Dwadzieścia pięć wskazówek, jak poradzić sobie z ADHD w rodzinie
1. Postaraj się o dokładną diagnozę.
2. Wyedukuj rodzinę.
3. Spróbuj zmienić „reputację” osoby z ADHD wśród członków rodziny.
4. Powiedz sobie jasno, że ADHD nie jest niczyją winą.
5. Należy sobie również powiedzieć, że ADHD to problem całej rodziny. Pozwól, by każdy członek Twojej rodziny stanowił część rozwiązania, tak jak każdy stał się częścią problemu.
6. Uważaj na „równowagę poświęcanej uwagi” w obrębie rodziny. Postaraj się zniwelować wszelkie nierówności.
7. Staraj się unikać rozpętywania „wielkiej bitwy”, która niszczy rodzinę z ADHD.
8. Kiedy postawi się już diagnozę i kiedy rodzina zrozumie, czym jest ADHD, niech wszyscy usiądą razem i spróbują wynegocjować porozumienie. Sformułowane warunki zapiszcie i w razie potrzeby odwołujcie się do nich. Niech „wojna” zakończy się wynegocjowanym „pokojem”.
9. Jeśli rodzinne negocjacje ugrzęzną w martwym punkcie, rozważcie spotkanie z terapeutą, doświadczonym ekspertem, który pomoże osiągnąć zgodę. Możecie też kupić książkę o zasadach negocjacji.
10. W trakcie terapii rodzin przydaje się odgrywanie ról, dzięki czemu każdy z członków rodziny może się przekonać, jak widzą go pozostali. Pomocne bywa również nagrywanie krótkich filmików.
11. Jeśli czujesz, że zbliża się „wielka bitwa”, spróbuj się w nią nie angażować.
12. Daj każdemu członkowi rodziny szansę, by wysłuchano jego racji.
Zobacz też: Jak rozmawiać z nadpobudliwym dzieckiem.
13. Postaraj się zmienić negatywne nastawienie. Najtrudniejszym zadaniem dla rodziny z ADHD jest wkroczenie na ścieżkę pozytywnego nastawienia. Skorzystajcie w tym z pomocy dobrego terapeuty.
14. Jasno określcie, kto jest za co odpowiedzialny. Każdy musi znać obowiązujące reguły i konsekwencje ich łamania.
15. Jako rodzic unikaj szkodliwego wzorca zachowania. Postaraj się zachować spokój w odpowiedzi na zmienne zachowania dziecka z ADHD.
16. Razem z małżonkiem/partnerem wygospodarujcie czas na wspólne narady. Starajcie się trzymać tę samą stronę. Konsekwencja i stałość leczą ADHD.
17. Nie trzymaj ADHD w tajemnicy przed dalszą rodziną.
18. Spróbuj skupić się na obszarach sprawiających szczególne problemy.
19. Organizujcie rodzinne „burze mózgów” – rozmawiajcie ze sobą o sposobach radzenia sobie z problemami.
20. Róbcie użytek z informacji zwrotnych płynących z zewnątrz (od nauczycieli, lekarzy, terapeuty, innych rodziców i dzieci).
21. Spróbujcie zaakceptować ADHD, tak jak byście postąpili z inną chorobą, i na tyle, na ile to możliwe, przedstawcie je wszystkim członkom rodziny jako coś normalnego.
22. ADHD może wysysać siły z rodziny. W momentach zwątpienia zwróćcie się po kolejną konsultację do specjalisty, ale się nie poddawajcie.
23. Nigdy nie zamartwiaj się samotnie.
24. Zwróćcie uwagę na ograniczenia i nadmierną kontrolę panujące w rodzinie. Ważne, by każdy członek rodziny wiedział i czuł, że jest indywidualną istotą, a nie przedmiotem zbiorowej woli rodziny.
25. Nie trać nadziei!
Czytaj też: Praca z dzieckiem ADHD w domu.
Rozwinięcie podjętych wątków w: Hallowell E. M., Ratey J. J. „W świecie ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi u dzieci i dorosłych”.
Opracowanie: pedagog Kinga Ignaszewska – Łaz
Źródło: Hallowell E. M., Ratey J. J. „W świecie ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi u dzieci i dorosłych”.
