Dysleksja a ADHD

Charakterystyczne dla ciężkiej sepsy jest wystąpienie wstrząsu septycznego
Dysleksja rozwojowa oraz zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to najczęściej diagnozowane i współwystępujące zaburzenia rozwojowe wśród dzieci w wieku szkolnym.
/ 30.11.2009 14:14
Charakterystyczne dla ciężkiej sepsy jest wystąpienie wstrząsu septycznego

Jak podaje Polskie Towarzystwo Dysleksji, 15 - 40% osób z dysleksją rozwojową przejawia zachowania charakterystyczne dla ADHD, a 25 - 40% osób z ADHD ma również symptomy dysleksji.

Rozpoznanie ADHD wymaga stwierdzenia występowania trzech podstawowych objawów:

  • zaburzeń koncentracji uwagi,
  • nadruchliwości,
  • nadmiernej impulsywności,

w co najmniej dwóch środowiskach, w których funkcjonuje dziecko.

Polecamy:  Radzenie sobie z ADHD w rodzinie

W przypadku podejrzenia u dziecka ADHD, w pierwszej kolejności najlepiej zgłosić się do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, gdzie uzyska się pomoc specjalistów dotyczącą dalszego postępowania.

Dzieci z ADHD zwykle są nieuważne, impulsywne i nadmiernie ruchliwe. Taki wzór zachowania, w zależności od tolerancji otoczenia, mniej lub bardziej przeszkadza i utrudnia życie im samym, a także bliskim im ludziom. W wielu przypadkach pomocne okazują się być rady specjalistów skreślone w 10 punktach.

Dekalog rodzica nadpobudliwego dziecka

  1. Zaakceptuj objawy nadpobudliwości u dziecka, a czasem może i u siebie.
  2. Trudne sytuacje, jakie się zdarzają, zazwyczaj nie są winą ani Twojego dziecka, ani Twoją.
  3. Rodzice są jednością, prezentują jednakowy system zasad i konsekwencji. Decyzja jednego z rodziców jest wspierana przez drugiego.
  4. Rodzic jest adwokatem swojego nadpobudliwego dziecka – nie prokuratorem. Broni go na zewnątrz w sytuacjach społecznych, w szkole, na przyjęciu.
  5. Chroń siebie. Ważne, abyś stawiał sobie realne wymagania, był dostępny dla dziecka, ale nie zapominał o czasie i przyjemnościach dla siebie.
  6. Zapomnij o perfekcji. Dom rzadko będzie nieskazitelny i idealny, dlatego nie warto się tym martwić.
  7. Naucz się upraszczać na wielu rożnych poziomach. Komunikaty kierowane do dziecka muszą być proste i jasne. Bezpiecznie jest zrezygnować ze szczegółów.
  8. Kiedy potrzeba, daj wsparcie i pomoc dziecku, w sposób adekwatny do jego potrzeb, nie nazbyt opiekuńczy, ani nie nazbyt szorstki. Pozwól dziecku wykonać coś samodzielnie, choć sam zrobiłbyś to dużo szybciej.
  9. W trudnych chwilach szukaj wsparcia u osób, które Cię wysłuchają (w rodzinie, wśród znajomych, u rodziców dzieci z ADHD, czy w Internecie).
  10. Nie narzekaj, zawsze szukaj dobrych stron sytuacji, dostrzegaj zalety i pozytywne zachowania dziecka oraz swoje sukcesy.

  

Więcej informacji w poradniku profesor Marty Bogdanowicz i Renaty Czabaj „Jestem rodzicem dziecka z dysleksją”, powstałym z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Dysleksji.

Źródło: M. Bogdanowicz, R. Czabaj „Jestem rodzicem dziecka z dysleksją”.

Zobacz także: Jak rozmawiać z nadpobudliwym dzieckiem

Redakcja poleca

REKLAMA