Z ulgą zamknęłam ostatnią walizkę, wyobrażając sobie już błękitne morze i piasek pod stopami. Marzyłam o tych wakacjach od dawna. Spędzenie czasu tylko z moim mężem, Jarkiem i synem, Jackiem miało być idealną okazją do regeneracji i oderwania się od codziennych problemów. Wiedziałam, że teściowa, Teresa, też jedzie z nami, ale starałam się nie dopuszczać do siebie myśli, że jej krytyczne uwagi mogą popsuć nam cały wyjazd.
– Mamo, a weźmiemy ze sobą latawiec? – zapytał Jacek, podskakując wokół walizek.
– Oczywiście, kochanie. Tata już go spakował – uśmiechnęłam się, patrząc na radosnego synka.
Jarek w tym czasie pakował samochód. Był spokojny, jak zwykle. Ufałam, że jego obecność pomoże mi przetrwać te wakacje, nawet jeśli teściowa znowu zacznie krytykować każdy mój krok.
Wsiadając do samochodu, czułam mieszankę ekscytacji i niepokoju. Teresa już siedziała na tylnym siedzeniu obok Jacka, uśmiechając się nieco sztucznie. Wiedziałam, że nasza relacja jest skomplikowana. Starałam się ją zrozumieć, ale czasami jej uwagi były trudne do zniesienia.
Droga do Chorwacji była długa, ale rozmowy i śmiech Jacka pomagały mi się odprężyć. Gdy wreszcie dojechaliśmy do hotelu, poczułam ulgę. Miejsce było piękne – widok na morze, kwitnące krzewy i ciepłe słońce. Wydawało się, że wszystko idzie zgodnie z planem.
Od razu zaczęła narzekać
– Naprawdę, Aniela, kto wybierał ten hotel? – zapytała zbolałym głosem teściowa, ledwo przekraczając próg pokoju. – Widziałam lepsze w internecie.
– Mamo, przestań – westchnął Jarek, odkładając walizki. – Jest blisko plaży i ma dobre opinie.
– Opinie... – teściowa wzruszyła ramionami, patrząc na widok z okna. – No dobrze, może nie będzie tak źle.
Wzięłam głęboki oddech, starając się zachować spokój. W końcu to były nasze wakacje i nie pozwolę, żeby zrzędzenie teściowej je zepsuło.
– Chodźmy na plażę – zaproponowałam z uśmiechem. – Jacek nie może się już doczekać.
Plaża była piękna. Słońce świeciło jasno, a szum fal działał kojąco. Jacek biegał radośnie, budując zamki z piasku.
– Spójrz na ten hotel po drugiej stronie plaży – teściowa nie dawała za wygraną. – Wygląda znacznie lepiej niż nasz.
Czułam, jak moja cierpliwość jest na wyczerpaniu. Jarek położył dłoń na moim ramieniu, próbując mnie uspokoić.
– Aniela, spróbujmy się zrelaksować – szepnął.
– Masz rację – uśmiechnęłam się, choć w środku czułam napięcie.
Zaczynałam wątpić, czy te wakacje mogą się udać, ale wiedziałam, że muszę spróbować. Dla Jacka i dla nas.
Zawsze znalazła coś do krytyki
– Chodźmy na plażę – zaproponowałam następnego ranka. – Jacek chciałby zobaczyć te wielkie muszle, o których czytał.
– Plaża znowu? – skrzywiła się teściowa. – Może lepiej pójść na wycieczkę po okolicy?
Jarek westchnął, przerywając rozmowę.
– Mamo, ustaliliśmy, że dziś plaża. Potem możemy zwiedzać.
– Dobrze, ale ja i tak pójdę na wycieczkę. Nie będę się wami przejmować – oświadczyła Teresa, podnosząc brodę z dumą.
Śniadanie w hotelowej restauracji również nie obyło się bez narzekań. Teresa skosztowała jajecznicy i skrzywiła się.
– To miało być jedzenie? Jajka są zimne, kawa słaba, a chleb jak guma – skomentowała głośno.
Próbowałam nie zwracać na to uwagi, ale jej słowa działały mi na nerwy. Jarek spojrzał na mnie z zatroskaniem.
Na plaży Jacek cieszył się każdą chwilą, biegając wzdłuż brzegu i zbierając muszle. Starałam się nie myśleć o teściowej, ale jej krytyczne spojrzenia i komentarze były jak małe igły wbijające się w moją skórę.
– Aniela, może powinniśmy dać mamie trochę przestrzeni – zasugerował Jarek, widząc moje napięcie.
– Może masz rację – zgodziłam się niechętnie. – Ale to są nasze wspólne wakacje.
Wieczorem teściowa wróciła do hotelu w lepszym humorze.
– Znalazłam tuż obok piękny apartament na wynajem. Myślę, że się tam przeniosę – oznajmiła, jakby to była najzwyklejsza rzecz na świecie.
Zaskoczyło mnie to, ale jednocześnie poczułam ulgę. Może osobny apartament to była odpowiedź na nasze problemy.
– Jak chcesz, mamo – odpowiedział Jarek. – Ważne, żebyś była zadowolona.
Czułam mieszankę frustracji i zawodu, ale postanowiłam nie dać tego po sobie poznać. Najważniejsze było to, żebyśmy z Jarkiem i Jackiem mieli spokój.
Otarliśmy się o tragedię
Podczas jednej z wycieczek wybraliśmy się na spacer wzdłuż klifów. Widoki były zapierające dech w piersiach, a Jacek biegał przed nami, ciesząc się każdym krokiem.
– Uważaj, kochanie – wołałam za nim, martwiąc się o jego bezpieczeństwo.
Teściowa, idąca z tyłu, nagle zniknęła nam z oczu. Gdy się odwróciliśmy, zobaczyliśmy ją, jak zbliża się niebezpiecznie do krawędzi klifu.
– Mamo, uważaj! – krzyknął Jarek, biegnąc w jej stronę.
Nie zastanawiając się, pobiegłam za nim. Teściowa potknęła się i zaczęła tracić równowagę. W ostatniej chwili złapałam ją za rękę, pomagając jej odzyskać równowagę.
– Aniela, dziękuję ci – powiedziała, oddychając ciężko. – Mogłam naprawdę upaść.
– Nie ma za co – odpowiedziałam, starając się opanować emocje. – Ważne, że nic się nie stało.
Przez chwilę wszyscy staliśmy w milczeniu, próbując się uspokoić. Teściowa spojrzała na mnie z wdzięcznością, której wcześniej nigdy nie widziałam w jej oczach.
Gdy wróciliśmy do hotelu, teściowa była znacznie milsza. Wieczorem zapukała do naszego pokoju z butelką wina.
– Myślałam, że możemy razem spędzić trochę czasu – powiedziała.
Usiedliśmy razem na balkonie, gawędząc przyjemnie. Teresa była bardziej otwarta, a ja czułam, że może naprawdę uda nam się znaleźć wspólny język.
Jednak pomimo tej chwilowej zmiany, wciąż miałam wątpliwości, czy to trwałe porozumienie, czy tylko chwilowa poprawa relacji.
Sprawy wróciły na dawne tory
Po incydencie z klifem liczyłam na poprawę relacji z teściową. Przez kilka dni rzeczywiście było spokojniej. Była milsza i bardziej otwarta, a ja czułam, że zaczynamy się rozumieć. Jednak napięcia szybko powróciły.
– Aniela, naprawdę chcesz iść do tej restauracji? – zapytała teściowa, przeglądając ulotki. – Czytałam, że jedzenie tam jest przeciętne. Może powinniśmy poszukać czegoś lepszego?
– Mamo, Aniela już zarezerwowała stolik – powiedział Jarek, starając się załagodzić sytuację. – Dajmy temu miejscu szansę.
– No dobrze – westchnęła, ale jej ton sugerował, że jest daleka od zadowolenia.
W restauracji sytuacja nie była lepsza. Teściowa krytykowała menu, obsługę, a nawet wystrój. Próbowałam zachować spokój, ale czułam, że moja cierpliwość jest na wyczerpaniu.
– Jarek, możemy pogadać? – szepnęłam, gdy teściowa na chwilę odeszła od stolika.
– Oczywiście – odpowiedział, podążając za mną na taras.
– Nie wiem, ile jeszcze wytrzymam – powiedziałam, gdy tylko byliśmy sami. – Starałam się, naprawdę, ale jej krytyka mnie wykańcza.
Jarek przytulił mnie mocno.
– Wiem, kochanie. Też jestem tym zmęczony. Może powinniśmy porozmawiać z mamą otwarcie? Powiedzieć jej, jak się czujemy?
– Myślisz, że to coś zmieni? – zapytałam, wątpiąc w sens takiej rozmowy.
– Nie wiem, ale musimy spróbować – odpowiedział Jarek z determinacją.
Kiedy wróciliśmy do stolika, Teresa wyglądała na zaskoczoną naszą nieobecnością, ale nic nie powiedziała. Obawiałam się tej rozmowy, ale wiedziałam, że jest konieczna. Jeśli mamy cieszyć się resztą wakacji, musimy postawić sprawę jasno.
Konfrontacja nie do końca się udała
Wieczorem, po powrocie do hotelu, usiedliśmy razem na balkonie. Jarek rozpoczął rozmowę, delikatnie, ale stanowczo wyjaśniając swojej matce, jak jej zachowanie wpływa na naszą relację.
– Mamo, musimy porozmawiać – zaczął Jarek, starając się brzmieć spokojnie. – Te wakacje miały być dla nas wszystkich relaksem, ale napięcia tylko narastają. Chcemy, żebyś zrozumiała, jak twoje zachowanie wpływa na nas.
– Moje zachowanie? – teściowa uniosła brwi, wyraźnie zaskoczona. – Co masz na myśli?
– Twoja ciągła krytyka – odpowiedziałam, starając się zachować spokój. – Od początku krytykowałaś hotel, jedzenie, nasze plany. To jest męczące i psuje nam nastrój.
– Ach, więc to ja jestem problemem? – podniosła głos. – Próbuję tylko pomóc, a wy mnie oskarżacie!
– Mamo, nikt cię nie oskarża – przerwał Jarek. – Po prostu chcemy, żebyś zrozumiała, że czasem twoje uwagi są niepotrzebne i raniące.
– Raniące? – wybuchła. – Aniela, naprawdę tak się czujesz? Myślałam, że jesteś silniejsza.
– To nie chodzi o siłę – odparłam, czując, że zaczynam tracić cierpliwość. – Chodzi o szacunek i zrozumienie. Staram się, żeby wszyscy byli szczęśliwi, ale twoje słowa sprawiają, że czuję się niewystarczająca.
– A może po prostu powinniście lepiej wybierać miejsca na wakacje? – teściowa spojrzała na nas chłodno. – Może wtedy nie miałabym tyle powodów do narzekań.
– Dość tego! – Jarek podniósł głos. – Nie pozwolę, żebyś dalej traktowała Anielę w ten sposób. Jeśli masz problem, powiedz to wprost, a nie krytykuj wszystkiego, co robimy.
– Może powinnam wrócić do domu – odparła z zimnym uśmiechem. – Widzę, że przeszkadzam wam w waszym idealnym świecie.
– Mamo, nie o to chodzi – powiedział Jarek, starając się opanować. – Chcemy po prostu spędzić czas razem bez napięć.
– Nie sądzę, żeby to było możliwe – odpowiedziała teściowa. – Wyraźnie nie potrafimy się dogadać.
Wstała i wyszła, zostawiając nas na tarasie. Czułam mieszankę ulgi i smutku. Wiedziałam, że ta rozmowa była konieczna, ale nie tak wyobrażałam sobie jej przebieg.
– Aniela, przykro mi – powiedział Jarek, obejmując mnie. – Chciałem, żeby te wakacje były idealne.
– Wiem, kochanie – odpowiedziałam, wtulając się w niego.
Wspólne wakacje to chyba nie był dobry pomysł
Obrażona teściowa zamknęła się w swoim apartamencie i nie wychodziła przez kolejny dzień. Próbowaliśmy do niej zapukać, ale bez skutku. Jarek w końcu poddał się, wzdychając ciężko.
– Chyba nic więcej nie możemy zrobić – powiedział smutno.
W ten sposób ostatnie dni wakacji spędziliśmy we trójkę, starając się cieszyć chwilami na plaży z Jackiem. Czułam mieszankę ulgi i żalu. Choć napięcia opadły, wiedziałam, że relacja z teściową pozostanie trudna.
– Myślisz, że kiedyś nam wybaczy? – zapytałam Jarka, obserwując zachód słońca.
– Czas pokaże – odpowiedział. – Najważniejsze, że mamy siebie.
Wróciliśmy do domu z mieszanymi uczuciami. Droga minęła nam głównie w milczeniu. Wakacje nie były idealne, ale pokazały nam, jak ważne są szczere rozmowy i wzajemne wsparcie. Może z czasem teściowa zrozumie nasze intencje, a może nie. Ale wiedziałam jedno – dla naszej rodziny warto było walczyć o spokój i szczęście, niezależnie od przeszkód.
Aniela, 37 lata
Czytaj także:
„Teściowa chciała, żebym brała z niej przykład. Nie mam zamiaru tylko latać z mopem i stać przy garach”
„Mąż zabrał mnie na Mazury na wakacje w stylu slow life. Moimi perfumami stał się preparat na komary”
„Na wakacjach pierwszy raz wstydziłam się starego męża. Wolałam udawać, że to mój ojciec, ale się wydało”
