Dzieci z chorobą nowotworową w szkole
Po rodzinie najważniejszym miejscem wychowania i nauki jest szkoła. Dzieci i młodzież zdobywają w niej nie tylko wiedzę i umiejętności, ale również poznają określone normy kształtujące więzi społeczne. W jej progach dzieci zawierają związki przyjacielskie, koleżeńskie i duchowe trwające czasem całe życie.
Szkoła wychowuje
Szkoła, tak jak inne organizacje, ma swoją historię i kulturę złożoną z wartości, przekonań i oczekiwań narastających z upływem czasu (Arends, 1994). Ma ona realizować pewien społecznie uznany ideał wychowawczy, dający gwarancję wytworzenia w wychowankach w całym kraju niektórych cech wspólnych i podobnych, umożliwiających efektywniejsze funkcjonowanie społeczeństwa, państwa, jego gospodarki i kultury (Konarzewski, 1993).
Podstawową prawidłowością rozwoju młodego człowieka w wieku szkolnym jest wzrastające dążenie do autonomii i samodzielności. Proces wychowania winien się stopniowo zmieniać w tworzenie warunków do stawiania sobie przez podopiecznego celów, zadań, wyznaczania dróg i sposobów ich realizacji (Rylke, 1993).
Przeczytaj: Jak ważna jest dla dziecka przyjaźń?
Nauczanie dzieci chorych
Przewlekła choroba w wielu przypadkach towarzyszy dziecku przez cały okres nauki. W zależności od nasilenia objawów choroby może ono przebywać w domu lub wymagać okresowej, krótszej lub dłuższej hospitalizacji czy też rehabilitacji w zakładzie opieki zdrowotnej.
Nieobecność w szkole spowodowana chorobą przyczynia się u dziecka do coraz większych trudności w nauce. Aby temu zapobiec, jak również umożliwić zachowanie ciągłości kształcenia, a także kontynuacji nauki, dzieciom przewlekle chorym, których stan zdrowia uniemożliwia uczęszczanie do szkoły, organizuje się indywidualne nauczanie. Z kolei dzieciom przebywającym w zakładach opieki zdrowotnej realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki zapewniają specjalne szkoły zorganizowane w tych zakładach.
Zobacz też: Jak stres wpływa na efektywność nauki?
Zalety kontynuacji nauki poza szkołą
Kontynuacja procesu dydaktycznego daje uczniowi szansę ciągłości nauki, uzyskania ocen, podtrzymuje gotowość szkolną. Pełnienie funkcji ucznia ma walor stabilizujący sferę emocjonalną dziecka „wyrwanego” ze środowiska rówieśniczego i rodzinnego, daje poczucie ciągłości i perspektywę powrotu do szkoły, poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości dziecka (Chęcińska, 2005).
Fragment pochodzi z książki „Dziecko z chorobą nowotworową – problemy psychopedagogiczne” autorstwa Beaty Antoszewskiej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Tytuł, lead i śródtytuły są dziełem redakcji.
