Albinizm (bielactwo) to defekt genetyczny, w wyniku którego w organizm wytwarza niewystarczającą ilość melaniny, czyli specyficznego barwnika, który zwykle obecny jest w skórze, włosach i innych tkankach (np. w tkankach gałek ocznych). Wyróżnia się dwie postacie albinizmu: oczno-skórną (jasne włosy, oczy i skóra) oraz izolowaną postać oczną (skóra i włosy mają normalny kolor, tylko oczy są nienaturalnie jasne).
Objawy albinizmu ocznego
Pierwsze objawy albinizmu ocznego ujawniają się u dziecka już w kilka tygodni po urodzeniu. Zwykle są to:
- poziomy oczopląs,
- nadwrażliwość na światło.
Z czasem dochodzą do tego:
- słaby wzrok,
- zez,
- światłowstręt,
- jasna tęczówka o błękitnym lub delikatnie różowym zabarwieniu.
Badania w kierunku albinizmu ocznego
Diagnoza albinizmu ocznego opiera się w głównej mierze na wywiadzie okulistycznym (albinizm oczny jest cechą występująca rodzinnie) i na badaniu oka. Konieczne jest wziernikowanie dna oka (ma ono na celu m.in. określenie ciśnienie w gałce ocznej – w przypadku albinizmu jest ono prawidłowe), badanie w lampie szczelinowej, badanie wady refrakcji (czyli określenie wady wzroku).
Leczenie albinizmu ocznego
Ponieważ albinizm oczny jest chorobą nieuleczalną, terapia obejmuje głównie łagodzenie objawów schorzenia. W większości przypadków problem rozwiązują okulary (lub soczewki kontaktowe) ze szkłami fotochromowymi chroniącymi oczy przed szkodliwym wpływem promieniowania słonecznego. Jeśli chory ma wadę wzroku, konieczne są szkła korekcyjne. W przypadku oczopląsu i zeza, niekiedy wymagane jest leczenie operacyjne. Światłowstręt natomiast też można zmniejszyć, stosując soczewki kontaktowe z kolorową tęczówką.
Czy bielactwem można się zarazić?
Poruszające zdjęcia osób dotkniętych albinizmem
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
