Do sosu – da salsa
Właściwie nie tylko do sosu, ale do wszelkich przetworów nadają się pomidory o mało wodnistym, zwartym miąższu. W odróżnieniu od tych przeznaczonych do sałatek mogą być odrobinę przejrzałe i bardziej miękkie.
San Marzano
Odmiana pomidorów gruntowych pochodząca z Kampanii, rosnąca u podnóża Wezuwiusza. Są twarde, podłużne i mają słodki smak. San Marzano wymaga specjalnej gleby pochodzenia wulkanicznego, jest stosowany do przyrządzania sosów do pizzy i makaronów, do duszenia, nadaje się do wszelkiego rodzaju przetworów, jak również do suszenia.
Skórka pomidora San Marzano jest wyjątkowo twarda, przed dalszą obróbką należy ją obrać. Pomidory te mają stosunkowo mało pestek, są zwarte, mało wodniste.
Zobacz także: Włoskie bąbelki w kieliszku?
San Marzano są odmianą o chronionym miejscu pochodzenia D.O.C. Podobne w kształcie pomidory pochodzące z innych upraw nazywają się pomodori perini.
Do sałatek - insalatari
Pomidory sałatkowe występują w kilku wielkościach i odmianach. Kupując pomidory do sałatek należy wystrzegać się niedojrzałych – zielonych owoców, gdyż są trujące. Jeśli mamy warunki, to taki pomidor może dojrzeć na słońcu na naszym parapecie okiennym. Niestety, jeśli wcześniej przebywał w chłodni, w temperaturze poniżej 10 stopni Celsjusza – proces dojrzewania został bezpowrotnie zatrzymany. Do jedzenia na surowo wybieramy młode, stosunkowo twarde sztuki.
Pomodori a grappolo
Nazwa najpowszechniejszej odmiany, średniej wielkości okrągłego pomidora sałatkowego, sprzedawanego na gałązkach. Są przeznaczone do jedzenia na surowo, stosunkowo kwaśne i soczyste. Mają ładną krwistoczerwoną barwę.
Core di Blue (bycze serce)
Soczysty i mięsisty typ późno dojrzewającego pomidora, o kształcie byczego serca i okrągłej podstawie, urasta do dużych rozmiarów – waga jego owocu dochodzi do 250 gram. Charakteryzuje się wspaniałym zapachem, idealny do krojenia w plastry, które można panierować i smażyć. W całości daje się także nadziewać (sprzyja temu kształt) i zapiekać. Przeważnie jednak jada się go na surowo – do panini – włoskich kanapek.
Pomodori Costoluti
Pochodzą z Toskanii. Spore pomidory dosłownie – pożebrowane i spękane. Niezbyt urodziwy pomidor, jest jednak pełen znakomitego aromatu. Jego kwaskowość, świetnie kontrastuje z neutralną oliwą i sałatą, wzmacnia smak octu i lubi towarzystwo słodszych warzyw, takich jak papryka, marchew oraz włoski koper. Dostępny od wiosny do połowy lata.
Pomidory Cherry
Inaczej zwane koktajlowymi, są niewielkie, mają prawie idealnie okrągły kształt, dojrzałe występują w różnych kolorach: od zielonego, przez żółty, pomarańczowy po krwistoczerwony czerwony. Sprzedawane są na gałązkach. Słodkie i mięsiste, nadają się do suszenia. Przeczytaj także: Domowe suszenie pomidorów. Doskonałe do sałatek i robienia kolorowych przekąsek (zobacz przepis: Sałatka Caprese).
Pomodori Pachino
Lokalną odmianą cherry są Pomodori Pachino – pochodzące z Sycylii. Doskonale nadają się do sałatek, ale także nieźle smakują w pizzy, czy dodane do makaronu, w postaci surowej, tylko przepołowione, w towarzystwie sosu Pesto, Patrz przepis: Pesto.
Zobacz także: Jak przygotować włoskie sosy?
Ciekawostki
- właściwie pomidor jest owocem rośliny solanum lycopersicum, blisko spokrewnionej z ziemniakami, bakłażanem i papryką. Ponieważ w jego smaku kwaśność przeważa nad słodkością – powszechnie uważa się go za warzywo
- najstarszy włoski przepis, pierwszy, w którym wystąpiła wzmianka o pomidorach to „Salsa di Pomodoro alla Spagnola” (Hiszpański sos pomidorowy) z 1692 roku
