Zamiast opłatka
Do świątecznych zwyczajów należy nie tylko jedzenie słodkiego turróna, ale też dzielenie się nim z bliskimi osobami, nie tylko z rodziną, obdarowywanie innych turrónami jest sygnałem, że są dla nas ważni i w ten szczególny świąteczny czas chcemy im to okazać. Zwyczaj ten jest bardzo stary, o turrónach pisano już w szesnastym wieku, bardzo wcześnie też ich sława wyszła poza granice kraju. Choć sam produkt prawdopodobnie powstał w samej Hiszpanii, to zawdzięcza swe istnienie wpływom arabskim, gdzie używano migdałów i miodu, również do tworzenia słodkich mas.
Zobacz także: Marcepan
Tabliczki w dwóch odmianach
Tradycyjnie turrón powstaje w dwóch wersjach. Pierwsza, tak zwany turrón z Alicante, jest twarda, ale bardzo efektowna, gdyż biała, cukrowo-miodowa masa skrywa w sobie spore kawałki prażonych migdałów. Migdały do daje się do gorącej masy i miesza dokładnie. Ciepłą wylewa się do formy, w której zastygnie, nie można zapomnieć o obłożeniu turróna opłatkiem. Z kolei turrón z Jijony jest miękki, ciemniejszy i jednolity, a dzieje się tak dlatego, że masę trzeba najpierw odpowiednio skarmelizować, a potem wsypać do niej dokładnie rozdrobnione migdały. Po dokładnym wymieszaniu i ponownym gotowaniu aż do uzyskania właściwej konsystencji, turrón wylewa się do form. Ten wersji nie pokrywa się opłatkiem. Poza dwoma podstawowymi wersjami, których powstanie jest ściśle skodyfikowane, a nad przestrzeganiem zasad produkcji czuwa specjalna rada, można też spróbować turrónów czekoladowych, marcepanowych, owocowych czy z różnymi bakaliami, ale to są już zwykłe słodycze. Na bożonarodzeniowym stole pojawiają się te klasyczne.
Zobacz także: Jak wyglądają święta Bożego Narodzenia w Hiszpanii?
