Pewna wiekowa sowa,
Najlepsza „bajarka” parkowa
Gdy w ciszy zieleni szukałam natchnienia
Siadła tuż przy mnie...i od niechcenia,
Zaczęła opowieść śmiało,
A ja... ją spiesznie spisałam...
„Z racji mojego wieku, wiele już w życiu widziałam,
Lecz jedną historię człowieku, na długo w pamięci schowałam...
Zobacz też: Dżdżowniczka Pola - wierszyk dla dziecka
W tym samym parku, przed laty,
Gdy Świat jeszcze należał do zwierząt,
Dwóch znałam przyjaciół serdecznych
Byli to: krecik i jeżyk...
Od pieluch razem wychowani,
Pod czujnym okiem jednej niani,
Jednym szpadelkiem ziemię ryli,
Jednym robaczkiem się dzielili...
Z wielką czułością inne zwierzęta
Patrzyły na tę miłość świętą!
Dopóki były małe – skrzaty
Nie dosięgały ich kłopoty!
Miękkie futerka grzały grzbiety,
Żyło się miło... lecz ,niestety
Zaczęli rosnąć: kret i jeżyk
Doszły problemy i rozterki
Zmienił się wygląd, wzrost, potrzeby
Inne się stały... charakterki!
Krecik godziny spędzał z książką,
Uwielbiał czytać od dzieciństwa
Jeżyk – odwiedzał bary, puby
i... nie unikał towarzystwa!
I co się wkrótce okazało?
Że przyjaźń, dotąd wierna, zgasła!
Wspólnych tematów było mało,
Każdego ścieżka wiodła własna!
Krecik łagodny, cichy, czuły
Zaczął jeżyka denerwować!
Złośliwy jeżyk – krecikowi
Nagminnie zaczął książki chować!
W czasie odwiedzin szydził, drwił
W sercu jeżyka kolec tkwił!
Jak się skończyło?! Przecież wiesz!
Kolcami obrósł złośliwy jeż!
Prawda to znana jak dwa i dwa - cztery
Na wierzch wychodzą złe charaktery!
Krecik pod ziemię zszedł i tam czyta!
Tak się skończyła przyjaźń, i kwita!”
...............................................................................
Sowa spojrzała na mnie znacząco:
Trochę z pytaniem, bardziej zaś drwiąco!
A, odlatując, od niechcenia, rzuciła:
„Mało masz do powiedzenia!
By pisać, rzecz to oczywista,
trzeba mieć lat przynajmniej trzysta!”
Więc, nim historię tę opowie
Swojemu dziecku młoda mama
Niech krzyknie: „DEDYKUJĘ SOWIE!
NIE WYMYŚLIŁAM TEGO SAMA!!!”
Zobacz też: Smok latarnik - wierszyk dla dziecka
Źródło: Wydawnictwo Printex
