„Siostra wmawia mi, że jej mąż to dobry facet, ale ja wiem swoje. Ten drań nieustannie ją poniża, a ja jestem bezsilna. Chcę jej pomóc, ale jak? 2 lata temu

„Przez następne lata z przerażeniem patrzyłam, jak moja radosna, pełna życia młodsza siostra zamienia się stopniowo w smutną, zrezygnowaną, wystraszoną i przedwcześnie postarzałą kobietę. Nieraz chciałam ją namówić, by skończyła ten beznadziejny związek, ale gdy tylko zaczynałam rozmowę, udawała, że nie słyszy". Czytaj więcej

„Ukryłam przed mężem, że dopadła mnie podstępna choroba. Chciałam świętego spokoju, a nie biadolenia za uchem i litości"2 lata temu

„Świat rozpadł mi się na kawałki. Nie mogłam powiedzieć Jarkowi o swoim odkryciu. Zdenerwowałby się, a i tak miał kłopoty ze snem. Zostałam z tym sama. Tej nocy nie mogłam zmrużyć oka, zastanawiałam się, co dalej. Jak dokładnie wygląda leczenie, czy jest bardzo obciążające? I czy się uda?”. Czytaj więcej

„Mąż nie dotykał mnie nawet kijem, zaś kochanek rozpalił wszystkie moje zmysły. Czułam się jak kobieta, a nie jak odkurzacz z biustem i tyłkiem”2 lata temu

„Targał mną cały wachlarz emocji: od złości po zażenowanie. Co mnie podkusiło, żeby romansować w internecie? Gdyby nie moja głupota, nie musiałabym się teraz ukrywać przed własną siostrą i córką, o mężu już nie wspominając. A zaczęło się tak niewinnie”. Czytaj więcej

„Mój mąż jest żołnierzem, a ja umieram ze strachu. Gdy wyjeżdża, zawsze gorączkowo czekam na jakiś znak życia. Czy to kiedyś minie?"2 lata temu

„Lubię wyobrażać sobie moment, w którym Michał staje w drzwiach naszego mieszkania, rzuca plecak na ziemi i bierze mnie w ramiona. Gdzieś z tyłu głowy czai się lęk, że to może się nie zdarzyć, ale szybko go w sobie gaszę. Staram się nie dopuszczać do siebie złych myśli". Czytaj więcej

„Pokochałam go bezgranicznym uczuciem, lecz boję się mieć takiego kochanka. To, co kiedyś zrobił, jest skazą na naszej miłości”2 lata temu

„Powiedziałam, że oczywiście ma mnie >>jako przyjaciółkę<<, a on mnie uściskał. Nie wie, że chciałabym przedłużyć ten uścisk najchętniej na całe życie. Na razie jesteśmy więc przyjaciółmi, bo nie mam odwagi pokazać mu, że czuję do niego coś więcej. Nie wiem, co zrobię… Mam tyle pytań, tyle wątpliwości". Czytaj więcej

„Wyjechałam, by zarobić na in vitro, a wróciłam z brzuchem. Moje uczucie do męża wygasło, serce zostawiłam w Anglii”2 lata temu

„Dotykałam kamienia leżącego na środku kręgu i wtedy uniosłam oczy. Naprzeciwko mnie stał Tomek i patrzył na mnie takim wzrokiem, że poczułam dreszcze na całym ciele. To było wyraźne przekroczenie naszej niepisanej, niewypowiedzianej granicy. Chwilę później – nie wiem, jak to się stało – byłam już w jego ramionach, całowaliśmy się”. Czytaj więcej

„Mój brat przeistoczył się w zamroczonego alkoholem potwora. Nikt oprócz mnie nie chciał podać mu ręki” 2 lata temu

„Moi rodzice pomagali Adamowi przez długi czas, aż wreszcie okazało się, że wszyscy w rodzinie jesteśmy współuzależnieni i powinniśmy pozwolić mojemu bratu odejść. Obiecałam rodzicom, że nie będę mu pomagać, ale w tajemnicy nadal płaciłam jego rachunki i zaopatrywałam w jedzenie". Czytaj więcej

„Syn zachował się jak rozpieszczony szczeniak. Obwinia własne dziecko za zdradę żony. Wstyd mi, że wychowałem takiego chama”2 lata temu

„Rozumiałem jego wściekłość i ból, ale miałem nadzieję, że kiedy emocje opadną, spojrzy na to wszystko inaczej. Chciał się rozstać z Eweliną, to normalne, ale co mu zrobiła Ida? Może i nie miała jego genów, ale była jego dzieckiem!". Czytaj więcej

„Zawodowo niszczyłem ludziom życie. Wymyślałem na nich brudy i publikowałem to w sieci. A potem stało się coś nieoczekiwanego”2 lata temu

„Mogłem budować lub niszczyć kariery i życia. Przez kolejne lata robiłem właśnie to – kreowałem w sieci fałszywe zdjęcia, fakty, życiorysy. Zatrudniały mnie firmy, zazdrosne byłe żony, teściowie, którzy chcieli się pozbyć narzeczonych córek. Wszyscy, którzy chcieli komuś napsuć krwi albo zwyczajnie usunąć z konkurencji”. Czytaj więcej

„Gdy urodził się nasz syn, z mojego ukochanego wyszło prawdziwe oblicze. Dostawałam policzek nawet za zbyt słony obiad”2 lata temu

„Po takich scenach mogłam tylko płakać tak jak synek. Coraz bardziej zamykałam się w sobie, coraz częściej po prostu milczałam, udając, że nie słucham jego obraźliwych uwag. Jedyną radością był mój kochany Tomaszek”. Czytaj więcej