„Zerwałam zaręczyny dla mężczyzny mojego życia. Problem w tym, że on wcale nie chciała się wiązać…”4 lata temu

Nad kobietami w mojej rodzinie wisi jakieś fatum. Mnie by się udało uniknąć ich losu, ale… sama wszystko zepsułam. Czytaj więcej

„Zgodziłam się śledzić chłopaka przyjaciółki, bo mi się podobał. W trakcie spisku okazało się, że on też coś do mnie czuje”4 lata temu

Co z tego, że Kuba szalenie mi się podobał? Nigdy nie odbiłabym chłopaka mojej przyjaciółce! Czytaj więcej

„Nie wiem, jakim cudem zaszłam w ciążę, ale nie mogę urodzić. Nie nadaję się na matkę. Zniszczę temu dziecku życie”4 lata temu

Wszystko, tylko nie to! Ja po prostu nie mogę! Ani teraz, ani nigdy! Na mnie musi się skończyć ta przeklęta rodzina. Dość już nieszczęść! Czytaj więcej

„Po wypadku moja narzeczona poczuła powołanie i poszła do zakonu. Dalej ją kocham, ale nie mogłem jej zatrzymać”4 lata temu

Wiem, że kiedyś się ożenię, taka jest kolej rzeczy. Ale czy minie ból po mojej miłości? Tego nie wiem. Czytaj więcej

„Rodzice wychowali mnie w przekonaniu, że jestem gorsza i głupsza od mojej siostry. Ona traktowała mnie jak służącą”4 lata temu

Agata była w tym mistrzynią. Jak nikt umiała wzbudzać we mnie poczucie winy. Gdyby nie Robert, nadal bym była służącą mojej starszej siostry! Czytaj więcej

„Być kochanką to jak żywić się resztkami i odpadkami z cudzego stołu. W dodatku rozgrzebanymi czyimś widelcem”4 lata temu

Moja mama mówiła, że „ta trzecia” zawsze będzie głodna. Bo to prawdziwa rodzina dostanie pożywny obiad. Ciocia Justyna latami była kochanką Karola, aż w końcu jego żona zmarła. Gdy został wdowcem, łaskawie zdecydował się do niej przeprowadzić... Czytaj więcej

„Sama przysyłałam sobie do pracy kwiaty, żeby koleżanki myślały, że kogoś mam. Wydało się i najadłam się wstydu”4 lata temu

Pomyślicie, że zwariowałam. Jednak wymyśliłam to, aby moje życie przestało być tak strasznie nudne. Zamawianie kwiatów powinno być miłe, choć czasami bywa także kłopotliwe. Zwłaszcza jeśli potem wysyła się je do samej siebie… Czytaj więcej

„Gdy mój 25-letni syn wyprowadził się z domu, czułam się jak wdowa w żałobie. Z jego pokoju uczyniłam świątynię”4 lata temu

„Mateusz traktował dom jak hotel, salon gier, jadłodajnię i pralnię. Gdy rzucił studia, poszedł do pracy, ale nie dokładał się do opłat - nie miałam serca go o to prosić. Sam płacił za to za swoje ciuchy, imprezy i wyjazdy. Mąż mówił, że żyjemy w trójkącie w dwupokojowym mieszkaniu. Czemu więc teraz czułam taki żal?!” Czytaj więcej

„Do ślubu jechaliśmy pod eskortą policji. Ludzie się za nami oglądali, a wszystkiemu winna była za mała suknia”4 lata temu

W jednej chwili ślub Izy z katastrofy stał się nie lada wydarzeniem towarzyskim. Czytaj więcej

„Znaliśmy się i przyjaźniliśmy od zawsze, ale na miłość musieliśmy poczekać 17 lat. Było warto, bo to moja bratnia dusza”4 lata temu

Pamiętacie „Wichrowe Wzgórza”? Tych dwoje, którzy razem się wychowali i wrośli w siebie jak bakterie brodawkowe i lucerna? Z nami było tak samo. Tylko nasza miłość jest szczęśliwa. Czytaj więcej