Znaki nawigacyjne to rozpoznawalne obiekty geograficzne lub specjalne konstrukcje umieszczone w dokładnie określonym miejscu na wodzie lub na brzegu i oznaczone na mapach nawigacyjnych. Locje, zajmujące się opisem wód morskich i śródlądowych oraz torów wodnych z punktu widzenia bezpieczeństwa żeglugi, wydawane są dla większości portów świata i zawierają dane o sygnałach portowych, charakterystycznych obiektach brzegowych, bojach, informacje o sygnałach i procedurach portowych, itd.
Szlak żeglowny
Szlak żeglowny to pasmo na drodze wodnej, na którym bezpiecznie i swobodnie może odbywać się ruch żeglowny jednostek wodnych. Pamiętajmy, że na niewielkich rzekach szlak żeglowny najczęściej nie jest wytyczony. Prawą stronę szlaku żeglownego oznacza się zawsze kolorem czerwonym (a lewą – zielonym) za pomocą pławy walcowej lub pławy ze znakiem szczytowym albo tyki z wiechą lub ze znakiem szczytowym. Nocą – za pomocą czerwonego rytmicznego światła (i odpowiednio zielonego po lewej stronie toru). W miejscach, gdzie tor się rozdziela, kierunek główny jest wskazany zmodyfikowanym znakiem bocznym.
Przeszkody na trasie rejsu
Przeszkody, jakie możemy napotkać na swojej drodze, są pochodzenia naturalnego lub sztucznego. Podczas żeglugi śródlądowej najczęściej spotykane utrudnienia sztuczne to most i śluza. Przejście przez którąkolwiek z tych konstrukcji wymaga bacznej uwagi na znaki ostrzegawcze i informacyjne (np. łata na przęśle mostu).
Do oznakowania wszelkiego typu niebezpieczeństw, jak głazy, mielizny czy wraki, służą znaki kardynalne, obowiązujące w takiej samej formie na całej kuli ziemskiej.
Znaki te mogą mieć kształt drążkowy lub kolumienkowy, a ich nazwa (N, E, S, W) wskazuje, z której strony należy przeszkodę ominąć. Najczęściej ustawia się tylko jeden znak od strony, z której istnieje największe prawdopodobieństwo pojawienia się statku np. od strony szlaku żeglownego.
Przeczytaj: Ratownictwo i bezpieczeństwo na jachcie - o czym pamiętać?
Locja morska
Do podstawowych informacji locji morskiej należy spis wszystkich świateł (którym przy ograniczonej widoczności odpowiada sygnał dźwiękowy o określonej barwie i rytmie dźwięku) obecnych na wszystkich morzach i oceanach. Umiejętność identyfikacji świateł jest jednym z podstawowych warunków bezpiecznej żeglugi w porze nocnej.
Zobacz też: Rzuć kotwicę - jak bezpiecznie i sprawnie dojść do pomostu lub boi?
Przygotowania do każdego przejścia morskiego, zwłaszcza nocą, zawsze powinny obejmować sporządzenie wypisu ze „Spisu Świateł” (wydawanego przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej) charakterystyki spodziewanych na danym akwenie świateł (opis składa się z 8 parametrów, m.in. nazwy, usytuowania światła w terenie, położenia geograficznego i nominalnego zasięgu światła).
