Rodzice oddziałują na dziecko w dwojaki sposób. Po pierwsze stwarzają możliwość zdobywania doświadczeń, które stanowią podstawę jego rozwoju, po drugie dostarczają konkretnych wzorców funkcjonowania w różnych życiowych sytuacjach.
Rodzina jako źródło rozwoju
Rodzina stanowi jeden z głównych kontekstów rozwoju człowieka. Ma duży wpływ na jego osobowość. Wynika to z faktu, że osobowość kształtuje się przede wszystkim w okresie dzieciństwa i dorastania, kiedy to dzieci spędzają z rodzicami najwięcej czasu oraz tego, że połączeni są silną więzią emocjonalną. Dzieci uczą się od swoich rodziców na drodze obserwacji ich zachowania i naśladownictwa, a szczególny charakter łączącej ich więzi ułatwia przyswajanie nowych informacji i wzorców zachowań.
Sprawdź: Jak ważna jest dla dziecka empatia?
Dzięki wymianie informacji z rodzicami dziecko kształtuje poczucie własnej tożsamości, stanowią oni pierwsze źródło samooceny. W rodzinie następuje także nabywanie umiejętności psychospołecznych. Są to umiejętności, które pozwalają na osiąganie społecznych celów w sposób aprobowany przez otoczenie. Ułatwiają inicjowanie i podtrzymywanie relacji międzyludzkich. Wśród tych umiejętności wymieniane są takie jak komunikacja werbalna oraz niewerbalna, asertywność, zdolność do empatii, autoprezentacja czy umiejętności rozwiązywania problemów. Prawidłowe postawy rodziców sprzyjają także rozwojowi zdolności twórczych dzieci.
Rodzice jako źródło wzorców funkcjonowania
Rodzice stanowią źródło wzorców funkcjonowania w wielu obszarach. Mają wpływ na kształtowanie postaw w najbardziej plastycznym okresie, jakim jest dzieciństwo. Ważną rolę pełnią w zakresie przygotowania dziecka do życia w rodzinie. Wyniesienie pozytywnych wzorców z małżeństwa rodziców stanowi podstawę własnego udanego związku, gdyż obserwacje te zostają w sposób mniej lub bardziej świadomy powielone.
Polecamy: Rozmawiasz czy żądasz, czyli komunikacja z dzieckiem
Rodzice stanowią model żony i matki, męża i ojca. Uczą także wrażliwości, odpowiedzialności i szacunku wobec drugiego człowieka. Dzięki prawidłowej komunikacji wewnątrz własnego małżeństwa przekazują pozytywne wzorce z zakresu porozumiewania się między ludźmi. W wyniku obserwacji rodziców dziecko uczy się konstruktywnych lub destruktywnych sposobów rozwiązywania konfliktów. W końcu rodzice stanowią również źródło ustosunkowań wobec takich kwestii jak cierpienie i śmierć. Funkcjonowanie w rodzinie uczy zatem życia w społeczeństwie i w grupie.
