Badanie przy pomocy kwestionariusza powinno być bezstresowe i miłe dla dziecka. Przeprowadza się je w cichym pomieszczeniu, często w obecności rodziców. Poprzedzone jest wstępną rozmową utrzymaną w miłym tonie, która ma na celu nawiązanie kontaktu logopedy z dzieckiem (lub dziećmi) i rozluźnienie amosfery.
Logopeda może zaproponować dziecku grę w karty lub inny element zabawowy i wykorzystać go do przeprowadzenia obserwacji mowy badanego.
Obserwacje - jak wygląda badanie
Kwestionariusz obrazkowy, polegający na pokazywaniu dziecku obrazków wraz z zadawaniem pytań typu „co to jest?” lub „kto mieszka w ulu”, zawiera również kartę mowy, do której logopeda wpisuje datę badania, personalia badanego i stan jego mowy. Zanotowane zostają wyniki pytań, przy czym dąży się do uzyskania w odpowiedzi od dziecka pełnych zdań.
Karta ćwiczeń logopedycznych zawiera opis przebiegu badania, „zadania domowe” oraz uwagi. Całość badania składa się na informację o stanie wymowy dziecka – zasobie jego słownictwa, zdolnościach do budowania zdań i nazywania – która może być zanalizowana przez logopedę.
Wyniki - co dają
Takie badanie to nie tylko możliwość wykrycia wad wymowy dziecka, ale również jego możliwości, z których rodzice mogli nie zdawać sobie sprawy, a które ujawniły się w sprzyjającej atmosferze. Wiedza, jaką zyskują rodzice na temat rozwoju dziecka podczas badania jest bezcenna.
Zobacz też: Wpływ zaburzeń mowy na kształtowanie się osobowości dziecka
Badanie, któremu towarzyszyć będzie ukierunkowana obserwacja, ma szansę dać wiele spostrzeżeń – np. problemy z percepcją wzrokową, słuchową lub jąkanie się.
Logopeda ma szansę fachowo zinterpretować pauzy w odpowiedziach dziecka, tempo i głośność mówienia czy powtarzanie słów.
Badanie za pomocą kwestionariusza jest więc również źródłem informacji na temat funkcjonowania aparatu mownego, oddechowego i słuchowego dziecka.
Diagnoza - co można powiedzieć o mowie dziecka
Gdy dane zawarte w kwestionariuszu są jednak niewystarczające do postawienia diagnozy i ewentualnego opracowania metod terapeutycznych, logopeda może skierować dziecko na dodatkowe badania do innych specjalistów – np. do foniatry, ortodonty czy neurologa.
Wyniki obserwacji przekazywane są rodzicom lub opiekunom oraz nauczycielowi. W przypadku wad wymowy dziecka w wieku 2-5 lat należy rozpocząć pracę z niewłaściwymi nawykami wymowy, by zapobiec ryzyku ich utrwalenia.
Zobacz też: Wady mowy u dziecka
