Bernardyn to prawdziwy olbrzym o gołębim sercu. Większość z nas kojarzy tę rasę z filmu "Beethoven", gdzie mała, puszysta kuleczka zmieniła się nagle w potężne, śliniące się psisko, ale szalenie sympatyczne i oddane rodzinie. Ogromne psiaki niosą również pomoc potrzebującym - są wykorzystywane w ratownictwie górskim.
Czy wszystkie bernardyny są rzeczywiście tak łagodne? Co jeszcze charakteryzuje psy tej rasy?
Spis treści:
Charakter bernardyna
"Łagodne olbrzymy" to faktycznie bardzo adekwatne określenie. Trudno wyprowadzić je z równowagi, bo zazwyczaj wykazują się ogromną cierpliwością i wyrozumiałością.
Są szczególnie tolerancyjne, jeśli chodzi o zaczepki dzieci - bernardyn uwielbia ich towarzystwo. Warto jednak wiedzieć, że jeśli pies jest nieodpowiednio prowadzony i niesocjalizowany, może być śmiertelnym zagrożeniem dla otoczenia, choćby ze względu na swoje imponujące rozmiary.
Nawet gdy bernardyn nie ma zamiaru zrobić komuś krzywdy, może najzwyczajniej w świecie wyrządzić ją zupełnie przypadkowo. Tak czy inaczej, to nadal psy niezwykle przyjacielskie, piękne i oddane człowiekowi, a także wyrozumiałe i tolerancyjne dla innych zwierząt.
fot. Adobe Stock
Trzeba zaznaczyć, że przy swoim wielkim przywiązaniu do domowników, bernardyn nie ma w zwyczaju szczególnie wyróżniać żadnego z nich. Swoją miłością i uwagą stara się dzielić po równo całą rodzinę.
Wychowanie bernardyna od szczenięcia nie jest sprawą łatwą. Co prawda psy te dosyć dobrze się uczą i odpowiednio ułożone są posłuszne, mimo to należy poświęcić tresurze dość dużo czasu.
Wygląd rasy
Te słodkie małe kuleczki już w wieku 3 miesięcy ważą ponad 15 kilogramów i nie każdy jest w stanie takie maleństwo podnieść.
Dorosły bernardyn osiąga od 70 - 90 cm wzrostu i waży od 60 do nawet 120 kilogramów. Suczki są niższe i lżejsze, psy zaś większe i cięższe. Już te dane w znacznym stopniu ograniczają krąg jego potencjalnych opiekunów.
fot. Adobe Stock
Półroczny bernardynek waży zwykle około 40 kilogramów i jest stworzeniem niezwykle aktywnym, skorym do zabawy i często trudno go utrzymać na smyczy. W związku z tym, wspólne zakupy z takim psem mogą być problematyczne.
Pies dla dziecka - jaką rasę wybrać?
Pielęgnacja bernardyna
Z uwagi na to, że bernardyny mają długą sierść, wymagane jest jej codzienne szczotkowanie - najlepiej przy użyciu drucianej szczotki o długich zębach.
Psom, które w samoistny sposób nie mają możliwości ścierania pazurów, należy je przycinać. Dotyczy to zwierzaków, które przebywają głównie na miękkim podłożu.
Standardowo - jak w przypadku każdej rasy o dużych uszach, trzeba szczególnie dbać o ich higienę. Troski wymagają także oczy bernardynów. Należy je obserwować, gdyż ta rasa psów ma tendencję do zapalenia spojówek. Nasza szybka reakcja oszczędzi psu cierpienia i skróci leczenie.
Generalnie bernardyny uchodzą za psy o dobrym zdrowiu. Niemniej jednak bywają choroby, do których ta rasa ma skłonności jak: dysplazja, reumatyczne zapalenie stawów, zapalenie spojówek, entropia czy ektropia.
Historia rasy
Ciężko dokładnie określić pochodzenie rasy bernardynów. Jedną z najbardziej prawdopodobnych hipotez jest ta, która zakłada, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami, wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się między innymi bernardyn.
Nazwa rasy to kolejna historia. Pochodzi od klasztoru na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Klasztor ten został założony w 980 roku przez św. Bernarda z Menthon. Co prawda dawne kroniki zaginęły, mimo to wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach.
Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.
Z bernardynami wiąże się kilka ciekawostek. Warto wspomnieć o jednym z najpopularniejszych bernardynów, jakim był Barry. Pies ten ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób.
Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie. Warto również wspomnieć o sławnym Beethovenie, tytułowym bohaterze komedii z 1992 roku.
Zobacz także:
10 karm dla szczeniąt
10 propozycji najlepszych mokrych karm dla psów
