Dzięki tej metodzie możliwe jest ukończenie szkoleń, kursów czy zaliczenie zajęć bez konieczności pojawiania się fizycznie w centrum szkolenia czy na uczelni.
Taka metoda nauki stawiała pierwsze kroki już w latach osiemdziesiątych. Ówczesna technika pozwalała na wykorzystywanie tylko Internetu, obecna sięga po technologie mobilne, naukę za ich pośrednictwem nazywa się m-learningiem.
Nauka on-line
Coraz częściej szanowane i pozornie zamknięte na nowinki, uniwersytety czy uczelnie wyższe korzystają z e-learningu. Dostarczanie zadań on-line umożliwia studentowi wykonanie ich w dowolnym dla niego czasie, bez potrzeby rezygnacji z innych zobowiązań. Jest to z pewnością dobry trening, dzięki któremu student może nauczyć się rozporządzać własnym czasem, tak go organizować, by wykonać wszystkie prace w terminie.
E-learning sprawdza się nie tylko na uczelniach. Wykorzystuje się go również w edukacji młodszych dzieci. Poprzez zbiory zadań, czy ćwiczenia interaktywne ułatwimy dziecku przyswajanie nowego, a także utrwalanie poznanego już materiału.
Przeprowadzono wiele badań, mających na celu sprawdzenie jakości nauczania on-line. Mimo, że nie zajmują jasnego stanowiska to budują powszechny pogląd, że są przyczyną sukcesów uczniów.
Gdy zaczynamy kurs
Wyjściowym założeniem kursów odbywających się przez Internet jest znajomość między wszystkimi uczestnikami (umieszczają oni swoje zdjęcie i kilka informacji o sobie). Cel zajęć jak i kolejne zadania są bardzo jasno i precyzyjnie określone. Choć oprawa graficzna nie ma dużego znaczenia, to jednak prowadzący musi mieć pewność, że osoby biorące w nim udział, bez problemów zapoznają się z układem strony.
Niektóre programy szkoleniowe korzystające z e–learningu, wykorzystują pracę w grupach. Praca w takim systemie powinna opierać się na wzajemnej pomocy i motywacji, ale także na konstruktywnej krytyce. Każdy sam może decydować, kiedy i gdzie zasiądzie do pracy, jedyne ograniczenie - to termin nadesłania prac wyznaczony przez prowadzącego.
Plusy i minusy
Bez wątpienia do zalet e-learningu należy nienormowany czas pracy, pozwalający pogodzić wszystkie ważne dla studenta obowiązki. Wirtualna rzeczywistość ułatwia kontakt między uczestnikami kursu, a także wymianę informacji. Nauka on-line daje więcej możliwości i ułatwia wybór przedmiotów - narzędzi dydaktycznych. Dzięki wysoko rozwiniętym multimediom wykładowca może udostępnić studentom materiały, których prezentacja mogłaby się okazać niemożliwa na tradycyjnym wykładzie.
Taka metoda uczy również wyszukiwania informacji. Dostarczone przez prowadzącego materiały nie zawsze pozwalają rozwiązać ćwiczenie. Student zmuszony jest wyszukać na własną rękę przydatne informacje. Dzięki internetowi może to zrobić bez wychodzenia z domu i spędzania długich godzin w bibliotece.
Oportuniści zarzucają e-larningowi brak bezpośredniego kontaktu z wykładowcą, co odbija się na efektach pracy studentów. Internetowi zaś, że propaguje najprostsze rozwiązania. Po wpisaniu pytania do jednej z przeglądarek, bez żadnego wysiłku dostajemy gotową odpowiedź. Zamiast rozwijać w uczniach kreatywność i twórcze myślenie, ograniczamy się do wstukania hasła na klawiaturze.
Gdzie leży prawda
Nie można jednoznacznie ocenić nauki przez Internet. Ma ona swoje dobre jak i złe strony. Najważniejsze jest wypośrodkowanie tradycyjnych metod jak i tych bardziej nowoczesnych, nauczenie się korzystania z jednych i drugich.
Żaden program komputerowy, nie zastąpi wykładowcy ani bezpośredniego kontaktu z innymi studentami. Internet daje nam bardzo dużo swobody, pozwala na zapłacenie rachunków, czy dostarczenie pracy zaliczeniowej bez konieczności wychodzenia z domu. Uczy nas wygody, jeśli chcemy spotkać się ze znajomymi, czy przyjaciółmi nie musimy opuszczać mieszkań. Wystarczy poczta elektroniczna i najprostszy komunikator. Zamiast wolności przywiązujemy się do klawiatury i ekranu monitora.
Nauka on-line powinna być dodatkiem i urozmaiceniem do studiowania, a nie całkowicie przenieść „uczelnie” do wirtualnego świata. Z pewnością daje nowe możliwości oraz metody nauczania, ale nie jest w stanie zastąpić kontaktu z drugim człowiekiem.
