Lęk przed rozmową z dorosłymi, czyli mutyzm wybiórczy

Czasem zdarza się, że dziecko nie chce rozmawiać z osobami dorosłymi, czasem też reaguje agresją w kontakcie z nimi. Psychologii ten rodzaj zaburzenia nazywa się mutyzmem wybiórczym. Na ten rodzaj dysfunkcji cierpi córka naszej czytelniczki. Sprawdź, jakiej porady udzielił jej psycholog.
/ 15.04.2013 10:47

Witam, mam pytanie odnośnie mojej 7-letniej córki. Nie odzywa się do obcych, ale tylko do osób dorosłych. Z dziećmi dosyć szybko nawiązuje kontakty.

Od 5 miesięcy chodzi na terapię do psychologa. Do tej pory było w miarę dobrze. Od niedawna stała się agresywna (bicie, kopanie), ale tylko w stosunku do terapeutki. W domu jest spokojna.

W szkole czasem zdarza się, że kopnie dziecko, ale to klasa, w której inne dzieci też przejawiają podobne zachowania. Co może być powodem takiego zachowania?

Odpowiedź psychologa Edyty Hornowskiej z Przystani Psychologicznej

Witam serdecznie. Jak rozumiem z Pani listu, zachowanie córki związane z brakiem kontaktu werbalnego z dorosłymi utrzymuje się od ponad 5 miesięcy.  Z całą pewnością jest to niepokojący sygnał informujący o trudnościach w rozwoju psychospołecznym dziecka. Pani interwencja zapewniająca dziecku kontakt z terapeutą jest niezwykle istotna.

Zachowanie, które Pani opisuje u 7-latki może mówić o niechęci czy nawet lęku przed rozmawianiem z dorosłymi, co diagnozujemy jako mutyzm wybiórczy. Dziecko selektywnie wybiera osoby, z którymi się komunikuje werbalnie oraz takie, z którymi takiego kontaktu unika, w tym przypadku są to osoby dorosłe. Lęk przed rozmawianiem z dorosłymi może mieć swoje podłoże w doświadczeniu dziecka, obawie przed oceną ze strony dorosłych, agresją lub nieumiejętnością sprostania oczekiwań wobec nich.

Nie wspomina Pani, kiedy pojawiły się objawy, i czy towarzyszą one dziecku od początku, czy też pojawiły się  określonym czasie. Pojawienie się objawów wycofania z relacji z dorosłymi w określonym czasie może sugerować, iż w tamtym momencie pojawiło się coś, co wpłynęło na takie zachowanie dziecka i może być przyczyną ciągłego utrzymywania się tych objawów.

Dziewczynka od 5 miesięcy uczestniczy w terapii i zastanawia mnie, czy otrzymuje Pani informacje zwrotne od terapeuty dziecka. Jest to dość długi kontakt terapeutyczny i myślę, że terapeuta pracujący z dzieckiem mógłby udzielić Pani rzetelnych informacji na temat tego, co obserwuje u dziecka, czyli jaka jest diagnoza zachowania córki.

Zastanawia mnie również, czy córka wchodzi w kontakt werbalny z terapeutą? Co takiego dzieje się w terapii, że właśnie teraz pojawiły się zachowania agresywne (bicie, kopanie) ze strony córki? To niezwykle ważne informacje, które mogą wpłynąć na rozumienie zachowań dziecka. Mając na uwadze Pani bezradność proponuję, jak najszybciej zasięgnąć informacji u źródła, czyli u psychologa prowadzącego terapię Pani córki.

Polecamy: Jak pomóc dziecku, które jest agresywne wobec rówieśników?

Autor: psycholog Edyta Hornowska

Redakcja poleca

REKLAMA