Fragment rozmowy Macieja Zdziarskiego z prof. dr. hab. Andrzejem Dąbrowskim i dr. Rafałem Rowińskim z Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie.
Co podpowiedzą Panowie dorosłym dzieciom, które chciałyby namówić starszych rodziców do aktywności ruchowej?
RR: Ważną rzeczą jest zwrócenie uwagi na dotychczasowy styl życia, przede wszystkim na to, czy rodzice odczuwali potrzeby związane z aktywnością fizyczną. Nam bowiem chodzi bardziej o działania wynikające z potrzeb, a nie wywołane modą czy przekazem medialnym, nawołującym do zdrowego trybu życia.
AD: Chociaż taką modę pochwalamy!
RR: Oczywiście, jednak trwałe zainteresowanie opiera się na bardziej ugruntowanych podstawach. Wcześniej rodzice zapewne nie mieli czasu na aktywność fizyczną. Polacy w badaniach GUS wskazują, że to jedna z głównych barier w amatorskim uprawianiu sportu. Na emeryturze czasu jest pod dostatkiem. Trzeba tylko skupić się na wypracowaniu odpowiedniej motywacji. W społeczeństwie istnieje przekonanie, że aktywność fizyczna męczy, jest dyskomfortowa. Zacznijmy więc rozmowę z rodzicami od przełamania tego stereotypu.
Powinniśmy pokazywać rodzicom pozytywne strony amatorskiego sportu. Warto podkreślać związek pomiędzy systematyczną aktywnością a zdecydowanie lepszą oceną kondycji, zdrowia i samopoczucia. Kiedy ćwiczymy, czujemy się lepiej, jesteśmy zdrowsi, odczuwamy radość.
AD: Kolejny argument: gdy jesteśmy aktywni, rośnie nasza niezależność. Samopoczucie człowieka, który jest uzależniony od osób trzecich, bywa na dłuższą metę nie do zniesienia. To przyczyna stresu seniorów, alienowania się, wpadania w dołki psychiczne, wycofywania się z wszelkich inicjatyw.
Podtrzymywanie sprawności dzięki ćwiczeniom daje komfort uniezależnienia się w prostych czynnościach życia codziennego. Uprawianie sportu zwiększa optymizm, otwiera na kontakty społeczne. Trzeba przekonać naszych bliskich, że aktywność ma liczne walory, które warto wykorzystać. Oczywiście w wielu przypadkach jest to długi i trudny proces.
Zobacz też: Vademecum aktywnego seniora
Zanim przyniesie korzyści, o których Panowie mówią, pierwsze rezultaty mogą zniechęcać…
AD: …bo są zakwasy, bolą mięśnie, nie można wyprostować ręki – tak, to wszystko prawda.
RR: Poza tym postępy nie są zauważalne dość szybko. Człowiek zwykle w swej naturze jest niecierpliwy i chciałby natychmiast widzieć poprawę sprawności fizycznej i samopoczucia. Na podstawie przeprowadzonych analiz możemy sformułować kilka porad dla osób, które dotychczas nie były aktywne fizycznie.
Przede wszystkim zalecalibyśmy, żeby na początku uczestniczyć w zajęciach z instruktorem. Chodzi o to, by intensywność ćwiczeń fizycznych została odpowiednio dobrana do naszej kondycji. Ważne, aby nauczyć się zasad ich wykonywania (metodyka ćwiczeń aktywności fizycznej), tak aby nabyte w ten sposób umiejętności przygotowywały – w dłuższej perspektywie – do samodzielnych ćwiczeń. Aby wykonywać gimnastykę w domu, musimy wiedzieć, jak się do niej zabrać we właściwy sposób: od których ćwiczeń zacząć, ile robić powtórzeń, jak długo i jak często je wykonywać. Prowadząc rozgrzewkę, powinniśmy przećwiczyć wszystkie grupy mięśniowe, zaczynając od górnych partii ciała, w taki sposób, by nie wracać już do poprzednich pozycji. Senior na zajęciach z instruktorem będzie uczył się tych zasad metodycznych, a także techniki wykonywania ćwiczeń aktywności fizycznej.
Zobacz też: Aktywność fizyczna osób starszych
Całą rozmowę Macieja Zdziarskiego z prof. dr. hab. Andrzejem Dąbrowskim i dr. Rafałem Rowińskim można znaleźć w książce „StarsiRodzice.pl. Recepty na dobrą starość”.
