Błonica jest to choroba zakaźna wywoływana przez bakterię – maczugowiec błonicy (Corynebacterium diphtheriae). Jej głównym czynnikiem chorobotwórczym jest produkowany jad – toksyna błonicza. Zakażenie błonicą przenosi się głównie na drodze kropelkowej. W sporadycznych przypadkach poprzez zakażenie przyranne.
- Okres wylęgania bakterii wynosi od 2 do 6 dni. Jednokrotne przechorowanie, pozostawia odporność do końca życia.
- Zmiany chorobowe występują przede wszystkim na migdałkach, gardle, krtani, nosie, skórze i błonach śluzowych.
Polecamy: Jak rozpoznać, czy dziecko choruje na krztusiec?
Wyróżniamy kilka postaci tego schorzenia
Błonica gardła
Jest to najczęstsza postać błonicy, inaczej nazywana dyfterytem. Objawy tej choroby to gorączka o umiarkowanym nasileniu, bladość powłok skórnych (przede wszystkim twarzy), niebyt silne bóle gardła, utrudnione połykanie, problemy z mową – tak zwana mowa „kluskowata”, charakterystyczny nalot w gardle oraz powiększenie węzłów chłonnych podżuchwowych (określane „szyją Nerona”).
Naloty w gardle często tworzą jednolitą błonę rzekomą o białoszarej barwie, wokół której tworzą się przekrwienia. Czasem przybierają obraz rozległych nalotów krwistobrunatnego zabarwienia.
Oprócz powyższych objawów, może dojść do ogólnego zatrucia organizmu toksyną błoniczą. Zaobserwować można wtedy bardzo szybkie tętno, zaburzenia pracy serca, a nawet porażenie mięśni szkieletowych.
Błonica krtani
Ta postać błonicy bywa inaczej nazywana dławcem lub krupem. Występuje przede wszystkim u małych dzieci. Objawy lokalizują się na wysokości krtani. Można stwierdzić zwężenie szpary głośni, szczekający kaszel oraz narastającą chrypkę, która może przejść w bezgłos. Ponadto, przy braku pomocy, może dojść do uduszenia się dziecka.
Czytaj również: Jak ważne są szczepienia zalecane?
Błonica nosa, spojówek i skóry
Błonice nosa, spojówek i skóry występują jedynie sporadycznie.
Przy wystąpieniu jakichkolwiek podejrzeń zachorowania na błonicę, należy natychmiast wezwać lekarza. Wczesne leczenie w dużym stopniu ma wpływ na życie chorego. Leczenie polega na podaniu dawki surowicy, która zawiera antytoksynę błoniczą. Pozwala ona zneutralizować działanie toksyny wydzielanej przez bakterię.
Ponadto stosuje się leczenie antybiotykami, najczęściej przy współwystępowaniu innego zakażenia gardła.
W błonicy krtani często, poza leczeniem farmakologicznym, konieczna jest intubacja lub tracheotomia, które dzięki udrożnieniu dróg oddechowych ratują życie chorego.
Błonica, pomimo że wyleczalna, jest bardzo poważną chorobą wieku dziecięcego. Często może stanowić zagrożenie życia dziecka. Istotne jest więc stosowanie szczepień ochronnych zgodnie z ich kalendarzem i szybkie zgłaszanie się do lekarza w razie wystąpienia podejrzanych objawów.
