Radośnie, lecz odświętnie
Wielkanoc w Grecji rozpoczyna się już w Sobotę Łazarza, poprzedzającą Niedzielę Palmową. Dzieci poprzebierane za kolędników wędrują po domach i w zamian za śpiewanie hymnu Łazarza otrzymują drobne upominki. W Niedzielę Palmową wierni obdarowują się zielonymi krzyżykami, zrobionymi z gałązek palmowych. W kolejne dni Wielkiego Tygodnia wierni uczestniczą w nabożeństwach i przygotowują się do świąt. Tradycyjni Grecy bardzo pilnują wówczas postu, nie mogą jeść nie tylko ryb i mięsa, ale nawet produktów pochodzenia zwierzęcego, na przykład nabiału. Wolno im natomiast wszelkie warzywa oraz owoce morza. W Wielką Sobotę odbywa się msza, podczas której wierni rozpalają świece świętym ogniem, a następnie składają sobie wzajemnie życzenia, wypowiadając formułę „Christos anesti” (Jezus zmartwychwstał), w odpowiedzi słyszą natomiast „Alithos anesti” (Zaprawdę zmartwychwstał).
Zobacz także: Wielkanocne zwyczaje ludowe
Na wielkanocnym stole
Po długim i bardzo rygorystycznym poście w menu wielkanocnym pojawiają się pożywne dania, prawdziwe mięsne i rybne rarytasy. Na pierwszy ogień idzie zupa z jagnięcych podrobów (mageiritsa), które pozostały po przygotowywaniu pieczonej jagnięciny. Grecy wysoko cenią mięso młodych zwierząt, uważając je za najlepsze ze wszystkich mięs, dlatego jagnię z rożna jest dla nich najodpowiedniejszym sposobem, by uczcić tak ważne święta. Współcześnie coraz częściej jednak miejsce jagnięcia zajmują inne mięsa, na przykład pieczony indyk. Wśród ciast króluje chleb wielkanocny z farbowanymi na czerwono jajkami, a także ciasteczka nadziewane serem (kalitsounia) oraz serniki z bakaliami. W wielkanocny poniedziałek Grecy opuszczają domy i spędzają czas na świeżym powietrzu, najczęściej jedząc po prostu w napotkanych po drodze tawernach.
Zobacz także: Pascha
