Dla wszystkich, którzy boją się, że ich dziecko do niczego w życiu nie dojdzie, mamy dobrą wiadomość: nastolatki, mimo niebezpieczeństw, na jakie się narażają, w większości wyrastają na zdrowych i szczęśliwych ludzi. Około 17–18 roku życia dojrzewają emocjonalnie i wreszcie da się z nimi „normalnie” rozmawiać. Co więcej, nawet, gdy były na bakier z nauką, nadrabiają zaległości i zdobywają wykształcenie. Poniżej kilka rad, jak możemy im pomóc w dotrwaniu do tego (upragnionego przez nas) momentu...
Rady dla rodziców zbuntowanego nastolatka
1. Bądź przy dziecku
Nawet jeśli wydaje ci się, że nastolatek ma dość twojego ciągłego zainteresowania, nie rezygnuj. Wbrew temu co mówi, naprawdę potrzebuje i ciebie i twojej miłości. Co więcej, jeśli ma poczucie, że tobie na nim zależy, że interesuje cię co on myśli i co czuje, łatwiej mu odnaleźć się w trudnym świecie rosnących wymagań i presji.
2. Róbcie coś razem
Mogą to być wspólne posiłki (chociaż czasem), oglądanie filmów czy nawet sprzątanie w szafie. Ważne, by mieć jakieś wspólne doświadczenia, bo to ułatwia rozpoczęcie rozmowy.
3. Śmiejcie się z siebie
Nie chodzi oczywiście o wyśmiewanie, ale lżejszy stosunek do samego siebie. Nastolatek ma tendencję do śmiertelnie poważnego traktowanie swojej osoby i łatwo obraża się, gdy usłyszy najmniejszą krytykę.
4. Wyznacz granice
Wydaje ci się, że to syzyfowa praca, bo córka czy syn regularnie i z żelazną konsekwencją próbują je przekraczać? Jeśli mają być w łóżku o 23 lub wyłączyć komputer po 2 godzinach, nie zgadzaj się, jeśli chociaż o 5 minut próbują przedłużyć ten czas. Tak naprawdę granice są im potrzebne - choćby po to, by umieć walczyć o swoje.
5. Buduj ich „kręgosłup moralny”
Chodzi o takie zasady, które nigdy przenigdy nie mogą być łamane, ale też o zwykłe codzienne sytuacje: dzwoni, gdy ma się spóźnić, wywiązuje się z domowych obowiązków, dotrzymuje obietnic. To pomoże mu uporządkować świat, a także dostarczy argumentów w rozmowach z rówieśnikami.
6. Pamiętaj o ważnej zasadzie: tyle wymagań, ile miłości
Musi istnieć równowaga między tym, czego od nastolatka oczekujesz a tym, ile dajesz mu bezwarunkowej akceptacji i miłości. Nie dogadasz się ze swoim dzieckiem, jeśli będziesz tylko wyrażać swoje oczekiwania. Ważne, by mówić także o tym, co jest dobre w jego zachowaniu, a najlepiej powtarzać możliwie często, że kochasz je takim, jakie jest. Nawet jeśli nie jest doskonałe!
Dowiedz się więcej o problemach z nastolatkami:
5 rad, jak kontrolować nastolatka w czasie wakacji
5 sygnałów, że dziecko bierze narkotyki
Jak wesprzeć dziecko przy wyborze zawodu?
