Moje dziecko nie może znaleźć miejsca w klasie – siedzi samo, nie ma koleżanek, kolegów – nawet do nikogo z klasy nie ma telefonu! Nauczycielka mówi, że spędza samotnie przerwy. Z czego to może wynikać? Dodam, że uczy się rewelacyjnie – ma same piątki!
Odpowiedź psychologa:
Najważniejsze w tej sytuacji jest określenie, czy dla tego dziecko brak kolegów i koleżanek jest problemem. Jednym z zadań wychowawczych szkoły jest nauczenie dzieci życia w grupie. Pamiętajcie jednak, że klasa szkolna to grupa sztuczna, zorganizowana w oparciu nie o więzi sympatii łączące ludzi, ale o wytyczne dotyczące budowania klasy szkolnej. Poza tym jedni szybciej, a inni wolniej nawiązują kontakty z rówieśnikami. Uzależnione jest to również od wieku i klasy, do której chodzi dziecko - czy jest uczniem klasy pierwszej, czy jest nowym uczniem, bo właśnie zmieniło szkołę i klasa, do której trafiło zna się dobrze. Może być bowiem, tak, że dziecko jest skryte, zamknięte w sobie, ceni sobie przyjaźnie zawarte w poprzedniej szkole, czy klasie i potrzebuje czasu na zaaklimatyzowanie się w nowej sytuacji.
Jeśli tak jest, należy dać mu trochę czasu i poczekać na rozwój sytuacji. Brak kolegów i koleżanek szkolnych może bowiem wcale dziecku nie doskwierać, bo podtrzymuje przyjaźnie zawarte, np. w miejscu zamieszkania.
W tej przykładowej sytuacji może się okazać, że jednym z problemów, dla których dziecko nie nawiązuje kontaktów koleżeńskich jest fakt, że to inni nie chcą przyjaźnić się z Państwa dzieckiem. Dlaczego może się tak dziać? W zależności od wieku, w jakim jest Państwa dziecko może ono różnie się zachowywać w sytuacji odnoszenia sukcesu jakim jest otrzymanie dobrej oceny. Różnie też to zachowanie może być rozumiane przez rówieśników.
Należy zastanowić się, czy Państwa dziecko nie jest czasem typem "zarozumiałego kujona". Określenie nie jest przyjemne i tak samo nieprzyjemnie mogą czuć się w obecności Państwa dziecka rówieśnicy, którzy takich sukcesów nie odnoszą. Rówieśnik, który stale otrzymuje piątki, ale jednocześnie naśmiewa się z niewiedzy innych lub nie podejmuje żartów, czy codziennych tematów nie jest partnerem do przyjaźni.
Dlatego warto od najmłodszych lat uczyć dzieci wygrywania i przegrywania, by umiały poradzić sobie z porażką i by cieszyły się sukcesem, a jednocześnie nie poniżały innych.
Ponieważ opisana sytuacja ma miejsce na terenie szkoły proponuję, by rodzice tego dziecka spotkali się z wychowawcą klasy i wspólnie omówili sytuację - czy stanowi ona problem, a jeśli tak, to jak temu zaradzić.
Czytaj także: Jak rozpocząć karierę polityczną w szkole?
