Historia kabały
Samo słowo kabbala oznaczało pierwotnie tradycję. Tradycją nazywano wszystkie nauki hebrajskich ojców, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie (w tradycji chrześcijańskiej istnieją podobne przekazy, tzw. Ojców Kościoła). Najprawdopodobniej na przełomie wieków XII i XIII doszło do przeniesienia znaczenia tego wyrazu, tak że obecnie odnosi się on już nie do samej tradycji judaistycznej, ale bezpośrednio do jej sfery ezoterycznej.
Przez jednych kabała jest uznawana za mistyczne doświadczenie, zbliżające wiernych do prawdy boskiej, podczas gdy inni uważają ją za magię. Tylko nieliczni wyznawczy tej religii przyznają się otwarcie do praktykowania nauk kabalistycznych, w szerszym kręgu są one ostro krytykowane przez rabinów. Kabała, czyli nauki tajemne, przez wszystkie wieki towarzyszyła wyznawcom judaizmu. W wieku XVIII musiała jednak ustąpić miejsca pod naporem zachodniej kultury. Uznano ją wówczas za przeżytek, stojący na przeszkodzie w całkowitej asymilacji z innymi narodami.
Zobacz także: Moc ukryta w geometrii
Ezoteryka
Religijność człowieka może być skierowana albo na zewnątrz, albo do wewnątrz. Manifestacja egzoteryczna (zewnętrzna) odnosi się do rzeczy, które można dostrzec gołym okiem, jak na przykład: wypełnianie określonych rytuałów, uczęszczanie do świątyni czy też noszenie określonych strojów.
Kabała jest nauką ezoteryczną, to znaczy nastawioną na badanie duchowości, tajemnic religii, które są ukryte gdzieś w czeluściach wiary. Wymaga ona od człowieka pełnego zaangażowania, koncentracji i świadomości zadania, którego się podjęło. Nie jest to wyłącznie przyjmowanie nowej wiedzy, studiowanie ksiąg czy też filozofowanie na temat religii, jest to pełne oddanie się wierze, próba przeniknięcia jej, dotarcia do jej najgłębszych pokładów. Kabała jest próbą doświadczenia tego, co najważniejsze, czyli samego Ducha i Absolutu.
Zobacz także: Tkacze fortuny
Kabała a judaizm
Ci, którzy szkolą się w naukach kabalistycznych nie powinni wynosić się ponad innych współwyznawców, którzy nie wnikają w sferę ezoteryczną tak głęboko. Kabała ma bowiem prowadzić do głębszego zrozumienia wiary, do zintensyfikowania emocji i doświadczenia odczuwanego podczas spotkania z nią. Nie upoważnia ona do dyskryminowania innych ludzi. Jest swego rodzaju indywidualną drogą człowieka do samopoznania oraz próbą dotarcia do wiary. Dlatego, ci, którzy studiują jej nauki, tak samo jak inni, muszą wykonywać określone rytuały, przestrzegać zasad zapisanych w świętych tekstach. Tak samo modlą się, uczęszczają do świątyni czy też odprawiają rytuały ze swoimi braćmi i siostrami.
