Polega ono, po pierwsze, na tym, że utrzymujesz cały czas kontakt wzrokowy patrząc w oczy lub pod oczy rozmówcy (patrzenie w oczy cały czas może drugą osobę deprymować). Jeżeli rozmowa toczy się w trakcie przemieszczania się patrzy oczywiście pod nogi i przed siebie, ale wtedy często kieruj wzrok na rozmówcę.
Czego nie wolno robić
Nie przerywaj drugiej osobie, nie wpadaj jej w słowo, uważnie słuchaj, co mówi i daj temu wyraz. „Tak rozumiem”. „To ciekawe”. Dopytuj się (prosząc o uzupełnienie wypowiedzi, głębsze wyjaśnienie, itp.) oraz powtarzaj myśli rozmówcy z komentarzem typu: „Jeżeli dobrze zrozumiałem to chodzi ci o to, że....”; „Nie wiem czy dobrze zrozumiałem to, co powiedziałaś (powiedziałeś)”, „Czy chodziło ci o....”, itp. Przerywanie wypowiedzi drugiej osoby jest niegrzeczne i lekceważące. Jeśli takie przerywanie się powtarza jest w bardzo złym tonie i świadczy o braku kultury ( a tak często ma to niestety miejsce w telewizyjnych dyskusjach). Jeśli chcesz coś powiedzieć należy poczekać do końca wypowiedzi rozmówcy.
Musisz panować nad sobą, nad swoimi emocjami i chęcią natychmiastowego zabrania głosu.
W niektórych przypadkach, ale naprawdę wyjątkowych, zasadnych i usprawiedliwionych kontekstem, możesz „wejść komuś w słowo” lub zmusić go do zakończenia wypowiedzi.
Te wyjątkowe przypadki podzielić można na trzy grupy:
1. Gdy posiadasz informację ważną dla osoby wypowiadającej się, informację, która miałaby wpływ na charakter tej wypowiedzi.
Ktoś opowiada Ci, że jeśli x zrobiłby doktorat to zmieniłoby to sytuację na wydziale; wtrącasz: „O ile wiem obronił on doktorat wczoraj”.
2. Gdy musisz koniecznie coś zrobić.
Ktoś Ci o czymś opowiada będąc w Twoim mieszkaniu, a Ty mu przerywasz i mówisz: „Przepraszam Cię, ale dziecko wychodzi i muszę mu coś powiedzieć”.
3. Gdy dana wypowiedź jest za długa, co pociąga za sobą jakieś wyjątkowo negatywne skutki.
Pan X odpowiada po wykładzie publicznym na pytanie, a organizator mówi: „A teraz ostatnie krótkie pytanie, bo za 5 minut Nasz wykładowca musi już w być w drodze na dworzec”, ktoś zaś zadając pytanie zaczyna o czymś szczegółowo opowiadać i mówi już kilka minut.
Tak podczas small talk, rozmowy towarzyskiej jak i wszystkich rozmów biznesowych czy służbowych nie powinieneś używać pewnych słów i zwrotów.
Eliminować oczywiście z Twoich wypowiedzi należy (przynajmniej podczas rozmów „oficjalnych”) wszystkie słowa nie należące do języka literackiego (np. facet, babka, fajnie itp.), wszelkie zdrobnienia, które są niepoważne i mogą zostać odebrane jako objaw lekceważenia (malutki, kawusia, pieniążki), terminy zabarwione emocjonalnie, przede wszystkim negatywnie (np. wstrętne, ohydne itp.).
Polecamy: Tematy rozmów, których lepiej unikać
W żadnym wypadku nie powinieneś również używać zwrotów
„Coś w rodzaju…”, „coś w tym stylu…”, „wie pan co mam na myśli” (odbierane są one jako sygnał tego, że nie wiesz o czym mówisz).
„Naprawdę”, „szczerze”, „uczciwie mówię”, „z ręką na sercu”, „proszę mi wierzyć” (gdy używasz tych zwrotów możesz być odebrany jako osoba, która przesadza, kłamie lub chce za chwilę powiedzieć coś nieszczerego lub nieuczciwego).
„Oczywiście”, „powinien pan” (słowa takie odbierane są jako próba wymuszenia).
„Moim skromnym zdaniem” (ten zwrot zapowiada z reguły egoistyczne i podyktowane pychą stwierdzenie).
„Proszę mnie źle nie zrozumieć”, „nie chciałbym być źle zrozumiany”, „nie chciałbym być niemiły”, itp. (takie zwroty zapowiadają z reguły jakąś niemiłą lub bardzo krytyczną wypowiedź).
„Z całym szacunkiem” (taki zwrot sygnalizuje brak szacunku).
„Spróbuję”, „zrobię co mogę” (w ten sposób zapowiadasz, że jest małe prawdopodobieństwo, iż to Ci się uda, deklarujesz brak wiary w siebie i w swoje możliwości).
Czytaj także: O czym można rozmawiać przy stole
