Tego konkretnego wieczoru pies spał sobie spokojnie, zwinięty w kłębek na końcu kanapy. Nastolatek rozpędził się i wskoczył na niego. Przestraszony pies zareagował ugryzieniem, które skończyło się założeniem szwów na twarzy chłopca. Podczas mojej wieloletniej pracy przy ratowaniu zwierząt był to jedyny przypadek, że rodzic obwinił swoje dziecko za to, iż pogryzł je pies należący do rodziny. Matka martwiła się, że wskutek postępowania syna pies w przyszłości ugryzie ponownie. Posłuchała mojej rady, by popracować z profesjonalnym behawiorystą zwierząt. Gdy po raz ostatni rozmawiałam z tą rodziną, wszystko dobrze się układało, a pies i nastolatek ponownie byli najlepszymi przyjaciółmi. Obwinia za to zajście psa i oddaje go do schroniska.
Polecamy: Jak nauczyć psa podstawowych komend? Doskonalenie sztuczek
Zazwyczaj los psa, który ugryzł dziecko, kończy się w jeden sposób: unicestwieniem
Widzisz więc, że Twoja decyzja to kwestia życia i śmierci — bardziej niż Ci się wydaje. Kiedy dla psa dana sytuacja jest nieprzyjemna, zazwyczaj stara się on uciec. Jeśli nie może tego zrobić, szczeka albo warczy w ramach ostrzeżenia, a gdy sytuacja się nie zmienia, może złapać zębami lub ugryźć.
Czyja to naprawdę jest wina?
Małe dzieci często nie zdają sobie sprawy z konsekwencji swoich czynów. Pies się broni i jest to naturalna reakcja. Największą częścią winy za atak zwierzęcia powinno się obarczać rodziców, ponieważ zaniedbali oni nadzór nad dzieckiem. W przypadku posiadania zwierzęcia, bez względu na to, czy jest to pies, kot, ptak czy gad, podstawowa zasada głosi, aby nigdy nie zostawiać dziecka sam na sam z należącym do rodziny zwierzęciem.
Nawet te kilka chwil, których potrzeba, by odebrać telefon, może być zbyt długie. Myśląc racjonalnie, unikniesz problemów. Tylko Ty jesteś w stanie ocenić, na ile dojrzałe jest Twoje dziecko. Spotkałam się z niezwykle dobrze ułożonymi czterolatkami i stale sprzeciwiającymi się rodzicom dziewięciolatkami. Najlepszy ze sposobów na przekonanie się, czy Twoje dziecko naprawdę jest gotowe na zwierzątko, jest bardzo prosty: jeśli stale musisz dziecku powtarzać i przypominać, że czegoś nie wolno robić, to nie jest ono gotowe na psa. Zignorowanie tych sygnałów ostrzegawczych może być brzemienne w skutki.
Zobacz też: Socjalizacja psa jest ważna-kilka wskazówek
Najlepsze wyjście to rozpoczęcie z dzieckiem pracy nad kwestią odpowiedzialności, by przygotować je odpowiednio na nadejście pupila. Jeśli wyznaczysz dziecku cele, będzie wiedziało, że może zapracować na psa dzięki własnym osiągnięciom. Tylko wtedy, gdy Twoim zdaniem dziecko wie, jak obchodzić się ze zwierzęciem, i rozumie swoje obowiązki, możesz powiększyć rodzinę o zwierzę.
