Na wielu forach internetowych, na łamach gazet, w telewizji i radio żywo dyskutujemy na temat bicia dzieci. Czy powinniśmy, czy to dobra metoda wychowawcza? Z reguły rodzice sprzeciwiają się biciu, ale jednocześnie są zwolennikami wymierzania klapsów. Deklarują jednocześnie, że swoich dzieci nie biją. Powinniśmy zapamiętać, że zwykły niewinny klaps to również bicie dziecka! Nie wolno nam tego robić!
Klaps to nie metoda wychowawcza, lecz wyraz bezradności rodziców. Bijąc swoje dziecko nieświadomie walczysz ze swoją bezsilnością, frustracją. Zapewne wymierzając klapsa swojej córce, czy synkowi jesteś przekonana, że w ten sposób nauczysz dziecko dyscypliny, oduczysz niebezpiecznych zachowań. Pamiętaj, że takie myślenie to błąd. Dziecko, które dostaje lanie nauczy się jedynie, że rodzic może być straszny, zadaje ból, a ono samo jest bezbronne, małe, słabe, bezwartościowe. Uczy się również, że poprzez przemoc można rozwiązywać problemy, a bicie słabszego to nic złego.
Twoje dziecko może stać się posłuszne, lecz nie dlatego, że wpoiłaś mu zasady panujące w domu, ale dlatego, że się boi i chce uniknąć ewentualnej kary.
Pamiętaj również, że stosując klapsy, możesz prowadzić do eskalacji przemocy! Jeśli dziecko cię nie słucha wymierzasz jednego klapsa, gdy jest pomimo tego dalej niegrzeczne wymierzasz kolejne…
Polecamy: Dlaczego rodzice popełniają błędy wychowawcze?
Jeśli nie klaps to co?
Pamiętajmy, że jest wiele metod na nauczenie dziecka, odpowiedniego zachowania.
- Bądź stanowcza, ale grzeczna. Mów głośno, ale nie krzycz.
- Jeśli dziecko Cię kopie, rzuca się, wije na podłodze. Przytrzymuj je i mów stanowczo, że nie zgadzasz się na takie zachowanie. Gdy opadnie z sił, zaprowadź je do swojego pokoju i każ siedzieć tam, aż się poprawi.
- Gdy dziecko jest małe i z ogromnym zainteresowaniem patrzy przykładowo na gniazdko elektryczne, zajmij je czymś innym, na przykład łyżeczką.
- Ustalaj zasady i przewiduj trudne sytuacje. Mów dziecku: „Jak zjesz śniadanie, pójdziemy na plac zabaw”. Powtarzaj dziecku, co mu wolno, a czego nie. Nie mnóż zakazów bez potrzeby. Pamiętaj o cierpliwości. Zapewne będziesz musiała wiele razy powtarzać zakazy , zanim dziecko nauczy się je respektować. Gdy dziecko jest trochę starsze ustal konsekwencje łamania zasad, na przykład „Nie zjadłeś obiadu, nie dostaniesz batonika”.
- Spróbuj zrozumieć swoje dziecko. Twój maluch naprawdę nie chce zrobić ci na złość, hałasując, tupiąc nóżkami czy brudząc. Ono poznaje świat, chce ci coś powiedzieć, sprawdza też na ile może sobie pozwolić. Pamiętaj - rozumiejąc swoje dziecko, rzadziej będziesz się na nie złościć. Zanim podniesiesz rękę, postaraj się zrozumieć co poprzez swoje zachowanie dziecko chce ci przekazać.
- Nie ulegaj! Gdy twoje dziecko próbuje wymusić coś na tobie krzykiem. Gdy będziesz uległa, nauczysz je, że krzyk to skuteczna metoda i będzie postępować tak coraz częściej, a ty coraz częściej będziesz na nie zła.
- Bądź konsekwentna. Twoje dziecko powinno wiedzieć, że „nie” to znaczy „nie”. Zawsze!
A jeśli emocje biorą górę… nie dawaj klapsa!
- Staraj się zapanować nad sobą. Odsuń się od swojego dziecka. Wyjdź do drugiego pokoju, policz do dziesięciu. Oddychaj powoli.
- Pomyśl o czymś przyjemnym. Przypomnij sobie miłe zdarzenie z udziałem twojego dziecka. Pozwoli ci to zmienić do niego nastawienie.
- Uważaj na swoje słowa! Wyrażaj słowa w sposób racjonalny. Używaj słów, które pokażą dziecku jak się czujesz, ale nie będą dla niego bolesne.
- Wypłacz się. Jeśli jesteś tak bardzo zła i bezsilna wypłacz się. Zadzwoń do kogoś bliskiego (na przykład do koleżanki). Wypłacz do niej to co Ci leży na sercu. Pamiętaj! Rozmawiaj wtedy, gdy twoje dziecko śpi, bądź jest z kimś na spacerze.
- Przyjrzy się sobie i swoim emocjom. Gdy będziesz wiedziała co wytrąca cię z równowagi, łatwiej ci będzie się kontrolować.
- Nie krzycz na dziecko, nie szturchaj, nie machaj groźnie rękami.
- Jeśli poniosą cię nerwy i zachowasz się w stosunku do dziecka przykro- przeproś!
- Pamiętaj, że każdy konflikt z dzieckiem jest dla niego ogromnym przeżyciem i fizycznym jak i psychicznym. Aby się uspokoić potrzebuje twojej miłości i poczucia bliskości.
Pamiętaj, że twoje dziecko działa pod wpływem chwili. Nie potrafi przewidzieć konsekwencji swojego zachowania i działa instynktownie. Jego gwałtowne zachowania są nieodłącznym elementem rozwoju. Nie bój się ich! Pamiętaj również o zachowaniu kontroli nad sytuacją. O ile twoje dziecko może pozwolić sobie na stracenie nad sobą panowania, ty jako rodzic nie możesz sobie na to pozwolić. Pamiętaj również o wyciąganiu wniosków na przyszłość z poprzednich konfliktów z dzieckiem.
Zastanów się co zmienić, a co poprawić, aby uniknąć podobnych problemów w przyszłości. Nie uda Ci się zapanować nad szalonymi i niespodziewanymi pomysłami twojego dziecka, ale z pewnością wasze życie rodzinne może stać się trochę spokojniejsze.
Zobacz także: Jak opanować złość na dziecko
