Czy znasz wszystkie rasy chomików? Zobacz je w naszej galerii

Chomik syryjski to jeden z najpopularniejszych gatunków chomików i największy spośród chomików udomowionych. Uznawany za najbardziej przyjaznego i najłatwiejszego do oswojenia.

Charakterystyczną cechą wyglądu chomika syryjskiego są duże, odstające uszy. Ciało ma wydłużone, o długości 15-18 cm, waży od kilkudziesięciu do nawet 250 g. Wszystko zależy od budowy i genetyki.

Występuje w różnych odmianach kolorystycznych: za podstawowe umaszczenie uznaje się kolor złoto-biały (taki jak na zdjęciu).

Syryjczyk w klasycznym wydaniu ma sierść krótką, układającą się wzdłuż ciała; w innych odmianach może mieć sierść długą lub lekko kręconą. Jest to chomik dość płodny - samiczka jest zdolna wydać od 6 do 8 miotów w ciągu roku, liczących średnio po 6-8 młodych. Oswojenie chomika syryjskiego nie jest trudne. Lubi głaskanie i bliski kontakt z człowiekiem.

Chomik dżungarski to równie popularny gatunek tego sympatycznego gryzonia, co chomik syryjski. Jest jednak od niego o wiele mniejszy. Długość jego ciała osiąga kilka, czasem kilkanaście centymetrów, a waga rzadko przekracza kilkadziesiąt gramów.

Oswojenie chomika dżungarskiego może być łatwe, choć niektóre osobniki potrzebują więcej czasu, by poczuć się pewnie w nowym miejscu. Chomiki dżungarskie są dość towarzyskie i ciekawskie.

Chomik Campbella (mandżurski) jest bardzo podobny do chomika dżungarskiego, lecz w odróżnieniu od kuzyna, występuje w różnych odmianach barwnych.

Podstawowym umaszczeniem jest odcień piaskowy, podobny do tego, jakie ma chomik Roborowskiego. Podobnie jak chomik dżungarski ma czarną pręgę, biegnącą wzdłuż grzbietu, nie posiada bocznych plam i ma owłosione łapki.

Przeciętna długość ciała Cambpelli wynosi 9 cm, waga zaś oscyluje wokół 30-40 cm. W hodowli chomiki Campbella mają dość dużą tendencję do tycia. Z natury są niespokojne, płochliwe i skłonne do agresji (zwłaszcza samice). Trudno jest je oswoić i gorzej znoszą branie na ręce.

Szybko się niecierpliwią, przez co mogą gryźć właściciela. Samiczki są bardziej agresywne niż samce, jednak i z nimi można się dogadać poprzez odpowiednią pielęgnację i traktowanie.

Chomik chiński - na pierwszy rzut oka można go pomylić z myszą, głównie przez jego wydłużone ciało (dochodzi do 10-12 cm) i ok. 2-centymetrowy nieowłosiony ogon. Waży ok. 38-46 g. Jego futerko nie jest tak puszyste jak u innych gatunków chomików i ściśle przylega do ciała, co również pozwala na skojarzenia z myszami.

Chiński chomik ma barwę szarobrązową, z popielatym brzuchem i ciemnym pasem na grzbiecie. Nie jest na ogół sprzedawany w sklepach zoologicznych, dlatego nabywa się je bezpośrednio u hodowców.

Z charakteru ten gatunek jest dość łagodny i dobrze czuje się w towarzystwie człowieka. Nie oswaja się wprawdzie tak szybko jak chomik dżungarski, ale znacznie łatwiej, niż pozostałe gatunki. Ma skłonność do agresji w stosunku do innych chomików i małych zwierząt, dlatego powinno się go trzymać w osobnej klatce.

Chomik Roborowskiego to najmniejszy ze wszystkich chomików. Mierzy zaledwie 7 - 9 cm i waży 10-25 gramów. Charakterystyczną cechą chomika Roborowskiego jest brak pręgi na grzbiecie i futerko w kolorze piaskowym, które w lecie przybiera rdzawy odcień a latem - szary.

Brzuszki chomików tej rasy są gładkie, a ogonki białe. Mają także charakterystyczne białe plamki nad oczami. Są bardzo zwinne i ruchliwe, żywsze od pozostałych gatunków. Z natury płoche i nieufne, stąd niełatwo się je oswaja.

Nie są to też typowe chomiki, które można wyciągnąć z klatki i ponosić w rękach - ich płocha natura szybko daje się we znaki i chomiki czmychają w bezpieczne miejsce (zapewne będzie to najciemniejszy i najciaśniejszy zakątek pokoju).

Zdecydowanie bardziej nadają się do obserwowania w klatce; można je od czasu do czasu delikatnie pogłaskać. Źle znoszą życie w grupie.