Prosto z ziarna
W przeciwieństwie do równie popularnych w Wenezueli placków arepas, które robi się z mąki kukurydzianej, cachapas powstają z kukurydzianych ziaren. Najlepsze są świeżo oskubane z kolby, jeśli jednak nie mamy pod ręką żółtych upraw, wystarczy kukurydza z puszki. Do opłukanych i odcedzonych ziaren dodaje się odrobinę tłuszczu i soli, a także trochę wody lub mleka. Wszystko miksuje się, dodając w miarę potrzeby jeszcze trochę płynu, by ciasto nie było zbyt suche lub gęste. Punktem odniesienia powinno być znane nam ciasto naleśnikowe, chodzi bowiem o to, by gotową mieszankę wylać potem na patelnię i usmażyć dokładnie tak samo, jak smaży się naleśniki.
Zobacz także: Jakie są chilijskie sposoby na kukurydzę?
Rozmaitości zawijane
Po zdjęciu z patelni, kiedy placki są jeszcze ciepłe, ale już nie gorące, można w nie wwinąć, co nam się podoba. Większość Wenezuelczyków dorzuca ser, pokrojoną szynkę lub mięso, a nawet sałatki warzywne. Niektórym smakują bardziej w formie słodkiej, posmarowane na przykład dżemem. Ale można też zostawić cachapas bez dodatków i zjeść je na ciepło z samym masłem bądź potraktować jak dodatek do całkiem porządnego dania mięsnego, w stylu gulaszu czy potrawki, na przykład z kurczaka. Cachapas podobnie jak arepas często sprzedawane są bezpośrednio na ulicy i mogą skutecznie zaspokoić głód. Wenezuelczycy chętnie jedzą je na śniadanie, w roli przekąski lub jako element obiadu.
Zobacz także: Dosa nadziewana farszem ziemniaczanym
