„Los ze mnie zadrwił. Pomagałam ukochanemu wybierać pierścionek, który nie był dla mnie. Byłam tam na zastępstwo”3 lata temu

„To, że się wtedy nie rozpłakałam, uważam za swój największy sukces. Wszystko było jak w marzeniach: ukochany chłopak, pierścionek zaręczynowy i oczekiwanie na moją odpowiedź. Miałam wrażenie, że grunt usuwa mi się spod nóg”. Czytaj więcej

„Lepiej mi bez męża. On pracuje za granicą i dowozi pieniądze, a ja zajmuję się dziećmi. Przy nim zachowują się jak diabły”3 lata temu

„Ja wprowadzałam zasady, a on burzył je, uznając reguły za fanaberię. Oszołomione dzieci natychmiast tworzyły z ojcem wspólny front przeciwko mnie. Po jego wyjeździe nie mogłam nad nimi zapanować. Po 3 latach takiego traktowania nie wytrzymałam”. Czytaj więcej

„Czuję, że nie ma mnie w moim życiu. Wstaję rano, by służyć mojej rodzinie, zajmować się domem. Nie ma mnie, są oni”3 lata temu

Nie pracuję zawodowo, więc nie mogę dopuścić do tego, żeby nie było poodkurzane, okna nie umyte… Co by sąsiedzi pomyśleli. Potem odbieram Kasię, czekam na Andrzeja i odgrzewam obiad dla wszystkich. Wieczorem padam z nóg. Z poczuciem, że… nic sensownego nie zrobiłam. Czytaj więcej

„Znienawidziłam własną córkę za to, że przypominała swojego niewiernego ojca. Płaciła za jego draństwo”3 lata temu

Miała jego oczy, jego uśmiech i podobnie jak on marszczyła nos, kiedy była niezadowolona. Zdarzały się takie chwile, że wprost nie mogłam na nią patrzeć. Była solą sypaną na otwartą ranę, była sztyletem wbijającym się w moje roztrzaskane serce. I nienawidziłam jej za to. Czytaj więcej

„Czułam się jak kochanka, bo ukochaną była jego matka. Miał 30 lat, nadal z nią mieszkał i spowiadał się jej jak dziecko”3 lata temu

„Byłam pewna, że jest to mężczyzna, któremu warto poświęcić czas. Postanowiłam o niego zawalczyć. Wytoczyłam najcięższe działa i poprosiłam ukochanego, żeby zamieszkał ze mną. Nie mogłam się bardziej mylić. Mamusia zaczęła przychodzić do mnie, jak do siebie...”. Czytaj więcej

„Jestem na usługach całej rodziny, skaczę wokół męża i dzieci. Nikogo nie obchodzę. Nie mam nawet dnia dla siebie”3 lata temu

„Czułam, że muszę coś zmienić w życiu albo zwariuję. Owszem, byłam idealną żoną, matką, teściową i babcią, ale czy wciąż byłam tą samą Barbarą? Nie mam dla siebie czasu, bo cała rodzina mnie wykorzystuje. Gdy mówię, że padam z nóg oni tylko zadają durne pytanie: >>Po czym?<<”. Czytaj więcej

„6 lat wodził mnie za nos i obiecywał, że się rozwiedzie. Nasze dziecko dorastało bez ojca, bo on wolał wygodne życie”3 lata temu

„Rok za rokiem mijały, Kajtek rósł i nie bardzo wiedziałam, co odpowiadać na jego pytania o tatę. Zwłaszcza że Sebastian nalegał, aby do rozwodu nikt nie wiedział, że to on jest ojcem mojego synka. Kłamałam jak z nut z nadzieją, że w końcu stworzymy rodzinę”. Czytaj więcej

„Zakochałem się w innej, ale żona zagroziła, że zrobi sobie krzywdę, jeśli odejdę. Nie mogę pozbawić dzieci matki”3 lata temu

Dotarło do mnie, że moja żona faktycznie jest zdolna do takiego kroku. Jej miłość do mnie jest ślepa. Zrozumiałem, że nie ma dla mnie ratunku. Mimo uczucia do Iwony, muszę zostać z Aldoną. Taki już mój los. Czytaj więcej

„Nigdy nie kochałem Olgi, a ślub wzięliśmy ze względu na ciążę. Dopiero nad jej grobem odetchnąłem z ulgą”3 lata temu

„Przeżyliśmy ze sobą dwadzieścia osiem lat. Wychowaliśmy córkę, którą oboje kochaliśmy. Uśmiechaliśmy się do siebie i graliśmy rolę zgodnego małżeństwa. Może właśnie po to, żeby przekonać siebie nawzajem, że nie zmarnowaliśmy sobie życia”. Czytaj więcej

„Zatrudniłem się w domu opieki, bo lubię pomagać ludziom. Ojciec ze mnie szydzi, bo zarabiam grosze”3 lata temu

Przez całe życie szukałem sensu i chyba wreszcie go odnalazłem. Zupełnie nieoczekiwanie, niepostrzeżenie, w miejscu, gdzie bym się nigdy tego nie spodziewał. Na czym polega mój sens? Na tym, że jestem potrzebny, że chętnie wstaję rano z łóżka, że lubię moją pracę. Czytaj więcej