Od tego się zaczęło…
Pierwsze spódniczki mini pojawiły się w średniowieczu, nosiły je kobiety z azjatyckiego ludu Miao.
W 1958 r. Mary Quant, brytyjska projektantka mody, stworzyła projekt minispódniczki wraz z wizerunkiem noszącej ją kobiety. Za wzór posłużyła angielska modelka Twiggy Lawson, która zapoczątkowała modę na szczupłą sylwetkę, prowokację oraz młodość. Pomysł ten został przyjęty natychmiast, głównie ze względu na szerzącą się rewolucję seksualną.
Minispódniczka, ze względu na swój wygląd, wzbudzała wiele kontrowersji, a kierownictwo college’u Świętej Hildy na Uniwersytecie w Oksfordzie określiło ją ubiorem dla prostytutek. W 1966 r., gdy Mary Quant została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego, na ceremonii w Pałacu Buckingham stawiła się w minispódniczce.
W latach 80. i 90. nastąpił impas i mini została odwieszona na jakiś czas do szafy. W XXI wieku powróciła jednak jako bardzo modna część damskiej garderoby. Obecnie nosi ją wiele kobiet, a cheerleaderki traktują ją nawet jako element stroju sportowego.
Do więzienia!
Na Madagaskarze za noszenie minispódniczki groziło aresztowanie na 5 do 10 dni. Sprawa noszenia mini trafiła nawet do parlamentu holenderskiego, który był przeciwny noszeniu spódniczki mini.
Mikrospódnica – dłuższa niż taśma, krótsza niż mini
Mikrospódnica (mikrospódniczka) to krótsza wersja minispódniczki. Jest bardzo krótka, jej wymiary wahają się od 13 do 20 cm. Ta część garderoby odsłania większą część ud i pośladków. Niektóre panie, chcąc tego uniknąć, do mikrospódniczki zakładają rajstopy lub legginsy. Mówi się o niej, że jest dłuższa niż taśma, ale krótsza niż mini.
Zobacz też: Od czego zależy libido kobiety?
Co wiemy o spódnicy, czyli garderoba nie tylko dla kobiet
Spódnica to część garderoby, najczęściej damskiej, która sięga od pasa w dół (jej długość bywa różna). Historia spódnicy jako takiej wiążę się z wyłącznością na modę kobiecą. Kobiety, chcąc zakryć swoje piersi, oplatały się kocami po pachy lub zakładały suknie, mężczyznom natomiast wystarczał w zupełności materiał oplatający talię.
Początek średniowiecza w Europie starł ze sobą dwie mody męskie: celtycką (męskie spódnice) oraz nordycko-germańską (spodnie). Spódnice nie były popularne zbyt długo – moda na spodnie zwyciężyła wszędzie poza Szkocją, Irlandią i Bałkanami. W tamtych rejonach królowały kilty szkockie (spódnice długością sięgające za rzepki kolanowe) i kilty irlandzkie (spódnice długością sięgające łydek).
Ten trend w modzie męskiej panuje w tamtych rejonach również współcześnie. W obecnych czasach mężczyźni uosabiający się z różnymi subkulturami także noszą spódnice.
Pagan goci noszą szkockie kilty, natomiast cyber goci preferują długie, czarne spódnice, bardzo obcisłe na pośladkach, rozkloszowane, z rozcięciem z przodu, z doczepionymi paskami parcianymi wiszącymi przy klamrach, tzw. styl bondage.
Zobacz też: Jak uatrakcyjnić małżeńskie współżycie?
