Krótka historia feng shui

Krótka historia feng shui
Feng shui istniało w Chinach jeszcze zanim Chińczycy poznali pismo. Starożytni mędrcy stosowali najbardziej podstawowe formy "yang" i "yin" do oceny zjawisk otaczającego ich świata.
/ 26.09.2016 15:55
Krótka historia feng shui

Procesy wartościowania i prognozowania istniały przez tysiące lat, zanim mędrzec, zwany Fu Xi, ujął je w formę Ba Gua, czyli Ośmiu Trygramów. O Fu Xi legendy mówią "on", jak o mężczyźnie, ale archeolodzy i historycy uważają, że Fu Xi to w istocie grupa kobiet – doradczyń przywódczyni starożytnego matriarchatu, istniejącego na obszarze dzisiejszych północno-zachodnich Chin. Legendarnym czasem działania Fu Xi był okres ok. 4500 lat przed naszą erą.

Księga Przemian

Pierwsze źródła pisane odnoszą się do czasów Żółtego Cesarza Huang Di (ok. 2700 p.n.e.), który zastosował zasady feng shui do obrony przed czarną magią swego rywala. Podobno Bogini Dziewiątego Nieba kazała mu umieścić kompas na swym rydwanie wojennym – i to jest pierwsza pisemna wzmianka o zastosowaniu kompasu.

I Ching – Księga Przemian powstała w czasach dynastii Zhou (1027-771 p.n.e.). Od tej pory uczeni chińscy stosowali ją w swych naukach, najsławniejszymi z nich byli: Lao Tzu, który zapoczątkował filozofię Tao oraz Konfucjusz.

W czasie dynastii Zhou pojawił się wyrafinowany kalendarz księżycowy bazujący na 10 Niebiańskich Pniach i 12 Ziemskich Konarach. Umieszczając Niebiańskie Pnie i Ziemskie Konary na kompasie, po raz pierwszy połączono czas i przestrzeń. Praktycy taoizmu zastosowali nowy wynalazek w swych studiach nad I Ching.

Wiedza feng shui, początkowo zwana Kan Yu, została rozwinięta w czasach dynastii Han (206 p.n.e.-220 n.e.), a żyjący w latach 276-324 n.e. uczony Guo Pu napisał "Księgę Pochówków", która stała się klasycznym, pisemnym opracowaniem na temat feng shui. Tam też po raz pierwszy pojawił się termin feng shui.

Wpływ feng shui na życie w Chinach

W czasach dynastii Han taoizm stał się modny wśród chińskich uczonych, którzy mieli dość czasu, pieniędzy i wiedzy. Zastosowali oni zasady taoizmu i I Ching w codziennych działaniach. Umieszczanie obiektów wewnątrz i na zewnątrz domu jest znane jako feng shui. Ponieważ feng shui jest silnie zakorzenione w I Ching, jest też nadzwyczaj techniczne. Ustalono także, że przeznaczenie człowieka jest powiązane z jego datą urodzenia, a więc niemożliwa jest jego zmiana. Choć tego typu podejście było krytykowane przez wyznawców konfucjanizmu, znalazło głębokie zastosowanie w codziennym życiu ludzi. Pałace i grobowce królewskich rodzin, budowane od czasu dynastii Tang (618-907 n.e.), ściśle przestrzegały reguł feng shui.

W czasach dynastii Song (960-1279) wykrystalizowały się wewnątrz feng shui dwie główne szkoły: Szkoła Form oraz Szkoła Kompasu – Li Qi Pai.

Chiński kompas geomantyczny Luo Pan stał się podstawowym narzędziem konsultanta feng shui, a ilość i rodzaj pierścieni znajdujących się na nim zależała już tylko od mistrza, który go stworzył. Wchodzący do Chin buddyzm zaabsorbował zasady feng shui i połączył je z własnymi praktykami. Wszystkie historyczne świątynie buddyjskie, ulokowane we wspaniałych chińskich górach, są zbudowane zgodnie z zasadami feng shui.

W Stanach Zjednoczonych feng shui pojawiło się podczas kalifornijskiej "gorączki złota", w środkowych latach dziewiętnastego wieku. Chińczycy byli tu jednak obcymi i Kalifornijczykom ciężko było zaakceptować ich wierzenia.

Feng shui w Europie

Do Europy pierwsze informacje o feng shui dotarły za sprawą brytyjskiego misjonarza, Ernesta Eitela, który w 1873 roku napisał książkę "Feng Shui czyli Podstawy Nauk Naturalnych w Chinach" (jest także wydana po polsku). Była to w tym czasie ciekawostka bez większego znaczenia.

W roku 1949 praktykowanie feng shui zostało oficjalnie zakazane przez władze Chińskie Republiki Ludowej i nazwane "feudalnymi przesądami". Przetrwało jednak w sąsiednich krajach (Malezja, Singapur, Taiwan, Hong Kong) i to właśnie tam znajdują się teraz najsilniejsze ośrodki wiedzy o feng shui.

Rozwój feng shui na Zachodzie (USA i Europa) zaczął się w chwili, w której Thomas Lin Yun założył w 1986 roku w USA Sektę Czarnych Czapek, praktykującą mistyczną odmianę feng shui. Zwana jest ona często Szkołą Ośmiu Aspiracji Życiowych. Znalazła wielu zwolenników ze względu na prostotę i łatwość stosowania, ale ma niewiele wspólnego (poza podstawami) z klasycznym, tradycyjnym feng shui. Wśród praktyków tradycyjnego feng shui jest często nazywana „MC feng shui”, przez analogię do fast-foodów.

Także w Polsce początkowe wydania książkowe dotyczyły tylko tej szkoły, dopiero pojawienie się książek Lilian Too na naszym rynku wydawniczym było początkiem zapoznawania się z prawidłowym podejściem i właściwymi zastosowaniami klasycznego feng shui w procesie kształtowania przez człowieka jego własnego otoczenia.

_________________
Arkadiusz Paniuticz – (RapaNui) – Poznań – Polska
rapanui@autograf.pl
www.fengshuibazi.com.pl

Redakcja poleca

REKLAMA