Na zewnątrz wszystko wyglądało idealnie, mimo że nasza rodzina odbiegała od typowych standardów. Jednak kiedy na jaw wychodzą kolejne sekrety, a fasada doskonałości pęka, rzeczywistość staje się jak z niepokojącego filmu. Mój tata i stryj sprawiali wrażenie opiekuńczych osób, ale pod tą maską skrywali przerażające sekrety.
Z pozoru wszystko wyglądało idealnie w naszej rodzinie. Spędziłam dziecięce lata w przyjemnej, bezstresowej atmosferze. Dom dzieliłam z troskliwymi rodzicami oraz sympatycznym wujkiem o imieniu Marek. Po śmierci swojej żony zamieszkał z nami, bo został sam. Na szczęście przestrzeni w domu było pod dostatkiem i każdemu przysługiwał własny pokój. Okoliczni mieszkańcy zawsze odnosili się do nas z życzliwością. Jednak z czasem zaczęły pojawiać się kłopoty.
Podeszłam do tematu ostrożnie
W moim życiu nastąpił nieoczekiwany zwrot. Dobiegałam wtedy osiemnastki i powoli stawałam się bardziej świadoma otaczającego mnie świata. Zaczęłam też uważniej przyglądać się swojej rodzinie, szczególnie tacie i jego bratu.
Z początku nie było to dla mnie oczywiste. Dostrzegłam jednak, że zarówno jeden jak i drugi często gdzieś znikali bez wyjaśnienia. Ich komórki zawsze były wyciszone, działał tylko sygnał wibracyjny. Kiedy rozmawiały przez telefon, zamykali się w pokoju.
To wszystko sprawiło, że zaczęłam się zastanawiać nad ich sekretami i powodem tej całej tajemniczości. Któregoś dnia zdecydowałam się porozmawiać o tym z tatą. Podeszłam do tematu ostrożnie:
– Tato, widzę, że ciągle cię nie ma. O co chodzi?
Tata popatrzył na mnie z zaskoczeniem, lecz momentalnie się opanował.
– To sprawy zawodowe. Biorę udział w jednym przedsięwzięciu, które wymaga zachowania tajemnicy. Nie martw się, wszystko jest ok.
Te słowa, zamiast mnie uspokoić, tylko pogłębiły moje obawy. Zaczęłam jeszcze bardziej niepokoić się całą sytuacją. Uznałam, że najlepiej będzie porozmawiać z wujkiem Markiem. Traktowałam go jak ojca i miałam pewność, że mogę na nim polegać.
Choć zadawałam pytania, wujek starał się unikać odpowiedzi. Robił wszystko, żeby zmienić temat.
– Daj spokój z tym tematem. Lepiej pomyśl o szkole. Takie sprawy nie są dla kogoś w twoim wieku.
Mój wzrok pełen niepokoju uważnie śledził jego reakcje. Nie mogłam przestać się w niego wpatrywać.
– No powiedz mi wujku, jeśli dzieje się coś złego. Zawsze sobie pomagaliśmy, prawda? Nie ma sensu udawać, że nie ma żadnego problemu.
– Posłuchaj Nina, doceniam twoją troskę, ale musisz nam wierzyć. Nie ma powodów do zmartwień. Wujek Marek po prostu nie może teraz o tym mówić.
Zaczęłam po cichu przeglądać rzeczy
Zignorowali mnie kompletnie, co strasznie mnie zdenerwowało. Nie miałam jednak zamiaru odpuścić. Za bardzo zależało mi na odkryciu prawdy. Zdecydowałam, że na początek spróbuję działać na własną rękę, bez wtajemniczania mamy. Po co niepotrzebnie ją martwić?
Zaczęłam po cichu przeglądać rzeczy należące do taty i wujka, szukając czegokolwiek podejrzanego. Strasznie się przy tym denerwowałam — czułam, jak mocno bije mi serce, a ręce mam jak w febrze. Świadomość, że grzebię w ich osobistych rzeczach, była krępująca, ale potrzeba poznania prawdy była silniejsza.
Przeszukując biuro taty, odkryłam małą skrytkę schowaną w jednej z szuflad. Zajrzałam do środka i zobaczyłam plik dokumentów, gotówkę oraz dziennik wypełniony dziwnymi zapiskami, których nie potrafiłam zrozumieć. Z każdą chwilą czułam coraz większy niepokój. Wiedziałam, że muszę działać od razu. Zadzwoniłam do znajomego. Poprosiłam go o wsparcie w rozszyfrowaniu tych tajemniczych notatek. Po paru dniach intensywnej analizy udało mu się złamać kod.
Moje przeczucia się potwierdziły. Odkryłam, że tata wraz z wujkiem zajmują się czymś niezgodnym z prawem. Choć znalazłam tylko fragment tej układanki, to i tak wystarczył on, by uświadomić mi obecność przestępczych działań w mojej rodzinie. Trudno było mi przyjąć do wiadomości taką prawdę.
Nigdy wcześniej nie doświadczyłam czegoś równie przykrego. Mimo to zdecydowałam się stawić czoła sytuacji i porozmawiać z ojcem i wujkiem o swoim odkryciu. Czułam, że muszę chronić siebie i moją mamę. Kiedy spotkaliśmy się w pokoju dziennym, oznajmiłam wprost:
– Już wszystko o was wiem. Znam wasze sekrety, które ukrywacie przed nami.
Na ich twarzach widać było niedowierzanie i konsternację. Wujek Marek zaczął się bronić:
– Nina, źle to wszystko interpretujesz. Musisz zrozumieć, że my...
Nie dałam mu dokończyć. Nie zamierzałam wysłuchiwać usprawiedliwień dla ich niegodziwości.
– Nic mnie nie obchodzą wasze wymówki. Nie dam wam rozbić tej rodziny. Albo to przerwiecie teraz, albo pójdę na policję. Mówię poważnie! – wypowiadałam te słowa roztrzęsionym głosem.
Byłam kompletnie zagubiona
W trakcie gdy mama przebywała w kuchni, dotarło do niej wszystko, o czym rozmawialiśmy. Niespodziewanie weszła do pokoju dziennego, wyglądając jak duch — kompletnie biała na twarzy. Spojrzałam na tatę i wujka — ich twarze wyrażały wściekłość. Czułam, że muszę iść za ciosem.
Później sprawy przybrały jeszcze gorszy obrót. Byłam kompletnie zagubiona i nie miałam pojęcia, jak się zachować. W końcu postanowiłam zgłosić sprawę na policję.
Zebrałam wszystkie możliwe materiały dowodowe i je przedstawiłam. Choć bardzo się wahałam, w końcu zdecydowałam, bo chodziło o dobro moje i mamy. Na myśl o tym, że przeciwstawiam się przestępcom, robiło mi się lżej na duszy. Ludzie, którzy widzieli, co się działo, pomogli dostarczyć wystarczająco dużo dowodów, żeby oskarżyć tatę i wujka. Mimo że sprawiało mi to ogromny ból, wiedziałam, że tylko w ten sposób można definitywnie zakończyć tę sprawę.
Po tym wszystkim mama zażądała, żeby się wynieśli i rozpoczęła sprawę rozwodową. Chciała udowodnić winę taty, bo dzięki temu mogła zachować dom i starać się o pieniądze na utrzymanie. Dopiero gdy sąd podjął ostateczną decyzję, powoli zaczęłam układać sobie życie na nowo.
Ciężko mi było uwierzyć ludziom po tych strasznych doświadczeniach. Ale w głębi duszy czułam, że nie każdy jest podobny do mojego ojca czy wujka.
Przyjaciele okazali mi niesamowite wsparcie, a sesje terapeutyczne były prawdziwym wybawieniem. Początkowo doskwierała mi samotność, lecz niedługo później odnalazłam w sobie siłę i poszłam naprzód. Zrozumiałam, że postępowanie mojego ojca i wuja nie określa tego, kim jestem. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i zadbać o swoją przyszłość.
Wydarzenia, które dotknęły moich bliskich, mocno mną wstrząsnęły. Ta sytuacja nauczyła mnie jednak, jak być wytrwałą i nieustępliwie dążyć do prawdy. Teraz z pełnym przekonaniem mogę stwierdzić, że jestem w pełni przygotowana do tworzenia własnej drogi życiowej, niezależnie od czynów ojca i wuja.
Nina, 19 lat
Czytaj także:
„Przyszli teściowie mieli mnie za brudasa, bo jestem mechanikiem. Nieokrzesany burak zhańbi ich sterylną córkę lekarkę”
„Chłopak porzucił mnie jak stare kapcie i zniknął. Myślałam, że uciekł do kochanki, jednak prawda była gorsza”
„Odkryłam, że mąż zdradza mnie z młodą siksą. Muszę podejść do zemsty na chłodno, bo ma coś, na czym mi zależy”
