Gdy poznałam Jurka 15 lat temu, świat na chwilę się zatrzymał. Może to brzmi jak z taniego Harlequina, ale naprawdę tak było. Wystarczyła minuta, żebym zakochała się na zabój. Po 10 minutach, oczami wyobraźni widziałam już nas na ślubnym kobiercu. Wiedziałam że to TEN jedyny i że zrobię wszystko, żeby go zdobyć. A musicie wiedzieć, że już od dziecka byłam bardzo stanowcza i zawsze szłam po trupach do celu.
Poznałam go na imprezie
Miałam wtedy 18 lat i dość konkretne poglądy na życie. Po maturze studia (wybrałam farmację), po studiach ślub z ukochanym, potem dziecko. Miłość wywróciła jednak mój świat do góry nogami – Jureczek był przecież ideałem i dla niego z miejsca poszłabym na koniec świata.
Mój upór podsycało to, że z początku on wcale nie był mną zainteresowany. Poznaliśmy się przez wspólnych znajomych, na 18-tce kolegi. Jurek był 2 lata starszy, poważny student Politechniki. To ja wzięłam jego numer od koleżanki. I to ja pierwsza się odezwałam. Napisałam też po raz drugi. Po raz trzeci. Potem zaproponowałam spotkanie. Dopiero po kilku tygodniach moich konsekwentnych zalotów, Jurek zainteresował się mną mocniej. Zaczął pierwszy pisać, dzwonić, raz czekał na mnie pod szkołą. Byłam szczęśliwa – wiedziałam, że wszystko jest na dobrej drodze.
Już wkrótce to wiedziałam – stało się, Jurek wpadł po uszy! Najczęściej spotykaliśmy się w weekendy, ale niemal cały czas byliśmy „na łączach”. Po jakichś 4 miesiącach związku, Jurek postanowił przedstawić mnie rodzicom. Zbliżałam się wtedy do matury. Przyznam, że trochę mnie stresowało to spotkanie. Jurek mało opowiadał o rodzicach, więc nie bardzo wiedziałam, czego się spodziewać. Wnioskowałam, że nie ma z nimi najlepszych relacji.
Dokładnie pamiętam, że to była niedziela…
Wiem to, bo po kilku minutach teściowa zapytała, czy byłam już w kościele, czy może wolę pójść na popołudniową mszę w ich parafii. Moja rodzina nie była zbyt religijna. Owszem, miałam chrzest, komunię i bierzmowanie, a w święta chodziliśmy do kościoła, ale o niedzielnej mszy pamiętałam nieczęsto. W sumie… nigdy nie rozmawialiśmy z Jurkiem o kwestiach wiary. Ale co tam – dla niego byłam w stanie stać się nawet zagorzałą katoliczką!
Chętnie poszłam z rodziną Jurka na popołudniową mszę. Jego rodzice byli bardzo mili, chociaż zauważyłam że podział ról był tam dość tradycyjny – mama i siostra Jurka skakały wokół niego i jego ojca. Zdecydowanie widać było, że to kobiety są tam odpowiedzialne za szeroko pojęte „zajmowanie się domem”. Pamiętam, że rodzice Jurka od razu mnie polubili.
Gdy tylko odwiózł mnie do domu, czekałam w napięciu na jego relację. Wysyłał mi entuzjastyczne SMS-y, opisujące jak bardzo spodobałam się jego mamie i jak polubił mnie jego tata.
A wkrótce potem przyszło coś, czego się w tamtym momencie zupełnie nie spodziewałam – pierścionek zaręczynowy. Nie miałam nawet matury, a ktoś już chciał, bym ślubowała miłość na zawsze – to było czyste szaleństwo, ale bardzo mi się podobało. Przyjęłam oświadczyny. Ze ślubem postanowiliśmy się nie spieszyć. Wybraliśmy symboliczną datę – to miały być dokładnie moje 20 urodziny.
W międzyczasie coraz lepiej się poznawaliśmy. Wiedziałam już, że Jurek jest bardzo wierzący, ale w ogóle mi to nie przeszkadzało. Wspólnie chodziliśmy do kościoła. Zaczynało mi jednak brakować aspektów fizycznych. Owszem, całowaliśmy się. Na początku wcale nie myślałam o pieszczotach i seksie. Ale teraz, gdy byliśmy już zaręczeni? Uważałam, że przytulasy i namiętne pocałunki to zdecydowanie za mało.
Chciałam sama zainicjować seks
Pamiętam, że dokładnie sobie przemyślałam, jak skuszę Jurka. Kupiłam piękną bieliznę, zadbałam o prezerwatywy, chociaż prawie spaliłam się ze wstydu w aptece. Mój narzeczony miał być zachwycony. A nie był… Pamiętam, jak zesztywniał cały, gdy zaczęłam się rozbierać. Z początku nie wzięłam tego za zły znak. Gdy zaczęłam rozpinać jego spodnie, wykrztusił cały czerwony, że mam przestać.
Potem wyjaśniał mi spokojnie, że przecież nasza wiara uważa seks przedmałżeński za grzech, że musimy wytrzymać, że po ślubie wszystko będzie smakować inaczej… Jak przez mgłę pamiętam słowa:
- Zachowajmy dla siebie dziewictwo.
O mało nie powiedziałam wtedy, że przecież nie jestem już dziewicą, ale ugryzłam się w język w ostatniej chwili. Obawiałam się, jak Jurek może zareagować na to wyznanie. Gorąco przytaknęłam. Rozmawialiśmy kiedyś o przeszłości uczuciowej – Jurek wiedział, że nigdy wcześniej nie byłam zakochana ani nie miałam chłopaka. Uznał więc automatycznie, że nie uprawiałam też seksu…
Dziewictwo straciłam jako 16-latka
Nie jestem specjalnie z tego dumna. To nie była miłość, bardziej czysta ciekawość. Łukasza znałam od przedszkola, byliśmy sąsiadami. Umówiliśmy się na seks, jakkolwiek głupio by to nie brzmiało w przypadku 16-latków. Po wszystkim uznałam, że seks jest przereklamowany. Nie znam w sumie opinii Łukasza, bo kontakt nam się urwał – chyba oboje wstydziliśmy się przed sobą, że pozbawiliśmy się dziewictwa w dziwny sposób.
Nie, zdecydowanie nie chciałam się przyznawać Jurkowi do tego, że mam za sobą jakąkolwiek erotyczną przeszłość. Nie było się czym chwalić. Zresztą, to nie czasy, w których krew na prześcieradle była dowodem w noc poślubną.
Wzięliśmy ślub, wesele było huczne
Byliśmy bardzo szczęśliwi. Seks był początkowo bez fajerwerków. Ale z czasem nauczyliśmy się siebie i stał się ważną częścią naszego życia małżeńskiego. 6 lat po naszym ślubie, na świat przyszedł Kuba. Pół roku później, rodzice Jurka zginęli w wypadku. To sprawiło, że Jurek odsunął się od wiary. Nie rozumiał, jak Bóg mógł zabrać dwoje dobrych ludzi. Przestał chodzić do kościoła. Mi nie robiło to różnicy – mój mąż był dla mnie przede wszystkim dobrym człowiekiem.
To pewnie zabrzmi dziwnie, ale nigdy się nie kłóciliśmy. Mimo stażu, mam poczucie, że ciągle byliśmy w sobie zakochani. Wszystko zmieniło się kilka dni temu.
Odwiedziliśmy moich rodziców
Co parę tygodni odwiedzaliśmy moich rodziców. Tym razem, po wspólnym obiedzie, zdecydowaliśmy że wyjdziemy we dwoje na spacer. Chcieliśmy rozprostować kości, a Kuba zawzięcie układał z dziadkiem nowe puzzle. Gdy szliśmy chodnikiem, widziałam że z przeciwka idzie chwiejnym krokiem, znajoma postać. To Łukasz, z którym w dzieciństwie się przyjaźniłam.
Nie widziałam w tym spotkaniu nic niebezpiecznego. Nie widzieliśmy się wiele lat, bo on po maturze wyprowadził się na drugi koniec Polski. Widocznie przyjechał w odwiedziny do rodziców. Teraz, na nasz widok, stanął jak wryty i wybełkotał:
- No no, ale spotkanie! Marlenka! Kochanie! Nic się nie zmieniasz! Może trochę wypiłem, ale widzę że jesteś coraz piękniejsza!
- Poznajcie się. To Jurek, mój mąż. To Łukasz, kolega z dzieciństwa i dawny sąsiad.
- No no no no, zaraz kolega. Kolega, może i kolega, ale ja dobrze pamiętam, jak się kiedyś teges, jak starzy poszli na wesele. Pierwszego razu się nie zapomina, hehehe. Nawet i faceci są sentymenetetatalni.
Roześmiał się obrzydliwym, pijackim chichotem i poszedł.
- Teges…? – spytał tylko krótko Jurek. – Teges…?
- Dawne sprawy, Jurek, szczenięca ciekawość. Do tej pory mi wstyd.
Chyba nie przypuszczałam, jak bardzo przejął się mój mąż.
- I mówisz o tym tak lekko?! Spałaś kiedyś z tym… z tym…
- Nie spałam! Tak, uprawialiśmy seks. To był dobry kolega, sąsiad. Byłam ciekawa, jak to jest. Potem nawet przestaliśmy rozmawiać, bo było nam obojgu wstyd.
- Okłamałaś mnie. Nasz związek jest zbudowany na kłamstwie. Jak mogłaś!
Akurat podjechał autobus. Jurek, niewiele myśląc, podbiegł do niego i wskoczył. Ja, płacząc, wróciłam do rodziców, naszykowałam Kubę i pojechałam do domu. Po drodze musiałam się zatrzymać na stacji benzynowej. Byłam jednak pewna, że i tak dotrę przed Jurkiem.
Czekałam na niego i czekałam…
…ale nie przyszedł. Wysłał mi tylko SMS-a, żebym go nie szukała. Że to koniec. Że nie może znieść, że dotykał mnie inny facet. Że nie może znieść, że go okłamywałam przez tyle lat. Od tamtej pory nie odbiera moich telefonów.
Czytaj więcej historii z życia wziętych:
Okłamałem żonę i wyjechałem, by mieć czas dla kochanki
Jako dziecko widziałem, jak mój tata zamordował mamę
Powinienem podziękować żonie za zdrady
Zazdroszczę nawet nastoletnim matkom
Mam 27 lat i dobrze mi się mieszka z mamą
