Jak ustalić naturalny harmonogram snu dziecka

Jak wiadomo, wzorce snu niemowląt się różnią. Niektóre dzieci od razu po urodzeniu potrafią spać po dwadzieścia godzin na dobę, inne śpią nie więcej niż osiem godzin w cyklu dwudziestoczterogodzinnym. Niektóre śpią nie dłużej niż godzinę, a inne potrafią łącznie przespać do pięciu godzin bez przerwy.

Sen – funkcja biologiczna

Jest to kwestia szczęścia — u każdego dziecka może to wyglądać zupełnie inaczej. Można zmodyfikować pory snu dziecka, ale nie można wpłynąć na jego potrzeby w tym zakresie. Jeśli wystarcza mu jedenaście godzin snu na dobę, to masz prawo wyłącznie decydować o tym, kiedy ten czas prześpi, ale z pewnością nie uda Ci się wydłużyć tego okresu. Ponieważ sen to nic innego jak funkcja biologiczna, pójście spać stanowi reakcję na sygnały płynące tak samo z zewnątrz, jak i od wewnątrz.

Zastanów się, jak to wygląda w Twoim przypadku i jaki masz wzorzec „zasypiania”: Czy idziesz spać wtedy, gdy odczuwasz zmęczenie, czy wtedy, gdy wiesz, że „powinnaś” położyć się spać? Jeśli pójdziesz spać, zanim ogarnie Cię senność, będziesz mieć problemy z zaśnięciem i z pewnością nie wyśpisz się, jak należy, gdy już w końcu uda Ci się zasnąć. Jeśli z kolei nie położysz się spać o swojej stałej porze, możesz wkrótce być przemęczona. W takim stanie trudno jest zasnąć, mimo iż ciało przez godzinę lub dłużej domaga się snu. Niemowlęta również męczą się i osiągają gotowość do snu.

Zobacz także: Co warto wiedzieć o śnie

Co można zatem zrobić, aby ustalić harmonogram snu

Jeśli to możliwe, postaraj się ustalić taki harmonogram snu swojego dziecka, który będzie zgodny z jego naturalnym wzorcem snu. Jeśli Twoje dziecko wykazuje gotowość do chodzenia spać o 18.00, nie planuj na tę godzinę karmienia, a pory snu na 19.00. Podobnie, jeśli Twoje dziecko chętnie chodzi spać o 19.00, nie kładź go spać o godzinę wcześniej. Każdy z nas, czy to dziecko, czy dorosły, ma swój własny wzorzec snu.

Niektórzy z nas to „skowronki” — lubią wcześnie wstawać, a inni to „sowy” — wolą później się położyć spać i później wstać. Te cechy można zaobserwować nawet u dzieci. Twoje dziecko może być z natury skowronkiem lub sową i może budzić się radosne i szczęśliwe lub marudne i powoli dochodzić do siebie rano.

Staraj się obserwować, jakie tendencje przejawia, i wyciągać wnioski, aby wypracować rozwiązanie kompromisowe, uwzględniające potrzeby dziecka i otoczenia.

Artykuł jest fragmentem książki: Mamie na ratunek. Usypianie dzieci., Cynthia MacGregor, wyd. Helion