Kobiety często napotykają bariery w podejmowaniu zatrudnienia ze względu na obowiązki związane z ciążą, porodem, opieką i wychowaniem dzieci. Kobiety tym samym stają się często „niewygodnym” pracownikiem w momencie, kiedy zamierzają założyć rodzinę, czy biorą pod uwagę decyzję o kolejnym dziecku. Mając świadomość, że o dobra i satysfakcjonującą pracę jest niezwykle trudno, kobiety próbują w jak najlepszym stopniu wykorzystać swoje zasoby, aby zdobyć i utrzymać zatrudnienie.
Kobiety, ze swej natury, są gotowe do utrzymywania dobrej atmosfery w miejscu pracy, łagodzenia konfliktów, elastycznych form wykonywania swoich obowiązków, pomagania innym w realizacji zadań itp. Osobowość kobiet często charakteryzuje się potrzebą utrzymywania porządku, perfekcjonizmem, sumiennością, rzetelnością, punktualnością, odpowiedzialnością oraz precyzją w wykonywaniu obowiązków.
Te cechy mogą w dużej mierze wpłynąć na utrwalenie się postawy zbytniego obciążenia pracą zawodową, czyli pracoholizmu. W połączeniu z obawą o miejsce zatrudnienia bardzo łatwo przekroczyć pewną granicę, która pozwala na optymalne funkcjonowanie w środowisku pracowniczym. Coraz częściej można spotkać sytuacje, kiedy kobiety realizują się w pracy zawodowej, a jest to nieproporcjonalne z ich obowiązkami domowymi, życiem rodzinnym.
Kobiety myślą tylko o sobie w kategoriach pracownika, wyznaczają cele zawodowe i próbują je w jak najlepszym stopniu realizować. Może to przerodzić się w zaburzenie, jeśli w pewnym momencie nie będzie odpowiedniej reakcji na ten stan.
Zobacz też : Oczekiwania społeczne wobec kobiet
Pracoholizm jest w dużej mierze zjawiskiem powszechnym w dobie obecnej cywilizacji, co powoli uznaje się za normę. Jednak skutki tego zjawiska są również niebezpieczne bez względu na to, jak społeczeństwo je postrzega. Dlatego dla własnego zdrowia psychicznego należy ustalić pewne granice, które pozwolą na utrzymanie równowagi, między pracą zawodową, a życiem rodzinnym i odpoczynkiem.
Zobacz też : Zostawić wszystko i wyjechać
