Piętnaście lat pozbawienia wolności. Nie sprzeciwiałam się, zasłużyłam na to, a nawet na więcej". Czytaj więcej

„Bałem się własnej narzeczonej. Na każdym kroku sprawdzałem, czy nie chce zrobić mi krzywdy. Żyłem w ciągłym strachu”2 lata temu

„Sztywniałem, ilekroć brała do ręki nóż, by ukroić chleb, i śledziłem jego ruchy, by zrobić unik, gdyby się jej wymsknął. Zamykałem się w łazience, gdy brałem kąpiel, żeby mi Hanka przez przypadek nie wrzuciła do wody suszarki… Niedługo potem zaczęliśmy ustalać datę ślubu. I wtedy pomyślałem, że wcale nie chcę się żenić. Chcę żyć!”. Czytaj więcej

„W domu była przemoc, wódka i łzy. A ja, mimo wszystko, nie chciałam odejść od męża. Dziś córki rzadko dzwonią i mnie odwiedzają"2 lata temu

„Sama nigdy nie piłam, ale ciągłe znoszenie wybryków pijanego męża szybko odbiło się na moim zdrowiu. Przeżyłam ciężkie załamanie nerwowe, na jakiś czas trafiłam nawet do szpitala psychiatrycznego. Córki były wtedy u moich rodziców i wiem, że to były najszczęśliwsze chwile ich dzieciństwa". Czytaj więcej

„Babcia całe życie nosiła tajemniczą obrączkę innego mężczyzny. Jak mogła to robić dziadkowi? Przecież to zdrada!”2 lata temu

„Czułam, że babcia coś ukrywa, i pewnie dlatego tak bardzo fascynowała mnie jej srebrna obrączka. Moje zainteresowanie jeszcze wzrosło, gdy po śmierci dziadka staruszka obie złote obrączki – swoją i jego – włożyła do trumny. – Wdową zostałam, nie będę już obrączki nosić – tłumaczyła oględnie babcia”. Czytaj więcej

„Synowa rozwiodła się nie tylko z moim synem, ale i ze mną. Zawistna franca odcięła mnie od wnuka i uciekła do kochanka”2 lata temu

„Tak się zdenerwowałam, że aż musiałam zażyć coś na uspokojenie. Czy ona się na mnie mści? Odkąd rozwiodła się z Waldkiem, zupełnie nie liczy się z moim zdaniem, a przecież to, że postanowili się rozejść, nie znaczy, że ja przestałam być babcią Wojtka! Dawniej wyglądało to zupełnie inaczej”. Czytaj więcej

„Odeszłam od mężczyzny swojego życia, żeby go ocalić. Bałam się, do czego jest zdolny mój zazdrosny eks”2 lata temu

„Znowu to uczucie. Ciarki i uderzenie gorąca. Nie umiałam tego wyjaśnić. Między nami dosłownie płonęło powietrze. Fizyczne pożądanie niemal ścinało z nóg. Maćka, którego niby kochałam, nigdy nie pragnęłam w taki atawistyczny, niemal zwierzęcy sposób, a teraz miałam ochotę rzucić się na tego nieznajomego faceta jak wygłodniała wampirzyca". Czytaj więcej

„Ta miłość była jak trzaśnięcie piorunem. Nie myślałam o tym, że zdradzam męża i krzywdzę dzieci. Liczył się tylko on”2 lata temu

„Oboje staliśmy się czarnymi owcami w naszych rodzinach. To bolało, zwłaszcza łzy w oczach dzieci. Bolał mnie ból i gniew męża. Nie potrafiłam mu wytłumaczyć, że nie zrobił niczego złego z wyjątkiem tego, że nie był Nim. Próbowałam mu powiedzieć, że działają na nas siły większe niż zwykła żądza. Wyśmiał mnie”. Czytaj więcej

„Byłam wściekła, że sąsiadka wchodzi z buciorami w moje życie. Wstyd przyszedł, gdy okazało się, że miała rację”2 lata temu

„– Pani też chce mnie na siłę uszczęśliwić? Od razu uprzedzam, że nie przyjdę. Proszę zostawić mnie w spokoju. Gdy przyjdzie czas, sama znajdę sobie ukochanego – burknęłam i zanim zdążyła coś odpowiedzieć, weszłam na klatkę. No nie, to już przesada! Zgorzkniała, nieszczęśliwa baba będzie mi szukać faceta”. Czytaj więcej