Wpływ kultury
Ten rodzaj zaburzenia osobowości charakteryzuje wiele cech, które w naszej kulturze łatwiej przypisać kobietom niż mężczyznom, łatwiej u nich też je zaakceptować. Kobiety mają większe przyzwolenie społeczne na okazywanie słabości czy podporządkowania. Czasem może się to wiązać z obserwacją wzorca w domu rodzinnym, gdzie ojciec był despotyczny, a matka prawie nie istniała. Zbyt autorytarni lub skrajnie nadopiekuńczy rodzice mogą doprowadzić do ukształtowania się u osobowości zależnej.
Polecamy: Na czym polega metoda autoinstrukcji?
Czym jest osobowość zależna
Wyobraźmy sobie osobę, która wykazuje stałą potrzebę opieki, jest bardzo niesamodzielna. Łączy się to z brakiem wiary we własne możliwości, zależnością od innych, lękiem przed odłączeniem od bliskich. „Nie mogę, nie potrafię” to zdania które stale towarzyszą jej w życiu. Postrzega siebie jako słabą i bezbronną, innych jako silnych. Z przyjemnością odda się jakiemuś mężczyźnie, który się nią zaopiekuje, bo bardzo boi się być sama. Prawie jak w dawnej piosence kabaretowej „ja się boję sama spać…”. Niestety kończy się to często tym, że uzależnia się od swego partnera, a ten to wykorzystuje, lekceważąc jej potrzeby.
Taki stosunek do rzeczywistości może być dla niej samej niszczący, bo podporządkowuje swoje potrzeby innym, aby zabezpieczyć się przed porzuceniem i zapewnić sobie stałą opiekę. W swoich decyzjach również nie pozostaje autonomiczna zdając się na opinie osób zewnętrznych, składając na ich barki ciężar podjęcia decyzji o działaniu. Znaczącym wydaje się fakt, że często ma dodatkowe problemy psychiczne: ze strachu przed samotnością, łatwo wpada w depresję i lęki, zaobserwowano też wyraźne powiązania tego zaburzenia z bulimią i z osobowością z pogranicza.
Wyzwól się z własnych obaw
Problemem centralnym wydaje się u takich osób niska samoocena, chcąc więc przejąć więcej kontroli nad własnym życiem należałoby próbować ją podnieść. To jest jednak szczególnie trudne dla osób zależnych, bo wiąże się z przejmowaniem odpowiedzialności za własne życie i samodzielnym podejmowaniem decyzji, a więc oznacza konieczność zmierzenia się z myślą „co jeśli mi nie wyjdzie, jeśli poniosę porażkę?” Dlatego drugim ważnym elementem terapii powinno być osłabianie lęku i nauka asertywności.
Polecamy: Rodzaje manipulacji - czy związek jest udany?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
