WYGLĄD
Kapelusz dorasta do 15 cm średnicy. Początkowo jest kuliście zamknięty, z wiekiem rozpościera się. Na powierzchni pokryty brudnobrązowymi lub czerwonobrązowymi łatkami, resztkami osłony, na białoróżowym lub czerwonobrązowym tle. Hymenofor blaszkowaty; blaszki gęste, białe - z wiekiem różowieją i przebarwiają się na czerwonobrązowo, szczególnie po uszkodzeniu. Trzon walcowaty, łamliwy, białawy. Przy mocno czerwieniejącej podstawie kilka rzędów brodawek. W górnej części duży, zwisający i karbowany pierścień. Miąższ gruby, mięsisty, najpierw biały, ale po przecięciu albo uszkodzeniu intensywnie czerwienieje. Smak i zapach niewyraźne.
Zobacz opis trującego muchomora czerwonego
Występowanie
Dość pospolity grzyb. Wyrasta od czerwca do listopada w lasach liściastych i mieszanych. Czasami spotykany także na obrzeżach lasów i łąkach.
Z uwagi na podobieństwo do innych, trujących, muchomorów powinien być zbierany z bardzo dużą ostrożnością i tylko przez osoby dobrze znające się na grzybach!
Zastosowanie w kuchni
Jadalny i bardzo smaczny grzyb. Można go smażyć, dusić, gotować. Pyszny jest marynowany.
Polecamy: Mapy występowania grzybów - gdzie szukać?
GATUNKI PODOBNE
Podobne mogą być trujący muchomor plamisty (Amanita pantherina), który ma gładki pierścień i jadalny muchomor twardawy (Amanita ) ma kapelusz w barwach siwobrązowych - miąższ obu nie czerwienieje po przecięciu!
Muchomor czerwieniejący (Amanita rubescens var. rubescens)
