Pozytywny początek
Zarówno niemowlęta, jak i dzieci w wieku powyżej roku uznają, że załatwianie potrzeb w pieluchę jest normalne i naturalne. Dopiero rodzeństwo, rówieśnicy, a czasem i dorośli uświadamiają je, że jest to coś obrzydliwego lub śmiesznego. Zrób wszystko, co w Twojej mocy, aby dziecko nie musiało zmieniać punktu widzenia na temat wypróżniania się. W ten sposób nauka nocnikowania stanie się bardziej pozytywnym doświadczeniem, pozbawionym wstydu czy zażenowania.
Nie wypowiadaj się negatywnie o zawartości pieluchy (np. brzydkie, nieprzyjemne, śmierdzące, fuj itd.). Nie rób wielkiej sprawy z zapachu czy konsystencji stolca i staraj się, aby rodzeństwo także nie robiło „kreciej roboty”. Dziecko może nadal traktować to, co wydala, jak część siebie — zdarza się, że maluchy na przykład często żegnają kupkę, machając jej „na do widzenia” podczas spuszczania wody. Twoja pociecha może tak robić sama z siebie i jest to zupełnie naturalne, jednak dorośli nie powinni personifikować stolca, gdyż w ten sposób mogą niechcący dać dziecku do zrozumienia, że jest to faktycznie część jego ciała.
Nauka słów związanych z nocnikowaniem
W czasie codziennych zajęć ucz dziecko znaczenia słów i wyrażeń związanych z tematem nocnikowania i nie tylko, na przykład nazw części ciała, potrzeb fizjologicznych, czynności pielęgnacyjnych itd. W czasie nauki nocnikowania dziecko musi się całkiem sporo nauczyć, tak więc opanowanie odpowiedniego słownictwa z wyprzedzeniem, tak aby mogło nim operować w podstawowym zakresie, będzie pomocne.
Mnóstwo słów, których używa się podczas nauki nocnikowania, nie jest związanych z tematami łazienkowymi, ale są to istotne pojęcia, które dziecko musi zrozumieć. Podczas nauki nocnikowania najczęściej używanymi słowami są przymiotniki: mokry, suchy oraz czasownik spłukać i rzeczownik papier toaletowy.
Naucz swoje dziecko znaczenia przeciwieństw i konkretnych pojęć, które będą stanowić podstawę przy odpieluszaniu: „mokry” i „suchy”, „brudny” i „czysty”, „teraz” i „potem” itp. Wszystkie te słowa będą nieodzowne w Twojej komunikacji z odpieluszanym maluszkiem.
Czytaj też: Jak nauczyć dziecko korzystać z nocnika?
Konsekwencja w nauczaniu nowych słów
Rodzice często używają różnych kombinacji słów i terminów w procesie odpieluszania, jednak maluch może być zdezorientowany, gdy jednego dnia słyszy pytanie „Czy chcesz na nocnik?”, a następnego mama bierze go „do łazienki”, a potem pyta, czy chce „siusiu”. Najlepiej ustalić zakres słownictwa i stosować je konsekwentnie przez cały okres nauki nocnikowania. Naukowe terminy brzmią nienaturalnie w komunikacji z dzieckiem.
Czy można sobie wyobrazić minę dwulatka, którego pytasz: „Czy czujesz parcie na odbyt świadczące o potrzebie defekacji?”. Zamiast tego lepiej jest tak sformułować pytanie, aby dziecko mogło je zrozumieć. Możesz używać takich słów, jakie są używane w Twojej rodzinie, znanych dziecku.
Pamiętaj też, że Twoje dziecko będzie ich używać publicznie, dlatego też wskazane jest posługiwanie się określeniami niewykraczającymi poza społeczną normę
Czytaj też: Chore dziecko - szczepić czy nie?
Fragment pochodzi z książki „Sposób na nocnik. Pierwsza toaleta Twojego dziecka” Elizabeth Pantley (Wydawnictwo Helion, 2010). Publikacja za wiedzą wydawcy.
