Mam wielki problem z moim 7-letnim synem. Do szkoły poszedł jako 6-latek. Początkowo wszystko było w porządku, jednak po dwóch miesiącach zaczął się dziwnie zachowywać – bił kolegów, a gdy coś było nie po jego myśli, reagował agresją. Bardzo mnie to zachowanie dziwi, ponieważ wcześniej uwielbiał bawić się z dziećmi (do przedszkola zaczął chodzić jako 3-latek).
W poprzednim roku szkolnym psycholog zasugerowała zmianę środowiska – zmieniliśmy szkołę, ale problemy nie minęły.
Mój syn jest jedynakiem, wychowuję do sama. Ma wszystko, o czym zamarzy: komputer, telewizor, xboksa. Kocham go nad życie i nigdy go nie biłam, a on ostatnio uderzył kolegę w twarz. Jestem bezradna.
Umówiłam się na wizytę u psychologa prywatnie, bo publicznie nie mam szans na szybki termin wizyty, ale nie stać mnie na prywatną terapię.
Proszę o poradę, chcę pomóc mojemu synowi, nie chcę, aby krzywdził inne dzieci i nie chcę kłopotów ze strony innych rodziców (w końcu któryś z nich pójdzie na policję i mój syn będzie miał jeszcze większe problemy).
~Brygida
Odpowiedź psychologa:
Kiedy dziecko staje się agresywne w stosunku do innych dzieci, ważne jest, aby rozpoznać przyczynę takiego zachowania. Być może dziecko doświadczyło przemocy rówieśniczej albo było niewystarczająco dojrzałe emocjonalnie, aby rozpocząć naukę w szkole.
Istotne jest wdrożenie odpowiednich działań interwencyjnych, które powstrzymają agresywne zachowania chłopca, takich jak: wprowadzenie w klasie kodeksu złości, czyli znalezienia miejsca w klasie, w którym dziecko będzie mogło wyrażać swoją złość w sposób, który jest akceptowany społecznie (np. darcie kartki, narysowanie swojej złości, uderzanie pięścią w poduszkę itp.) oraz nagradzanie dziecka pochwałami za każdym razem, gdy uda mu się zastosować do kodeksu złości.
Jeśli dziecko zachowa się agresywnie w stosunku do przedmiotu lub osoby, ważne jest wyciągnięcie konsekwencji, o których dziecko wcześniej będzie poinformowane (np. odebranie jakiegoś przywileju lub przyjemności – przerwa samotnie spędzona w klasie, brak możliwości udziału w jakiejś aktywności klasowej).
Samodzielne wdrożenie odpowiednich działań terapeutycznych, może być trudne dla rodzica, zwłaszcza gdy nie rozumie przyczyn zachowania swojego dziecka. W tej sytuacji, niezbędne jest skontaktowanie się z psychologiem dziecięcym, aby rozpoznać przyczyny niepokojącego zachowania i zaplanować skuteczne działania obejmujące zarówno dziecko, jak i rodziców oraz szkołę. Placówką, która świadczy bezpłatną pomoc uczniom jest poradnia psychologiczno-pedagogiczna (każda szkoła jest przypisana do takiej placówki). Psycholog lub pedagog szkolny powinien udzielić pani wszelkich informacji na temat konkretniej poradni – gdzie się ona mieści, czy trzeba mieć skierowanie itp.
Zobacz także: Rośnie poziom agresji wśród młodych ludzi
