Jeżeli nie lubisz biegać lub pływać, wcale nie musisz się do tego zmuszać – robiąc to, na co masz ochotę, będzie ci łatwiej zadbać o prawidłową masę ciała. Kochasz taniec? Tańcz!
Brak partnera nie jest żadną przeszkodą. Szkoły tańca prowadzą zajęcia nie tylko w parach. Przeważająca ilość ofert dotyczy nauki solo na każdym poziomie zaawansowania. Nie przychodzą na nie tylko ludzie młodzi, zajęcia takie cieszą się ogromną popularnością także wśród pań w średnim wieku.
Wszystko o tańcu:
Korzyści płynące z tańca
Tańcząc można spalić około 500 kcal w ciągu godziny, czyli więcej niż podczas gimnastyki lub aerobiku.
Ten rodzaj aktywności pozwala ćwiczyć nie tylko mięśnie nóg – w ruchu są także ramiona, ręce i brzuch. Regularnie tańcząc można szybko poprawić kondycję, spalić nadmiar tkanki tłuszczowej i wymodelować sylwetkę bez monotonnych ćwiczeń na siłowni. Poruszanie się w rytm muzyki wyrabia także:
- poczucie rytmu,
- poprawia koordynację ruchową,
- poczucie równowagi.
Taniec - pierwsze kroki
Osoby, które nigdy wcześniej nie tańczyły, nie powinny zrażać się pierwszymi niepowodzeniami, ani porównywać się do bardziej doświadczonych koleżanek czy kolegów z grupy. Każdy tancerz poświęca dużo czasu, żeby wypracować swoje umiejętności, należy więc regularnie i konsekwentnie ćwiczyć.
Jaką technikę tańca wybrać
Specjaliści radzą, by wybierając technikę, kierować się własnymi upodobaniami. Jeśli pociąga cię najnowsza muzyka i choreografie z teledysków, postaw na hip hop, house, dancehall, break dance, reggaeton lub street dance.
Szukasz czegoś spokojniejszego, ale nie mniej efektownego? Wybierz taniec współczesny, jazz albo modern jazz. Jeżeli wolisz latynoskie lub orientalne rytmy, spodoba ci się: salsa solo, taniec brzucha, sexy dance, shakira dance, bachata solo, flamenco lub zumba.
Lubisz tańczyć w parach? Odnajdziesz się na zajęciach salsy Los Angeles, salsy kubańskiej, ruedy de casino, bachaty, kizomby i tańca towarzyskiego.
Nadal masz wątpliwości, jaką technikę wybrać? Idź na dzień otwarty w szkole tańca. Bez zobowiązań będziesz mogła wypróbować wszystkie style i wybrać ten, który najbardziej ci odpowiada.
Sprzęt do tańca
Na początek nie potrzebujesz niczego specjalnego. Wystarczą wygodne, luźne ciuchy sportowe i wygodne buty. Gdy się już solidnie wkręcisz w wybrany styl, mogą ci się przydać odpowiednie buty (są sportowe buty taneczne). Inne przydadzą się na tańce nowoczesne, a inne na klasyczne, w parach.
Najpopularniejsze rodzaje tańca
- Cza-cza – najmłodszy kubański taniec towarzyski, wywodzący się z rumby i mambo. Ma wiele elementów jazzu, beatu i tańca dyskotekowego. Kroki wolne wykonuje się na wyprostowanych kolanach, szybkie – na rozluźnionych.
- Flamenco – uważany za „narodowy” taniec Hiszpanii, jest de facto typowy dla Andaluzji. To całe zjawisko kulturowe, związane z cygańskim folklorem, gdzie równie ważne co taniec są śpiew, strój, gra na gitarze i kastanietach oraz określony sposób zachowania. Flamenco charakteryzuje je silne akcentowanie rytmu przez uderzanie butami o podłogę.
fot. AdobeStock
- Fokstrot – czyli krok lisa – pochodzi od nazwiska aktora Harry’ego Foksa, który wprowadził do tańca kroki kłusujące. Nazywany najtrudniejszym spacerem świata. Odmiany fokstrota to: slow-foxtrot (podobny do walca angielskiego) oraz quickstep (szybki, z podskokami – tańczący „unoszą” się nad parkietem).
- Jazz – charakteryzuje go parzyste metrum i pulsacja rytmu synkopowego, który jest podstawą muzyki jazzowej. Choć nie wymaga zbyt wielkiej krzepy, jest trudny z uwagi na tak zwane izolacje, czyli niezależne poruszanie różnymi częściami ciała (głową, ramionami, klatką piersiową, biodrami).
- Jive – pradziadek rock and rolla, ma już prawie sto lat, jego odmianą jest boogie-woogie. Jest bardzo szybki, w którym kroki wykonuje się, dynamicznie wbijając ciężar ciała w parkiet. Cechy jive’a to szybkie „kicki” oraz elastyczne akcje jazzowe. Uwaga, najlepiej wykonywać go przed planowaną przerwą – po jivie trzeba odpocząć!
- Mambo – fuzja swingu i muzyki kubańskiej szczyty popularności zdobyła w latach 40. i 50. Obecnie znowu zyskuje zwolenników dzięki renesansowi obrazu „Dirty Dancing”.
fot. AdobeStock
- Paso doble – pochodzi z Hiszpanii. Oddaje atmosferę areny i walki byków – korridę. Partner występuje w roli toreadora, który trzyma partnerkę w roli... czerwonego sukna (capa). Obydwoje poruszają się wokół wyimaginowanego byka, którego na kursach z powodzeniem zastępuje trener. Dobry dla debiutantów, bo w paso doble pary mogą sobie pozwolić na luki czy skróty w prezentowanej choreografii.
- Polonez – jedyny chyba taniec, którego nie trzeba się uczyć – cała technika polega na uginaniu co czwarty krok kolana i przechodzeniu w szpalerze utworzonym przez inne pary. Może dlatego jest wciąż popularny na wszelkich balach, głównie studniówkach. Nie wymaga krzepy – kiedyś był nazywany tańcem chodzonym.
- Rock and roll – kto nie kocha tych przerzutów partnerką nad pochylonymi plecami czy ciągania jej po podłodze pod rozstawionymi nogami? Pochodzi epoki boskiego Elvisa, spodni rurek i krawatów śledzi wciąż żywy i wciąż modny!
- Rumba – partnerka kusi i wymyka się, partner zaś pozornie podejmuje grę, ale tak naprawdę to on prowadzi. Trzymanie podobnie jak w innych tańcach latynoamerykańskich może być otwarte lub zamknięte. Ciężar ciała – utrzymywany nad palcami stóp, chodzenie – na nogach wyprostowanych w kolanach.
- Salsa – dziecko rytmów afrokubańskich, karaibskich i jazzu, oparte na rytmie granym przez instrument claves (dwa okrągłe kawałki drewna, którymi uderza się o siebie). W odróżnieniu od większości tańców towarzyskich salsa jest tańczona w miejscu, idealnie nadaje się więc na prywatki w małych mieszkaniach!
- Samba – królowa karnawału w Rio. By zwiększyć jej dynamikę, ciało utrzymuje się nad przednią częścią stóp. Charakterystyczny falujący ruch w sambie w znacznej mierze wypływa z pracy przepony polegającej na wypychaniu do przodu bioder i potem ich powrocie do tyłu.
- Tango – jest kojarzone z Buenos Aires. Tańczone na ulicy, wśród kawiarnianych stolików, jest według niektórych najbardziej „szowinistycznym” tańcem, gdzie kobieta jest całkowicie podporządkowana mężczyźnie, choć gdy patrzy się, jak jej stopa oplata jego łydki, trudno ostatecznie stwierdzić, kto tu nad kim góruje.
- Taniec brzucha (arabski, orientalny) – jeśli waszą ulubioną kreskówką był „Sindbad”, a lekturą „Baśnie 1000 i 1 nocy”, ten styl jest dla was. Uwaga – jest tańcem solo, raczej dla kobiet, które mają więcej ciała niż przeciętna modelka i się tego nie wstydzą. Ruchy bioder, brzucha, biustu i ekspresyjne gesty rąk tworzą z tańca erotyczną mieszankę wybuchową.
- Walc – klasyka, szczególnie efektownie wygląda w wykonaniu wielu par, na które patrzy się z góry. W rytmie walca wirowali dobrze urodzeni bohaterowie wszystkich niemalże XIX-wiecznych powieści, do dziś jest żelaznym punktem noworocznego balu w wiedeńskiej operze. Dla zmęczonych walcem wiedeńskim mamy coś wolniejszego – walc angielski.
Zobacz też:
Różne oblicza fitnessu
Wspomagacze odchudzania - czy na pewno zdrowe?
Ćwiczenia na spalanie tłuszczu - poznaj te najlepsze!
