Autoagresja, nazywana także autoalergią, jest wynikiem reakcji obronnej organizmu, która skierowana jest przeciwko antygenom własnych komórek. W prostych słowach oznacza to, że organizm czworonoga uznaje własne komórki i tkanki za wroga i do ich niszczenia wykorzystuje swój układ odpornościowy. Skutkiem takiego zamieszania w organizmie są różne choroby.
Zobacz również: Jak oduczyć psa brania jedzenia ze stołu?
Jedną z takich chorób jest pęcherzyca liściasta. Jest to najczęstsza dolegliwość związana z autoalergią. Choroba ta ujawnia się zwykle w wieku od 3 do 5 lat. Objawia się ona pęcherzykowatymi wykwitami skórnymi wokół oczu, nosa i warg. Po jakimś czasie pęcherzyki te pękają i przybierają postać płaskich owrzodzeń. Pęcherzyca liściasta pojawia się najczęściej u psach rasy akita, doberman, jamnik, border collie, nowofundland i labrador.
Jedną z odmian pęcherzycy liściastej jest pęcherzyca rumieniowata, która wywołuje symetryczne zmiany skórne na głowie i uszach, nasilające się latem. Bardzo często na tę odmianę pęcherzycy cierpią owczarki niemieckie i szkockie. Istnieje również pęcherzyca zwykła, która objawia się krostami, pęcherzami i nadżerkami w miejscach, gdzie skóra przechodzi w błonę śluzową. Objawy pojawiają się również w samych błonach śluzowych, czyli na nozdrzach, ustach czy powiekach. W niektórych przypadkach może dochodzić do zapalenia i utraty pazurów. Niestety jest to nieuleczalna postać pęcherzycy. Jej odmianą jest pęcherzyca bujająca, z charakterystycznymi brodawkowatymi zmianami przekształcającymi się w strupki - najczęściej na uszach, czasem na tułowiu.
Zobacz również: Pies nie chce przebywać z rodzicami - co robić?
