Garbate bydło
Zebu to podgatunek bydła domowego, zamieszkujący głównie Afrykę, część Azji i Południową Amerykę. Jest odporny na wysokie temperatury i wilgotny klimat, dlatego dobrze odnajduje się tam, gdzie inne rasy bydła mają trudności adaptacyjne. Charakteryzuje się specyficzną, masywną budową, z czego najbardziej rzuca się w oczy mięśniowo-tłuszczowy garb w okolicy kłębu oraz worek skórny poniżej gardła. Zebu znane są powszechnie jako symbol hinduskich ulic, gdyż w Indiach objęte są ochroną jako święte krowy. Na Madagaskarze zebu wykorzystywane są w stu procentach od mięsa po rogi i skórę.
Zobacz także: Czy znasz mięsne propozycje tunezyjskie?
Mięsny przysmak
Krowy zebu dają niewiele mleka, więc nie hoduje się ich w celach mleczarskich. Stanowią za to główny punkt mięsnego menu na Madagaskarze. A ponieważ podstawą madagaskarskich posiłków jest ryż, więc mięsne potrawy są dopasowane charakterem do ryżu właśnie. Stąd duża popularność rozmaitych gulaszów. Najpopularniejszym daniem jest romazava, czyli wołowina przygotowywana z pomidorami, cebulą, imbirem, po czym podawana z ryżem. Spróbować można także kitozy, czyli pasków mięsa zebu wędzonych lub suszonych na słońcu, a następnie podawanych z grilla. W miejscowym menu warto sięgnąć także po varengę, czyli pokrojoną drobno wołowinę, duszoną z czosnkiem i cebulą, a gotowe podawane do ryżu i posypywane świeżą, drobno pokrojoną natką pietruszki. Kąski zebu odnaleźć można również w madagaskarskiej zupie lasopy.
Zobacz także: Jak przygotować Lahm Lhalou?
